«Την ίδια ώρα που δισεκατομμύρια εργαζόμενοι στα παγκόσμια ιμπεριαλιστικά κέντρα και τα καπιταλιστικά κράτη της Ευρώπης βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα πρωτοφανές κύμα ανατροπών σε εισόδημα, δικαιώματα και κατακτήσεις, το κεφάλαιο κρατάει στα σεντούκια του αμύθητο πλούτο, τον οποίο διευρύνει σε συνθήκες κρίσης και περιμένει να επενδύσει τα συσσωρευμένα κέρδη του μόλις οι συνθήκες του εξασφαλίσουν ακόμα πιο ευνοϊκούς όρους για την καταλήστευση της εργατικής δύναμης και του πλούτου του λαού. Σύμφωνα με στοιχεία του οικονομικού πρακτορείου "Thomson Reuters", οι επιχειρήσεις ανά τον κόσμο έχουν συγκεντρώσει συνολική ρευστότητα περίπου 4,3 τρισ. δολαρίων» (το θέμα στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

«Αξίζει ν' αναλογιστούμε πώς θα είναι η χώρα μετά την κρίση αυτή. Θα μιλάμε για αμοιβές που δεν θα ξεπερνούν τα 500 - 600 ευρώ, για απόλυτα ελαστικές σχέσεις εργασίας, για εργαζομένους που θα είναι ικανοποιημένοι με μια διήμερη ή τριήμερη απασχόληση την εβδομάδα. Θα μιλάμε για μια ζούγκλα παρόμοια μ' εκείνη αρκετών δεκαετιών πριν, όταν ακόμα διεκδικούσαν τα στοιχειώδη. Και τα οποία έχασαν μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Και αυτό δεν θ' αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά μάλλον το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης. Ολα αυτά μοιάζουν μ' ένα μεγάλο κόλπο...» (από άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Η βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση θα εκδηλωθεί και με βίαιους τρόπους (...) Αν συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε με χαλαρότητα αυτά τα ζητήματα, προκαλούμε την τύχη μας. Γι' αυτό είναι σημαντικό να υπάρχει συνεχής επανεξέταση και ασφυκτικός έλεγχος των μέτρων ασφαλείας σε καίρια σημεία. Ξέρω ότι δεν μας πάει, στην κουλτούρα μας, και πως προτιμάμε πολλές φορές ένα κράτος "χύμα", αλλά θα έπρεπε ήδη να είχαμε καταλάβει πόσο μεγάλο μπορεί να είναι το κόστος αυτής της αδιάφορης αντιμετώπισης» (από άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).