«Με την Ουκρανία να μοιάζει με ακυβέρνητο πλοίο, τη Ρουμανία να γίνεται η τρίτη χώρα (μετά την Ουγγαρία και τη Λετονία) που ζητά βοήθεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Τσεχία να βυθίζεται σε μια μακρά περίοδο ακυβερνησίας (...) άλλοτε Ελντοράντο για την παλιά Ευρώπη, η οποία μετακινούσε εκεί μέρος της παραγωγής της, οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης διαπίστωσαν όταν ξέσπασε η κρίση ότι οι δυτικές τράπεζες περιόρισαν τα δάνειά τους, οι βιομήχανοι επαναπάτρισαν την παραγωγή τους, τα χρέη τους εκτοξεύτηκαν στα ύψη και τα νομίσματά τους πήραν την κατηφόρα» (το θέμα στα ΝΕΑ).

«"Επενδυτές" από τις χώρες που πριν δέκα χρόνια έσπερναν το θάνατο και ισοπέδωναν συστηματικά, ανυπομονούν να "χτυπήσουν" τα φιλέτα σε γη, βιομηχανία και υποδομές, προσβλέποντας αυτή τη φορά σ' ένα γρήγορο κέρδος απ' το Ελντοράντο των Βαλκανίων (...) (...) οι περισσότεροι αγοραστές που εκδηλώνουν ενδιαφέρον προέρχονται από χώρες που συμμετείχαν στους βομβαρδισμούς (...) όπως παραδέχτηκαν και πολλοί αμερικανοί διπλωμάτες, η απόφαση να ισοπεδωθεί η Σερβία είχε ληφθεί πολύ νωρίτερα και γι' αυτό οι ΗΠΑ επέβαλαν στον Μιλόσεβιτς όρους που ήταν αδύνατον να αποδεχτεί» (η Ε. Τζεζερόλε στην ΑΥΓΗ).

«Με ανοιχτό το στόμα μείναμε όταν διαβάσαμε ότι η γγ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα κατέθεσε στεφάνι στον τάφο του Μιλόσεβιτς (...) σε οποιαδήποτε άλλη δημοκρατική χώρα θα είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες. Αλλά το ΚΚΕ ανέστησε τον Στάλιν, στον Μιλόσεβιτς θα κολλούσε; Τώρα εάν βγει ξανά ο Πάγκαλος και τους τα πει θα τον κατηγορήσουν ξανά για "αντικομμουνισμό;"» (στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).