ΔΟΥΒΛΙΝΟ.--

Στον κλοιό των πιέσεων και του εκβιασμού της «ραγδαίας ανόδου των spreads των 10ετών ιρλανδικών ομολόγων» που την Τετάρτη αναρριχήθηκαν στο επίπεδο - ρεκόρ των 648 μονάδων βάσης, βρίσκεται η Ιρλανδία. Εκτινάχθηκαν, όχι τυχαία στον απόηχο της επίσκεψης του Ευρωπαίου Επίτροπου Οικονομικών και Νομισματικών υποθέσεων Ολι Ρεν, που έδωσε μεν ψήφο εμπιστοσύνης στην ιρλανδική κυβέρνηση Μπράιαν Κόουεν και στο 4ετές πρόγραμμα λιτότητας που σχεδιάζει, καλώντας συνάμα τα πολιτικά κόμματα της χώρας να επιδείξουν «ενότητα» και «πολιτικό κουράγιο» για να ξεπεραστεί η κρίση... κάτι που δεν έγινε.

Είναι προφανές ότι «κουράγιο» και «ενότητα» απαιτεί η εφαρμογή των πρωτοφανών μέτρων λιτότητας που προωθούνται με τον προϋπολογισμό του 2011, που προβλέπει περικοπές ύψους 6 δισ. ευρώ. Και δεν πρόκειται για τον πρώτο προϋπολογισμό αλλά έναν ακόμη - είτε ετήσιους είτε έκτακτους - από τα τέλη του 2008 οπότε και η Ιρλανδία - αυτό το οικονομικό ...θαύμα, που διαφήμιζαν και ζήλευαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επί χρόνια στην Ελλάδα - περιήλθε στην κρίση, από τις πρώτες χώρες στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Η κυβέρνηση Κόουεν πάντως βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης, ενώ τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν απορρίψει, μέχρι στιγμής, την πρόταση της κυβέρνησης για «συναίνεση» και «συμπόρευση».

Ο ρόλος λοιπόν που υποδύθηκε ο Ολι Ρεν ήταν του άτυπου διαμεσολαβητή μεταξύ της κυβέρνησης του Μπράιαν Κόουεν και των κυριοτέρων κομμάτων της αντιπολίτευσης, δηλαδή του Fine Gael, του Sinn Fein και του Εργατικού Κόμματος. Οι επαφές έπεσαν σύμφωνα με τους «Irish Times» στο κενό καθώς προτιμούν την προσφυγή στις κάλπες.

Τότε ανέλαβαν οι οίκοι αξιολόγησης και οι αγορές να πείσουν, εκβιάζοντας ωμά, αντιπολίτευση και κυρίως τον ιρλανδικό λαό να δεχτεί να ξαπλώσει οικειοθελώς στην προκρούστεια κλίνη των περικοπών των 6 δισεκατομμυρίων, που θα ανακοινωθούν αναλυτικά στις 7 Δεκεμβρίου. Περικοπών στον όνομα της κρίσης, του «κινδύνου» του ιρλανδικού ελλείμματος, που βρίσκεται στο 32% του ΑΕΠ λόγω του τεράστιου κόστους διάσωσης του τραπεζικού της συστήματος. Η κυβέρνηση Κόουεν έχει αποφασίσει εξάλλου να συνεχίζει να στηρίζει τις τράπεζες, που αποδείχθηκαν «βαρέλι δίχως πάτο» και κυρίως την «Anglo Irish Bank», την «τράπεζα των κατασκευαστών», όπως λέγεται, λόγω της στήριξης που παρείχε στον κατασκευαστικό τομέα τις προηγούμενες δεκαετίες χρηματοδοτώντας τη φούσκα του. Η «Anglo Irish Bank» ήδη έχει κοστίσει στον ιρλανδικό λαό 23 δισ., ενώ η προβλεπόμενη επιπλέον ενίσχυσή της θα ανέλθει στα 25 δισ. ευρώ ακόμη, και συνολικά έως και τα 50 δισ. Φυσικά για άλλη μία φορά καλείται το κόστος να το πληρώσει ο ιρλανδικός λαός. Συνολικά, μέχρι το 2014 προβλέπονται περικοπές 15 δισ. ευρώ, ποσό διπλάσιο σε σχέση με αυτό που είχε υπολογισθεί με το προηγούμενο πρόγραμμα της κυβέρνησης.