Τα χρόνια βαραίνουν στις πλάτες του, μα η ψυχή του στέκει ολόρθη, έτσι όπως τη γνώρισαν στα ηρωικά χρόνια οι φτωχογειτονιές της Αθήνας.

Τον επισκεπτόμαστε συχνά στις εξορμήσεις με το «Ριζοσπάστη». Είναι μόνος, τα αρθριτικά κάνουν δύσκολες τις μετακινήσεις και περιμένει τους συντρόφους, σαν τους καλούς μουσαφίρηδες, να φέρουν την εφημερίδα του.

Περιττό να πούμε πως την ξεκοκαλίζει. Διαβάζει και τα πιο μικρά μονόστηλα. Τη μελετάει και στοχάζεται. Συζητάει και τις απορίες του. «Τι γνώμη έχεις» για το τάδε; «Τι λέτε εσείς, που ξέρετε καλύτερα», για το δείνα;

Ξέρουμε καλύτερα; Αρκετές φορές μας φέρνει σε δύσκολη θέση. Είναι ν' απορείς, ένας άνθρωπος που μπήκε στην ένατη δεκαετία, να 'χει τέτοια οξυδέρκεια, τέτοια φρεσκάδα σκέψης για τα πιο δύσκολα θέματα της πολιτικής! Να παίζει στα δάχτυλα τη γραμμή του Κόμματος! Και να θυμάται τα πάντα...

Εκείνη την Κυριακή είχε τη γιορτή του. Μας υποδέχτηκε γελαστός, φρεσκοξυρισμένος, λαμπερός. Είχε κουστουμαριστεί πρωί - πρωί, πρόσεχε ιδιαίτερα τον κόμπο της γραβάτας, Μερακλής...

«Καλώς τους, καθίστε όπου βολευόσαστε».

Πεντακάθαρο και το δωμάτιο. Είχε φροντίσει αποβραδίς η γειτόνισσα, που ερχόταν κάθε τόσο και συγύριζε. Στο τραπέζι λίγα γλυκά και στο ανθοδοχείο ένα όμορφο μπουκέτο τριαντάφυλλα.

Ορεξάτος για κουβέντα, όπως πάντα, πήρε την εφημερίδα στα ελαφρώς τρεμάμενα χέρια του κι έριξε μια ματιά στο πρώτο θέμα της. «ΚΚΕ ισχυρό - Μέτωπο Λαϊκό», επανέλαβε.

Τα 'βαλε με τα κανάλια, που «παίζουν ό,τι αηδία θέλεις, μα κουβέντα για το Κόμμα! Τσακάλια είναι, τι περιμένουμε;», μας κοίταξε διαπεραστικά. «Φανταζόσαστε, το Μέγκα και τα άλλα, να προβάλλουν το λαϊκό μέτωπο;». Και πήγε να σκάσει απ' τα γέλια.

Σηκωθήκαμε. «Πάντα βιαστικοί», μας είπε συγκαταβατικά. Και σα να κόντευε να το ξεχάσει: «Εχω γράψει κι εγώ κάτι για το "Ριζοσπάστη". Κι έβγαλε από την τσέπη του σακακιού του ένα διπλωμένο φύλλο τετραδίου. «Δεν είναι τίποτα το σπουδαίο», έκανε την εκτίμησή του, ενώ η ρόδινη σκιά μιας ελαφράς συστολής πέρασε για μια στιγμή από το πρόσωπό του. «Πάρτε το, δε χρειάζεται να πείτε ποιος το 'γραψε». Το διαβάσαμε επιτόπου:

«Τα πλούτη γέννα σου, λαέ,

κι οι λίγοι θησαυρίζουν

ως πότε μια χαμοζωή, πικρέ,

για σένα θα ορίζουν

και μπόρες, πείνα και θανή

θα 'χεις για πληρωμή σου;

Ορθός σηκώσου κι άστραψε, μπορεί

η σαρώστρα δύναμή σου.

Με το ΚΚΕ φωνή τρανή

και μέτωπο δικό σου

ναι, η εξουσία η λαϊκή

είν' ο μονόδρομός σου!»

Χρόνια σου πολλά, παππού...