Ταυτόχρονα, έγινε και μια καλή προσπάθεια επαναφοράς στις ρίζες της μαρξιστικής και λενινιστικής θεωρίας, αλλά χρειάζονται ακόμη μερικά βήματα.

Κατά τη γνώμη μου, για την ολοκλήρωση των βημάτων αυτών μεταξύ των άλλων χρειάζεται και καταδίκη του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ, που ήταν η απαρχή της ανατροπής του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και ταυτόχρονα η αποκατάσταση του Ιωσήφ Στάλιν. Πρέπει επίσης να αποκατασταθούν όλοι εκείνοι που αντέδρασαν στο 20ό Συνέδριο στη χώρα μας, αλλά και στο παγκόσμιο κίνημα και εξαιτίας αυτής της στάσης τους απομακρύνθηκαν από την ενεργή επαναστατική δράση. Ιδιαίτερα πρέπει να αποκατασταθεί ο Εμβέρ Χότζα, γενικός γραμματέας του κόμματος (κομμουνιστικού) εργασίας της Αλβανίας. Καθώς γνωρίζουμε, ο Εμβέρ Χότζα, πρώτος κατήγγειλε το 20ό Συνέδριο και άσκησε ανελέητη κριτική. Χωρίς αμφιβολία, η εξέλιξη των γεγονότων τον δικαίωσαν και τον ανέδειξαν μεγάλη προσωπικότητα του κομμουνιστικού κινήματος. Η αποκατάσταση των παραπάνω, θα αποτελέσει ένα μεγάλο βήμα προς την επαναφορά του κόμματος προς τον ΜΛ και οι όποιες αγκυλώσεις που έχουν ρίζα στο παρελθόν, πρέπει να ξεπεραστούν γιατί η πράξη αυτή θα βοηθήσει στην παραπέρα ενότητα, τόσο του δικού μας κινήματος όσο και του παγκόσμιου.

Η αποκατάσταση αυτή πρέπει να συμπορευτεί στα πλαίσια του Μετώπου και με την αλλαγή συμπεριφοράς απέναντι στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, η οποία σαφώς παρά τις διαφοροποιήσεις της από το Κόμμα, έχει αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα. Αφού υπάρχει κοινή αντικαπιταλιστική πλεύση, οι όποιες διαφορές, μικρές κατά τη γνώμη μου, αποτελούν πολυτέλεια στις σημερινές δύσκολες συνθήκες που περνάει το κομμουνιστικό κίνημα. Εν τούτοις, οι όποιες προσπάθειες που αναφέρουμε πιο πάνω, για την αναζωογόνηση του Κόμματος, δε θα έχουν αξία αν δεν εξασφαλιστεί η θωράκιση του Κόμματος από τα μέσα. Ο ταξικός εχθρός μεθοδεύει χτυπήματα όσο το δυνατόν λιγότερου κόστους, και αυτά είναι από τα μέσα. Απ' το παράδειγμα του ΚΚΣΕ.

Η διαγραφή Κωστόπουλου και Θεωνά, αποτελεί θετική ενέργεια, η οποία θωρακίζει, αλλά και ενισχύει το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό και την κομματική πειθαρχία. Είναι απαράδεκτο στελέχη του Κόμματος να παραβιάζουν την κομματική πειθαρχία, τριγυρνώντας σαν περιπλανώμενοι Τσιγγάνοι στα αστικά κανάλια και στον εχθρικό Τύπο να προβάλλουν τις όποιες διαφωνίες τους. Το Κόμμα επιτέλους να ξεκαθαρίσει την κατάσταση, βεντέτες δε μας χρειάζονται!

Πάντως, η Κεντρική Επιτροπή και το Πολιτικό Γραφείο χρεώνονται με λάθη ότι πρόβαλλαν σε εξέχουσες θέσεις στελέχη που δεν ανταποκρίνονται στο ρόλο που τους ανατέθηκε. Φαίνεται πως το πρόβλημα της επαγρύπνησης και το μάθημα από την υπονόμευση από τα μέσα του ΚΚΣΕ, δεν έγινε μάθημα στα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής και στο Πολιτικό Γραφείο.

Η απουσία παγκόσμιου καθοδηγητικού οργάνου έχει σαν αποτέλεσμα την έλλειψη συντονισμού στην αντικαπιταλιστική δραστηριότητα των ΚΚ. Με πρόσχημα την ιδιαιτερότητα στην κάθε χώρα, η οποία ιδιαιτερότητα μεγαλοποιήθηκε κατά τη χρουτσοφική περίοδο, έχει σαν αποτέλεσμα τα ΚΚ να δρουν ασυντόνιστα σαν απομονωμένες νησίδες αναποτελεσματικά. Οι καπιταλιστές όμως, και πάρα τον ανταγωνισμό μεταξύ τους, βρήκαν τρόπο να ξεπεράσουν αυτές τις ιδιαιτερότητες, να δρουν συντονισμένα με αποτελέσματα να δυσκολεύουν το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα. Γιατί λοιπόν τα ΚΚ να μην μπορούν να ξεπεράσουν τις ιδιαιτερότητες οι οποίες στο κάτω - κάτω της γραφής δεν είναι και τόσο σοβαρές; Είναι καιρός πλέον, με πρωτοβουλία του Κόμματος, να αρχίσει αμέσως μια τέτοια διαδικασία. Μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, οι καπιταλιστές πέρασαν στην αντεπίθεση παίρνοντας τις κατακτήσεις των εργαζομένων, κατακτήσεις που αναγκάστηκαν να παραχωρήσουν λόγω ύπαρξης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, και στις άλλες χώρες του σοσιαλισμού. Ταυτόχρονα όλο και περισσότερο φανερώνεται η υπεροχή του σοσιαλισμού. Αυτές οι κατακτήσεις του σοσιαλισμού, όπως δωρεάν παιδεία, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εξάλειψη της ανεργίας, σύνταξη στους αγρότες, νομική κατοχύρωση της ισοτιμίας των δύο φύλων (άρθρο 26 σοβιετ. Συντάγματος) ήταν πρωτόγνωρες στον κόσμο. Είναι καιρός να προβληθούν αυτές οι κατακτήσεις του σοσιαλισμού, αποδείχνοντας την ανωτερότητα του σοσιαλιστικού συστήματος.

Η ειρήνη είναι το μεγαλύτερο αγαθό, και χρέος των κομμουνιστών είναι να το υπερασπίζονται. Ομως, για την επικράτηση της ειρήνης είναι απαραίτητη η ύπαρξη διαφορετικών κοινωνικοοικονομικών συνθηκών. Αν λοιπόν οι σημερινές συνθήκες δεν ανατραπούν, τότε οι οποιεσδήποτε ενέργειες υπέρ της ειρήνης, καταντούν ματαιότητα! Κατά τη γνώμη μου, η προβολή του συνθήματος περί ειρήνης, επιδρά κατασταλτικά, με συνέπεια το μπλοκάρισμα της επαναστατικής διάθεσης των μαζών για συντριβή του κεφαλαίου, και συνιστά συμβιβασμό! Ενα συμβιβασμό κεφαλαίου και εργασίας. Το ασυμβίβαστο λοιπόν της συνύπαρξης κεφαλαίου και εργασίας, απαιτεί ανειρήνευτη πάλη της εργατικής τάξης όπου γης, και όχι ειρηνική συνύπαρξη!

Ο επιστολογράφος ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΕΛΙΑΝΙΤΗΣ, κάνει κριτική στο Κόμμα, γιατί κατά τη γνώμη του το Κόμμα δεν έκανε πολλά για να προσελκύσει στις γραμμές του τη διανόηση, με αποτέλεσμα αρνητικές επιπτώσεις. Προχωρώντας μάλιστα παραπέρα, αποφαίνεται πως περίπου τα αίτια της ανατροπής κυρίως στην ΕΣΣΔ, του σοσιαλισμού, οφείλονται στην εχθρικότητα κατά κάποιο τρόπο του ΚΚΣΕ στη διανόηση, με αποτέλεσμα την καθυστέρησή της στον τομέα της κουλτούρας και της τεχνολογίας. Θαρρώ πως ο Χ.Σ. παραγνωρίζει την αλματώδη ανάπτυξη της κουλτούρας και της τεχνολογίας στην ΕΣΣΔ, η οποία ομολογείται και από τους αντιπάλους της. Μέσα σε λίγες δεκαετίες, η ΕΣΣΔ είχε πρωτόγνωρες επιτεύξεις τόσο στην τεχνολογία, όσο και στην κουλτούρα, που οι καπιταλιστές χρειάστηκαν εκατονταετίες! Το ότι η σημερινή Ρωσία συγκαταλέγεται μεταξύ των εφτά αναπτυγμένων βιομηχανικών χωρών, αυτό τα λέει όλα. Δεν είναι, λοιπόν, ο σοσιαλισμός που απωθεί τους διανοούμενους, αλλά η ίδια η νοοτροπία των διανοούμενων προς το προλεταριάτο! Οι κλασικοί του μαρξισμού αποφάνθηκαν γι' αυτό. Οσον αφορά για το ΚΚΕ, αυτό ποτέ δεν έκλεισε την πόρτα στη διανόηση. Αλλωστε οι διανοούμενοι της χώρας μας, και όπου γης, υποτίθεται πως διακατέχονται από κοινωνικές ευαισθησίες και όντας διαβασμένοι, και κάτοχοι της μαρξιστικής φιλοσοφίας, δεν έχουν ανάγκη από ιδιαίτερα μαρξιστικά μαθήματα όπως οι προλετάριοι. Επομένως, οι όποιες ιδεολογικές προτιμήσεις γίνονται συνειδητά, και όχι από άγνοια. Και δυστυχώς, και πρέπει να το πούμε, η συντριπτική πλειοψηφία των διανοούμενων, ακόμα κι αν προέρχονται από φτωχά στρώματα (παιδιά της πλύστρας), κάνουν συνειδητά καπιταλιστική επιλογή, προφανώς εξαγοράζονται! Πάντως το Κόμμα τούς περιμένει, οι πόρτες είναι ανοιχτές. Ας μιμηθούν τον Λουί Αραγκόν, το Σαρλό, τον Κιουρί, το Γκόρκι κι αυτόν ακόμα τον Αϊνστάιν, όπως και τους Ρίτσο, Βάρναλη και τόσους άλλους που στάθηκαν μέχρι τέλους της ζωής τους στο πλευρό της εργατικής τάξης. Η εργατιά τούς περιμένει!

Περιστέρι