Υπό αμφισβήτηση θέτει η εισήγηση του αρεοπαγίτη Αθ. Κρητικού τους όρους που χρησιμοποιούν στις συμβάσεις τους οι τράπεζες για τις πιστωτικές κάρτες και τελικά αποβαίνουν εις βάρος των καταναλωτών.

Ο εισηγητής προτείνει να κηρυχτούν καταχρηστικοί πέντε όροι που προβλέπονται σε συμβάσεις, οι οποίοι κατά την άποψή του αντιβαίνουν το νόμο για την προστασία των καταναλωτών (2251/94).

Οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις καταχρηστικών τραπεζικών ενεργειών, που θα οδηγήσουν τους πολίτες σε αξίωση επιστροφής χρημάτων - εφόσον «περάσει» η εισήγηση του Αθ. Κρητικού - αφορούν τη χρέωση με έξοδα κίνησης (συνήθως κάτω των 5 εκατ. δραχμών) για τους «μικρούς» λογαριασμούς, την προμήθεια (3%-4%) για ανάληψη μέσω κάρτας δανείου, την επιβάρυνση (1,5 - 2%) των συναλλαγών με πιστωτική κάρτα στο εξωτερικό, τις χρεώσεις που έγιναν με αυξήσεις επιτοκίων, τα οποία είχαν στηριχτεί σε εξειδικευμένα από πριν και εύλογα για τον καταναλωτή κριτήρια.

Σε περίπτωση που το δικαστήριο κάνει αποδεκτή την πρόταση του εισηγητή οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες να λάβουν υπόψη τη δικαστική απόφαση και να απαλείψουν ή να ελαφρύνουν κάποιους από τους δυσμενείς όρους.

Η υπόθεση έφτασε στον Αρειο Πάγο μετά από συλλογική αγωγή που κατέθεσε κατά της τράπεζας Citibank η «Ενωση Καταναλωτών η Ποιότητα Ζωής» (ΕΚΠΟΙΖΩ). Το Εφετείο δικαίωσε εν μέρει την ΕΚΠΟΙΖΩ και επιδίκασε υπέρ της το ποσό των 130 εκατ. δραχμών για αποκατάσταση της ηθικής βλάβης των καταναλωτών, λόγω χρήσης καταχρηστικών όρων στις συμβάσεις της συγκεκριμένης τράπεζας.

Μετά την απόφαση που είχε εκδώσει το Εφετείο τον περασμένο Σεπτέμβρη είχαν κριθεί καταχρηστικοί μόνο τρεις από τους περίπου 15 όρους, που «χτυπούσε» η ΕΚΠΟΙΖΩ. Τώρα η αρεοπαγιτική εισήγηση ανεβάζει το δείκτη της καταχρηστικότητας σε εννιά εξαιρετικά κρίσιμους όρους.