«Τι περιμένετε;

Να 'ρθει το λιοντάρι...

να του βγάλετε τα δόντια.

Τέτοια περιμένετε;»

Μπέρτολντ Μπρεχτ.

Οι δύο παραπάνω απόψεις είναι σαφέστατα αντιεπιστημονικές και φυσικά πετούν στον κάδο των αχρήστων τον ιστορικό υλισμό. Και εγώ δε λέω όχι, θα ήταν χρήσιμο να μην κολλήσουμε στην περίοδο 1989-1991 και να ψάξουμε προς τα πίσω, προκειμένου να αναζητήσουμε τις ρίζες των αντεπαναστατικών ιδεών που επικράτησαν στο κόμμα. Αλλά αυτές δε θα πρέπει να τις προσδιορίσουμε σε συγκεκριμένους χρονικούς σταθμούς, όπως το 20ό συνέδριο, έστω και αν αυτοί αποτελούν επισημάνσεις όξυνσης ή κορύφωσης της αντεπαναστατικής διαδικασίας. Δε θα κερδίσουμε τίποτα σύντροφοι μπροστά στο μέλλον αν δεν κατανοήσουμε τις κινήσεις στο επίπεδο της κοινωνίας και του κόμματος που οδήγησαν σ' αυτές τις εξελίξεις. Αλλιώς θα ξεπέσουμε είτε στην προσωπολατρία είτε σε αντιλήψεις περί μαγικών τεχνασμάτων του καπιταλισμού.

Παράλληλα, πιστεύω ότι θα πρέπει να αποδεχτούμε και την πράξη καλοπροαίρετων λαθών, στο επίπεδο του κόμματος που οδήγησαν στην εξασθένιση του κόμματος, όσον αφορά την άμυνά του στα όρια της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Μέσα απ' αυτά τα λάθη μπορούμε να δικαιολογήσουμε κάποια στοιχεία «κατάρρευσης», που κάνουν ορισμένους συντρόφους να εκμηδενίζουν τη σημασία της διεθνούς ταξικής πάλης. Είναι φυσιολογικό, λοιπόν, ένας εργάτης να μην έχει καμιά διάθεση να υπερασπίσει ένα καθεστώς με σοσιαλιστικό μανδύα και με ηγέτες όπως ο Γκορμπατσόφ και ο Σεβαρνάντζε, που σήμερα ακούν κομμουνισμός και βγάζουν σπυριά. Δεν πρέπει λοιπόν σ' αυτή τη διαδικασία αξιολόγησης να εκμηδενιστούν είτε τα λάθη είτε οι ξένες παρεμβάσεις. Γιατί αν δεν αποδεχτούμε και λάθη, τότε εκθειάζουμε την παρέμβαση του ιμπεριαλισμού, δηλαδή εμείς περιμέναμε, όπως λέει και ο Μπρεχτ, να 'ρθει το λιοντάρι να του βγάλουμε τα δόντια. Επειδή όμως οι ανατροπές συντελέστηκαν με παράλληλα εσωτερικά λάθη, θα πρέπει να προσέξουμε να μην πάθουμε τα ίδια στο μέλλον, πράγμα που θα ανύψωνε και πάλι την αντικομμουνιστική παντιέρα με παρόμοιο τρόπο του 1991. Απαραίτητο είναι λοιπόν να μιλήσουμε για τις αντεπαναστατικές ιδέες που έχουν επηρεάσει τα ΚΚ Κίνας και Β. Κορέας. Επειδή όταν ένα ΚΚ δηλώνει ότι χτίζει τον καπιταλισμό, δε βρίσκεται στο σταυροδρόμι σοσιαλισμού - καπιταλισμού, αλλά έχει επιλέξει ξεκάθαρα την αντεπανάσταση. Οταν ένα ΚΚ θεωρεί ότι προωθεί την Ειρήνη, ενωνόμενο μ' ένα καπιταλιστικό, αυτό σημαίνει αφομοίωση στα όρια του καπιταλισμού.

Αναφορικά με το ΑΑΔ Μέτωπο που προωθείται από την προγραμματική πολιτική του 15ου Συνεδρίου, θα ήταν καλό να γίνουν ορισμένες επισημάνσεις. Υπάρχει η αναγκαιότητα της ξεκάθαρης δήλωσης και κατανόησης από το σύνολο των συντρόφων -συντροφισσών, οπαδών και φίλων του κόμματος που θα επισημαίνει ότι το ΑΑΔΜ δεν είναι ένα στάδιο που προκύπτει ως απαραίτητο από τη Μ-Λ θεωρία, αλλά είναι η τακτική που επιλέγει το κόμμα μέσα από την ανάλυση της πραγματικότητας με βάση το Μ-Λ. Το μέτωπο μπορεί να αποτύχει ή να διασπαστεί ή να μη συγκροτηθεί ή ακόμα και το ΚΚΕ να βρεθεί σε άσχημο συσχετισμό μέσα σ' αυτό και να χρειαστεί ν' αποχωρήσει. Επιπλέον, μπορεί μια αλλαγή του διεθνούς συσχετισμού να οδηγήσει σε αλλαγή της προγραμματικής πολιτικής, όπως εξάλλου έγινε και πρόσφατα, ύστερα από τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων μας και «κάθε βήμα πραγματικού κινήματος είναι πιο σπουδαίο από μια δωδεκάδα προγράμματα». (Κριτική του Προγράμματος της Γκόττα).

Για τις συμμαχίες και για τις αντιδράσεις Κωστόπουλου - Θεωνά - Ντρέκου...

«Μπορείς να νικήσεις έναν πιο ισχυρό αντίπαλο, μόνο επεκτείνοντας στο έπακρο τις δυνάμεις σου και χρησιμοποιώντας υποχρεωτικά με τη μεγαλύτερη επιμέλεια, φροντίδα, προσοχή και επιδεξιότητα κάθε, έστω και την ελάχιστη "ρωγμή" ανάμεσα στους αντιπάλους, κάθε αντίθεση ανάμεσα στην αστική τάξη διαφορετικών χωρών, ανάμεσα στις διάφορες ομάδες ή κατηγορίες της αστικής τάξης στο εσωτερικό κάθε χώρας, όπως και κάθε, έστω την ελάχιστη, δυνατότητα να αποκτήσεις ένα σύμμαχο αριθμητικά ισχυρό, έστω και προσωρινό, ταλαντευόμενο, ασταθή, αβέβαιο και υπό όρους. Οποιος δεν το κατάλαβε αυτό, δεν κατάλαβε ούτε κόκκο από το μαρξισμό και από τον επιστημονικό, σύγχρονο σοσιαλισμό, γενικά».

Β.Ι. Λένιν («Αριστερισμός»)

Ο Β.Ι. Λένιν απέδωσε γλαφυρότατα τη σχέση που πρέπει να έχει ένα ΚΚ με τις συμμαχίες. Να λοιπόν γιατί η θέση του ΚΚΕ είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη Μ-Λ θεωρία. Να γιατί είναι αναθεωρητές όσοι αντιδρούν σ' αυτές. Σκοπός μου δεν είναι όμως να αντιμετωπίσω τους παραπάνω κυρίους ως να διαφωνούσαν στο ζήτημα των συμμαχιών. Αυτό είναι απλώς ένα ζήτημα που το προβάλλουν, γιατί πιστεύουν ότι έχει απήχηση στον κόσμο. Πετάν την μπάλα, δηλαδή, απ' τα «αριστερά», για να φύγουν από τα «δεξιά». Εξάλλου, όταν αμφισβήτησαν τον όρο δικτατορία του προλεταριάτου, δεν είχαν γίνει συμμαχίες, ούτε όταν γράφτηκε το ΜΠΟΡΟΥΜΕ, πολύ περισσότερο όταν έγινε η πρόταση της τριανδρίας.

Αναρωτιέμαι επίσης, δεν αναλογιστήκατε ποτέ γιατί τα αστικά ΜΜΕ σας έχουν αγκαλιάσει, ενώ πριν δεν αφιέρωναν ούτε ένα δίστηλο για σας; Γιατί σας ευγνωμονούν αυτοί με τους οποίους συγκρουστήκατε στο 13ο Συνέδριο; Είναι δυνατόν να κατηγορείτε ως λανθασμένους τους μηχανισμούς που σας διαπαιδαγώγησαν και σας ανέδειξαν; Είναι δυνατόν να κατηγορείται ως αυταρχικό τον τρόπο διαγραφής σας, τη στιγμή που καθ' όλη την πορεία σας μέσα στο Κόμμα υπήρχε πάντα ο ίδιος τρόπος διαγραφής;

Κύριοι, πιστεύω ότι το κόμμα έχει πάρει τις αποφάσεις του και δε θα σας ακολουθήσει στον οικονομισμό μας. Ωστόσο, στέκομαι με σεβασμό μπροστά στους παρελθόντες αγώνες σας και στην πορεία σας μέσα στο κίνημα και αυτό αξιώνω και από τους υπόλοιπους συντρόφους. Οι αγώνες σας όμως δεν μπορούν ούτε να δώσουν συγχωροχάρτι για τις ιδεολογικές διαφωνίες, αλλά ούτε και πρέπει να αψηφούνται σαν να μην έγιναν.

Εύκολα κάποιος θα μπορούσε να με ρωτήσει: «Ποιος είσαι εσύ σύντροφε που μπορείς να καθορίσεις ποιος σύντροφος γράφει καλά ή όχι στον προσυνεδριακό;» ή και ακόμη «ούτε εμένα μ' αρέσουν οι δικές σου θέσεις». Συντρόφισσες και σύντροφοι, όμως το θέμα δεν είναι εκεί. Το ζήτημα είναι ποια άρθρα συνεισφέρουν στη διαλεκτική και ποια όχι. Η διαλεκτική, όμως, προϋποθέτει δύο διαφορετικές θέσεις που μέσα από τη σύγκρουση και τη σύνθεση που ακολουθεί οδηγούν σε μια ανώτερη. Αραγε προάγεται η διαλεκτική από άρθρα στελεχών του κόμματος και της ΚΝΕ, που ουσιαστικά αποτελούν ένα κακέκτυπο των θέσεων σε πιο αναλυτική μορφή; Οχι βέβαια και καλό θα ήταν να μην υπάρξουν άλλα. Εντάξει σύντροφοι, πειστήκαμε ότι το κόμμα περιφρουρείται σωστά, όπως άλλωστε και την περίοδο που στήριζε την περεστρόικα. Εντάξει σύντροφοι, πειστήκαμε για το λάθος των Θεωνά, Κωστόπουλου, Ντρέκου, παρόμοια άλλωστε κραύγαζαν και οι ίδιοι όταν κάποια στελέχη πήγαιναν στο Συνασπισμό.

Μέλος ΤΟ Παντείου