Τα τελευταία χρόνια προβάλλει, ιδιαιτέρως και εντέχνως, το «προφίλ» του πολιτικού των έργων κι όχι των λόγων, που εργάζεται σκληρά, νυχθημερόν, για την υλοποίηση των μεγάλων οραμάτων της «εκσυγχρονιστικής επανάστασης του '96». Ταυτόχρονα, επιδεικνύει ένα διαφορετικό «στιλ» πολιτικής επικοινωνίας, αποφεύγοντας τα τηλεοπτικά κανάλια, για να διατηρεί το «μύθο» του «σοβαρού πολιτικού».

Αν και δεν πιστεύουμε ότι είναι θέμα προσώπων, αλλά κυβερνητικής πολιτικής, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι ο Αλέκος Παπαδόπουλος είναι επιτυχημένος υπουργός. Δεν είναι δα και λίγο η, διά του «Καποδίστρια», μεταλλαγή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε αποκεντρωμένο φορομπηχτικό μηχανισμό του κράτους, ούτε η κατάργηση του ΕΣΥ προς όφελος των επιχειρηματιών - κερδοσκόπων, που επιχειρεί τώρα ως υπουργός Υγείας.

Ως εδώ, όλα «καλά και άγια» και να τον χαίρεται τον υπουργό του, ο Κ. Σημίτης. Δεν έχει, όμως, το δικαίωμα ο Αλέκος Παπαδόπουλος να επικαλείται το «σοβαρό στιλ» της πολιτικής παρουσίας του, για να μην απολογηθεί δημοσίως για το «ατύχημα» με το ελικόπτερο του ΕΚΑΒ, για τις τεράστιες ελλείψεις στα νοσοκομεία, για την ηθική αυτουργία του στο διαρκές έγκλημα σε βάρος της δημόσιας υγείας του λαού μας.

Στο ελικόπτερο χάθηκαν άνθρωποι - μαζί τους και η γιατρός Σοφία Μπεφόν, παράδειγμα γενναιότητας, υπόδειγμα επιστήμονα που τίθεται στην υπηρεσία του Ανθρώπου και της Κοινωνίας - και υπεύθυνος γι' αυτό είναι ο Αλέκος Παπαδόπουλος που δε φροντίζει να θωρακίσει υγειονομικά τα νησιά μας. Είναι ο υπουργός, ο οποίος δε συγκινείται που η φτώχεια - η «λαϊκούρα» κατά τις «μαντάμ Σουσού» του εκσυγχρονισμού - «πάει σαν το σκυλί στ' αμπέλι», αν αρρωστήσει. Ταώς, (παγόνι), ο Αλέκος. Δοξάστε στον..!