Πόσα δεν έχουμε ακούσει για την οικολογική συνείδηση της Ευρώπης; Ε, θα το φάμε το μεταλλαγμένο και θα 'ναι και κύριο πιάτο. Γιατί οικολογία και καπιταλισμός δεν πάνε μαζί. Ετσι, μετά τη σωρεία αποκαλύψεων για την περίφημη πράσινη οικονομία που δεν είναι άλλο από τέχνασμα για να αυξήσουν τα κέρδη τους οι εταιρείες πουλώντας οικολογία, έρχεται τώρα και η απόφαση για τα βιολογικά τρόφιμα, στα οποία επιτρέπεται να περιέχουν και γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς.

Ενα ακόμα στοιχείο υπέρ τού ότι δεν υπάρχει χαλαρή ψήφος. Ειδικά στις ευρωεκλογές. Οπου κάθε πιθανή ψήφος στα κόμματα του ευρωμονόδρομου διαβάζεται ήδη σήμερα, πριν φτάσεις στην κάλπη, σαν έγκριση όλης αυτής της διαστροφής που προβάλλεται ως «μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης».

Δεν υπάρχει χαλαρή ψήφος, όπως δεν υπάρχει γενικά κρίση. Η κρίση είναι καπιταλιστική και η ψήφος εγκρίνει ή απορρίπτει πολιτικές, υπέρ ή κατά των καπιταλιστών.

Ισχύει αυτό ειδικά για τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Για έναν προς έναν τους ανθρώπους της δουλειάς που κάποτε πίστεψαν στα καλά που θα φέρει η ΟΝΕ και τώρα εισπράττουν το ένα μετά το άλλο τα σκαμπίλια.

Είναι καιρός που ο καθένας αναλαμβάνει την ευθύνη της πράξης του. Οι ευρωεκλογές δεν είναι κάποτε. Είναι ήδη τώρα. Στις διαδηλώσεις που οργανώνονται από τις ταξικές δυνάμεις δηλώνεται η θέση του καθενός.

Πάμε γι' άλλα: Φτήνεια! Το πιο σύντομο ανέκδοτο. Κι όμως χτες γέμισαν τα σαλόνια των εφημερίδων με το πόσο πολύ έχουν πέσει οι τιμές. Στη τσέπη μας γιατί δε φαίνεται; Είναι εκείνο που έλεγαν οι παλιοί; Δεν φταίνε οι τιμές που είναι ψηλές, φταίνε οι μισθοί που είναι χαμηλοί; Και ποιος έχει συμφωνήσει γι' αυτούς τους μισθούς; Η ΓΣΕΕ. Που τώρα πάει σε νέο διάλογο με την κυβέρνηση για τα μέτρα για την κρίση. Εργατοπατέρες; Τους αθωώνεις αν τους πεις μόνο εργατοπατέρες.

Και να θες να ξεφύγεις, δεν μπορείς. Για τις προτάσεις της ΕΕ η κουβέντα. Για τη δουλειά 3 ημερών συν 2 μέρες που θα τις δουλεύεις, αλλά θα πληρώνεις εσύ τα μεροκάματά σου ως καταρτιζόμενος με χρήματα του δημόσιου ταμείου. Και την άλλη που λέει ότι αντί για μεροκάματο θα τρως μετοχές.

Αυτά που συναποφασίζουν στις Βρυξέλλες οι κυβερνήσεις των καπιταλιστών (ό,τι χρώμα κι αν φοράνε) είναι ικανά να ξεσηκώσουν κόσμο, αρκεί να γίνουν γνωστά, αρκεί να οργανωθεί η αντίσταση, να αποκαλυφθεί πως η κρίση γίνεται χρυσή ευκαιρία για τους καπιταλιστές να γονατίσουν για τα καλά την εργατική τάξη και μάλιστα έτσι που το γονάτισμα να είναι μακροχρόνιο.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, η απειθαρχία, η ανυπακοή, η αντίσταση που καλεί το ΚΚΕ βγαίνουν μπροστά σαν ανάγκες ζωής.

Καθώς είναι τέτοιας έντασης η επίθεση, που από μόνη της πετάει στα σκουπίδια κάθε πρόταση διαχείρισης.

Ακόμα καλύτερα, από μόνη της αυτή η επίθεση αναγκάζει σε μέτωπο ενάντια στα μονοπώλια με καθαρά αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά.

Είναι γι' αυτό που το κάλεσμα των ταξικών δυνάμεων συγκινεί κόσμο. Οσοι αυτές τις μέρες συμμετέχουν στις εξορμήσεις στους χώρους δουλειάς έχουν να λένε για πρωτοβουλίες εργαζομένων που όχι μόνο παίρνουν την προκήρυξη των ταξικών δυνάμεων, αλλά και την αναπαράγουν, την φτάνουν εκεί που δε φτάνει το δικό μας χέρι, κι όλα δείχνουν πως η διαδήλωση στις 17 Μάρτη, η απεργία στις 2 Απρίλη θα 'χει έντονη τη σφραγίδα της ταξικής αναμέτρησης.

Αυτή η προοπτική τρομάζει διάφορους. Σε σημείο που να ξεθάβουν κάτι τύπους για να μιλήσουν ξανά για τον κίνδυνο του ...σταλινισμού. Ξέρουν οι καπιταλιστές ποιος είναι ο αντίπαλος...

Ασχετο: Για τις εξελίξεις στον ΣΥΝ, ουδέν σχόλιο. Στην αγωνία τους για την ανακήρυξη του καλύτερου δούρειου ίππου του κεφαλαίου στο κίνημα τα λένε όλα μόνοι τους. Ο Κουβέλης μιλάει για εκκαθαρίσεις. Οι άλλοι μιλάνε για κατάληψη του κόμματός τους εξ εφόδου, οι τρίτοι χαιρετίζουν την είσοδο των επιχειρήσεων στα πανεπιστήμια, γεγονός που χαιρετίζει και το συγκρότημα Λαμπράκη σαν να πρόκειται για πολεμική σύγκρουση. `Η, μήπως, πράγματι είναι;