Τώρα, μπροστά στην αποκάλυψη των νέων... ανθρωπιστικών αποτελεσμάτων του εγκλήματος διαρκείας των ΝΑΤΟικών, πολλοί από αυτούς τους ΝΑΤΟφρονες σιωπούν για το φόβο των Ιουδαίων, την οργή του λαού... Ομως, είναι και κάποιοι άλλοι που, αφού ξεπέρασαν το μούδιασμα των πρώτων ημερών, τώρα συνεχίζουν να προκαλούν βάναυσα τη λαϊκή συνείδηση, επιδιώκοντας να απαλλάξουν τους εγκληματίες από το άγος που προκαλεί η αποκάλυψη της φρικιαστικής τους δράσης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας περίπτωσης αποτελούν ορισμένοι «εκσυγχρονιστές» αρθρογράφοι, όπως οι Ρ. Σωμερίτης και Δ. Ψυχογιός (ΒΗΜΑ), Γ. ΚΑΡ(ελιάς) ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ κ.ά.

Ο πρώτος... δεν πείθεται για τις καταστροφικές συνέπειες του απεμπλουτισμένου ουρανίου γιατί, όπως γράφει (9/1), «οι συγκεκριμένες βόμβες δεν απαγορεύονται από τις διεθνείς συμβάσεις» και περιμένει... να αποδειχθούν για να απαγορευτούν. Καθίστε λοιπόν... ήσυχα, είναι η έμμεση προτροπή στους οργισμένους πολίτες. Το χειρότερο, για να μετριάσει τις ευθύνες των ΝΑΤΟικών εγκληματιών, προβάλλει τη θεωρία πως δεν υπάρχουν «καθαροί πόλεμοι» και «καθαρές πολεμικές επιχειρήσεις» - άρα λογικές οι παράπλευρες απώλειες! Γράφει χαρακτηριστικά: «...Το κεντρικό ερώτημα, πέρα από φοβίες και προπαγάνδες, είναι απλό: υπάρχουν "καλοί, καθαροί πόλεμοι", "καθαρές πολεμικές επιχειρήσεις"; Οσοι, για παράδειγμα, αναγνώριζαν στον Μιλόσεβιτς το δικαίωμα να εξοντώνει τους υπόλοιπους Γιουγκοσλάβους στο όνομα του σερβικού εθνικισμού και της Ορθοδοξίας ή στον Πούτιν να σφάζει κατ' εξακολούθηση τους Τσετσένους, με ποιο δικαίωμα κατακρίνουν άλλους: τους Αμερικανούς για τα πάντα, τους Τούρκους για τους Κούρδους και το Ισραήλ για την Παλαιστίνη;»! Λάδι, δηλαδή, το ΝΑΤΟ και οι Ευρωαμερικάνοι...

Από κει και πέρα, εκεί που ο Αμερικανός Ου. Κλαρκ του ΝΑΤΟ μας... καθησυχάζει πως η ραδιενέργεια του απεμπλουτισμένου ουρανίου είναι 40% μικρότερη από τη φυσική που δεχόμαστε κάθε μέρα(!), ο Δ. Ψυχογιός συστήνει να μετρήσουμε... «ποια είναι η τοξικότητα του εδάφους, των υδάτων και του αέρα του Λαυρίου και να τη συγκρίνουμε με αυτή του Κοσσυφοπεδίου...»! Ετσι, προβάλλει... «ίσως έβγαιναν ενδιαφέροντα συμπεράσματα για το πώς η εθνικιστική δημαγωγία (που κρύβεται πίσω από τις κραυγές για το ραδιενεργό κίνδυνο) αδιαφορεί πλήρως για το έθνος των Ελλήνων»!

Οσοι, λοιπόν, «κινδυνολογούν για τη ραδιενέργεια (σ.σ. του απεμπλουτισμένου ουρανίου) - αποφαίνεται ο προφέσορας - απλώς προσπαθούν να πάρουν τη ρεβάνς για την ήττα του Μιλόσεβιτς που τόσα χρόνια υποστήριζαν. Θέλουν να μας πείσουν ότι η επέμβαση του ΝΑΤΟ έφερε μόνο καταστροφή, θέλουν να φύγουν τα ειρηνευτικά στρατεύματα από Βοσνία και Κοσσυφοπέδιο, αδιαφορώντας αν τα Βαλκάνια θα τιναχτούν στον αέρα αν εφαρμοστεί η αντιιμπεριαλιστική ρητορική τους»! Μέχρις εκεί φτάνουν οι... παράπλευρες παρενέργειες της ΝΑΤΟφροσύνης!

Αλλά, επειδή, σήμερα, η ανοιχτή υπεράσπιση της ξεφωνημένης στο συγκεκριμένο θέμα κυβέρνησης γελοιοποιεί, επιχειρείται, με άλλους τρόπους, ο αποπροσανατολισμός του λαού. Ετσι, ο Γ. Καρελιάς καταγγέλλει την... αδιαφορία να κινητοποιηθεί ο λαός και για να... την εξηγήσει ρίχνει τις ευθύνες στο ΚΚΕ γράφοντας: «...Πέραν της γενικότερης αδιαφορίας... μια από τις εξηγήσεις για τις "καχεκτικές" συγκεντρώσεις ίσως να βρίσκεται 15 χρόνια πριν. Τότε που το ΚΚΕ έδινε τη μάχη υπέρ της... καλής ραδιενέργειας του Τσέρνομπιλ. Και μας προέτρεπε τότε να... τρώμε άφοβα τα πάντα»!

Ο στόχος τους, βεβαίως, τότε και τώρα, ακριβώς με τον αποπροσανατολισμό για την πραγματικότητα και τη συκοφαντία κατά του ΚΚΕ, την οποία συνεχίζουν επειδή πρωτοστατεί στην οργάνωση των λαϊκών αγώνων, είναι να περιορίσουν τις λαϊκές αντιδράσεις. Σ' αυτήν την κατεύθυνση φαίνεται ότι έχει μπει σε λειτουργία ο μηχανισμός στήριξης αυτής της τακτικής από ορισμένους ΝΑΤΟφρονες, ενώ κάποιοι άλλοι απ' αυτούς σιωπούν σωφρόνως ποιούντες...

Δεν ενδιαφέρει τι έλεγαν και έγραφαν οι Α. Ανδριανόπουλος, Νίκος Δήμου, Ι. Κ. Πρετεντέρης και οι συν αυτοίς... Πρέπει, όμως, να θυμηθούμε τα ονόματα των "Σασάκηδων", όλων εκείνων που, κουρασμένοι - και δικαίως - από την Αριστερά, λιπόψυχοι έγειραν στις φιλόστοργες αγκάλες ενός άλλου κόσμου... Τα ονόματα πρόχειρα αξίζει να μνημονευτούν. Και πιο πολύ γιατί, όλως περιέργως, όλους αυτούς τους λαλίστατους, σήμερα τους έχει πιάσει μια γενική μουγκαμάρα... Είναι μερικά ονόματα όπως εκείνα των κ. Μίμη Ανδρουλάκη, Φώτη Γεωργελέ, Γ. Γιαννουλόπουλου, Σταύρου Θεοδωράκη, Νίκου Μουζέλη, Χριστίνας Πουλίδου, Ριχάρδου Σωμερίτη, Γιάννη Τζαννετάκου, Δημήτρη Ψυχογιού... Και ο Σασάκης, βεβαίως, μαζί με όλους αυτούς. Γι' αυτό εμείς χάριν συντομογραφίας, στο εξής θα αναφερόμαστε σε "Σασάκηδες"...», καταλήγει το περιοδικό.