Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι όταν το ΚΚΕ ξεδίπλωσε εκείνο το πανό στην Ακρόπολη, στέλνοντας τον Πάουελ και τον Μπους εκεί που τους άξιζε, με αποτέλεσμα το μήνυμα της αντίστασης και της αξιοπρέπειας να κάνει το γύρο του κόσμου, οι εγχώριες «μπαλαρίνες» των ηλεκτρονικών και έντυπων ΜΜΕ είχαν «φρικιάσει» για το «κακό» που είχε πάθει η Ελλάδα. Βλέπετε το πανό εκείνο είχε πάνω του ένα τεράστιο σφυροδρέπανο και ως εκ τούτου δεν επρόκειτο για «μια ακόμα» διαμαρτυρία, αλλά για μια ολόκληρη πρόταση στάσης ζωής.

Εξίσου «αποτρόπαιη» είχε χαρακτηριστεί η κίνηση του ΠΑΜΕ να ξεδιπλώσει το δικό του πανό στην Ακρόπολη ενάντια στον εργασιακό Μεσαίωνα.

Χτες, όμως, που στην Ακρόπολη οι φοιτητές σήκωσαν το δικό τους πανό, οι ίδιοι άνθρωποι (με μερικές εξαιρέσεις που παρέμειναν συνεπείς στη «μαυρίλα» τους) που τότε μιλούσαν για «διασυρμό» της χώρας, εκδήλωσαν τον ...ανυπόκριτο «θαυμασμό» τους για τη «νεανική εφευρετικότητα». Βέβαια, για τούτον τον «αλά καρτ» ...ενθουσιασμό δεν ευθύνονται οι φοιτητές. Ας αναλογιστούμε, όμως, όλοι - και οι νέοι εργάτες, φοιτητές, μαθητές - ποιοι το παίζουν σήμερα «φίλοι του λαού και της νεολαίας».