Σταθερά με όλο και εντεινόμενους ρυθμούς παλεύεται ο στόχος για αύξηση της κυκλοφορίας του «Ριζοσπάστη», για πλατιά διακίνησή του στα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου. Η προσπάθεια αυτή λαμβάνει χώρα καθημερινά σε χώρους δουλιάς, στα σχολεία και τις σχολές, σπίτι το σπίτι και κορυφώνεται με τις κυριακάτικες εξορμήσεις. Εχει όμως και μεγάλους σταθμούς όπως αυτός της ερχόμενης Κυριακής 18 Φλεβάρη, οπότε και θα δημοσιευτούν ένθετες στο «Ρ» οι θέσεις του ΚΚΕ για την Κοινωνική Ασφάλιση.

Αυτή η Κυριακή έχει οριστεί ως μέρα πανεξόρμησης για να φτάσουν στα χέρια όσο περισσότερων γίνεται οι θέσεις του Κόμματος. Να ενημερωθούν όλοι ότι ο κυβερνητικός πολιορκητικός κριός βρίσκεται προ των πυλών αυτής της μεγάλης κατάκτησης, απειλώντας τη με διάλυση. Να φτάσει πλατιά το κάλεσμα του ξεσηκωμού για την υπεράσπισή της.

Στο μεταξύ χτες ο «Ριζοσπάστης» είχε την «τιμητική» του στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Αξιοποιώντας το πρωτοσέλιδο θέμα του για την υποβάθμιση στην οποία οδηγεί η κυβέρνηση τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ και το κάλεσμα σε αγώνα για ενιαία ανώτατη εκπαίδευση, τα μέλη της ΚΝΕ πραγματοποίησαν μαζική εξόρμηση στις περισσότερες σχολές, όπου η ανταπόκριση των φοιτητών και των σπουδαστών ήταν μεγάλη.

Στα ΤΕΙ δόθηκαν 150 φύλλα, παρότι κάποια ήταν κλειστά, ενώ πολλά απ' αυτά διακινήθηκαν στη συνέλευση των καθηγητών. Η διακίνηση του «Ρ» έδωσε ευκαιρία στα μέλη της ΚΝΕ να ανοίξουν συζήτηση με τους σπουδαστές και τους καθηγητές πάνω στις εξελίξεις που έχουν προκαλέσει αναταραχή στο χώρο. Το ίδιο θετικό κλίμα και την ίδια μεγάλη ανταπόκριση βρήκε ο «Ρ» και στις σχολές των ΑΕΙ, όπου οι φοιτητές με προθυμία αγόραζαν την εφημερίδα, μιας και όπως μας είπε η Βαγγελιώ Πλατανιά, μέλος του γραφείου της Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ: «Οι φοιτητές έδειξαν διάθεση να διαβάσουν την εφημερίδα, πόσο μάλλον που το πρωτοσέλιδό της αφορούσε ένα ζήτημα που τους καίει. Το άνοιγμα που κάναμε ήταν και στα πλαίσια των αποφάσεων του Συνεδρίου για αύξηση της κυκλοφορίας του "Ρ", αλλά και της ανάγκης των φοιτητών να ακούσουν μια άλλη άποψη, που θα καλύπτει τους προβληματισμούς τους, με την έννοια ότι όλοι τους μιλάνε, αλλά κανείς δεν τους λέει ποια είναι η πραγματικότητα και δεν καταθέτει προτάσεις συγκεκριμένες που να έρχονται σε σύμπνοια με τις προσδοκίες και τις αγωνίες τους».