Εκατοντάδες καθημερινές εξορμήσεις σε τόπους δουλειάς, δεκάδες συσκέψεις με μαζική συμμετοχή εργατών και εργατριών σε όλη τη χώρα. Πλούσια συζήτηση για τα αίτια, το χαρακτήρα και τους πραγματικούς ενόχους της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Πλατιά συσπείρωση στο πλαίσιο του ΠΑΜΕ, στην αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης που λέει «καμιά θυσία για την πλουτοκρατία, την κρίση να την πληρώσουν αυτοί που τη δημιουργούν, μάχη μέχρι την ανατροπή τους». Καθημερινές κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις για απολύσεις και δεδουλευμένα, ενάντια στις αντεργατικές πρακτικές που μεθοδεύουν οι μεγαλοεργοδότες για να ξεπεράσουν την κρίση αναίμακτα σε ό,τι αφορά στην κερδοφορία τους, φορτώνοντας τις συνέπειες στους εργαζόμενους. Αγώνας και πρωτοβουλίες για να βρεθούν στο ίδιο μετερίζι εργάτες, φτωχοί και μεσαίοι αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ.

Ξεκάθαρη γραμμή ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και των κομμάτων της που σφίγγουν τη θηλιά στο λαιμό της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στο όνομα της οικονομικής κρίσης. Συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα σε χώρους όπου ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός και η εργοδοσία προσπαθούν να σύρουν τους εργάτες στον γκρεμό. Αυτή την πλούσια δράση αναπτύσσει με αμείωτη ένταση το ΠΑΜΕ, με επόμενους κορυφαίους σταθμούς τα συλλαλητήρια στις 17 του Μάρτη και την πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 2 του Απρίλη. Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται το κεφάλαιο, η ΕΕ, τα κόμματα και οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες που προωθούν ή στηρίζουν τις κατευθυντήριες γραμμές για την κερδοφορία των πολυεθνικών. Το ενιαίο μέτωπο αποκαλύπτεται από τις θέσεις, τις προτάσεις και την τακτική τους εν μέσω οικονομικής κρίσης.

Μερικά μόνο παραδείγματα: Η κυβέρνηση, διά της υπουργού Απασχόλησης, συνομολόγησε μόλις προχτές την αναγκαιότητα για το κεφάλαιο να επιταχυνθούν οι αναδιαρθρώσεις, που στόχο έχουν να διευρυνθούν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, να βαθύνουν οι ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση, να χτυπηθεί κάθε έννοια σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, να γεμίσουν οι εργοδότες τις τσέπες τους με νέες επιδοτήσεις. Το ΠΑΣΟΚ, με την πρόταση νόμου για την ανεργία που συζητήθηκε χτες, αναπαρήγαγε μέτρα (επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών, κ.ά.), που είτε έχει νομοθετήσει η ΝΔ, είτε κινούνται στην ίδια στρατηγική ρότα με τις προτάσεις της σημερινής κυβέρνησης. Από κοντά και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, η οποία πρωτοστάτησε στο «διάλογο» με το ΣΕΒ, διακήρυξε τη συναίνεση συμφωνώντας με τους βιομήχανους σε 11 σημεία - στόχους, βγαλμένα από τα προγράμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Δέχτηκε να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με την υπουργό Απασχόλησης, δέχτηκε προτάσεις για διευρυμένο «διάλογο» και για άλλα μέτωπα, όπως αυτό της Παιδείας.

Με όλους αυτούς, τα πραγματικά εργατικά συμφέροντα βρίσκονται σε ανειρήνευτη πάλη. Είναι εχθροί των εργαζομένων και το αποδεικνύουν σε κάθε ευκαιρία. Πασχίζουν για το κεφάλαιο και την κερδοφορία του. Θέλουν να διασώσουν το σύστημα που γεννάει και αναπαράγει τις οικονομικές κρίσεις, να εξωραΐσουν τον αντιδραστικό χαρακτήρα του. Με όλους αυτούς οι εργαζόμενοι, στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, έχουν σταθερά ανοιχτούς λογαριασμούς. Καμιά υποχώρηση, καμιά ανοχή απέναντι στο αντεργατικό μέτωπο, που θέλει να σύρει τους εργαζόμενους στο τραπέζι της συναίνεσης, της ήττας.