Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Πατάκης, στην πρώτη του παρέμβαση στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, στηλίτευσε τη ναυτιλιακή πολιτική της Κομισιόν, που με πρόσχημα τη δήθεν «ασφάλεια» ενεργεί ως «χωροφύλακας των συμφερόντων» του εφοπλιστικού κεφαλαίου, προωθώντας σωρεία αντιδραστικών «ρυθμιστικών» κανονισμών.

Στην Ολομέλεια του ΕΚ συζητήθηκε η έκθεση του ευρωβουλευτή του ΔΗΚΚΙ Εμ. Μπακόπουλου «σχετικά με την πρόταση κανονισμού του ΕΚ και του Συμβουλίου Υπουργών για την Επιτροπή Ασφάλειας στη ναυτιλία, και που τροποποιεί τους κανονισμούς για την ασφάλεια στη ναυτιλία και την πρόληψη της ρύπανσης από τα πλοία». Η πρόταση της Κομισιόν έχει σαν σκοπό την υποκατάσταση όλων των επιτροπών για τα ναυτιλιακά από μια και μόνο επιτροπή, η οποία θα τελεί υπό την ομηρία των Βρυξελλών. Με τον τρόπο αυτό θα «διαμεσολαβείται» με «καλύτερη εποπτεία» η «συνδρομή» της Κομισιόν ως εντολοδόχου του μεγάλου εφοπλιστικού κεφαλαίου προς τα κράτη - μέλη. Ο Γιάννης Πατάκης αποκάλυψε ότι με «πρόσχημα» τη δήθεν «ασφάλεια», η πρόταση της Κομισιόν «θυσιάζει την ασφάλεια, την ανθρώπινη ζωή και την προστασία του περιβάλλοντος στο βωμό της αύξησης των κερδών των μονοπωλίων». Η ελληνική ναυτιλία έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια σωρεία εγκληματικών ενεργειών, και αποτελεί υποκρισία των Βρυξελλών η αποσπασματική λήψη μέτρων για να συγκαλύψει και να διευκολύνει την περαιτέρω ασυδοσία και τις στρατηγικές επιλογές του εφοπλιστικού κεφαλαίου.

Παραθέτουμε στη συνέχεια την παρέμβαση του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ:

«Κύριε πρόεδρε, η σύσταση της Επιτροπής Ασφάλειας για τη Ναυτιλία, με πρόσχημα την επιδίωξη να βελτιωθεί η εφαρμογή της νομοθεσίας που διέπει την ασφάλεια των πλοίων, καθώς και την προστασία του περιβάλλοντος και τους όρους διαβίωσης και εργασίας στα πλοία, ενισχύει τον αντιδραστικό χαρακτήρα της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στον τομέα της ναυτιλίας.

Οι προτάσεις της Επιτροπής περιλαμβάνουν αντιδραστικές ρυθμίσεις που υπονομεύουν το ρόλο διεθνών οργανισμών, όπως ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός και η Παγκόσμια Οργάνωση Εργασίας. Θεσμοθετείται ουσιαστικά η άρνηση εκ μέρους των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης να απέχουν από κάθε πρωτοβουλία αποδοχής ή εφαρμογής τροποποιήσεων στις διεθνείς συμβάσεις ή ψηφίσματα, ενώ έχουν κάθε υποχρέωση ως συμβαλλόμενα μέρη του διεθνούς νομοθετήματος. Η Ευρωπαϊκή Ενωση, ενεργώντας ως χωροφύλακας των συμφερόντων του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου, παρεμβαίνει στην αλλαγή του Διεθνούς Δικαίου που διαμορφώθηκε μεταπολεμικά και εξελισσόμενη σε παγκόσμιο χωροφύλακα, θυσιάζει την ασφάλεια, την ίδια την ανθρώπινη ζωή και την προστασία του περιβάλλοντος, στο βωμό της αύξησης των κερδών των μονοπωλίων.

Είμαστε ριζικά αντίθετοι όχι μόνο στη βασική κατεύθυνση αυτών των επιλογών, αλλά και στην αποσπασματική λήψη μέτρων, που είναι αποτελεσματικά αλλά αποσκοπούν στο να καθησυχαστούν οι έντονες ανησυχίες και αντιδράσεις της κοινής γνώμης, του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και των οικολογικών οργανώσεων, μετά τη σωρεία θανατηφόρων και άκρως επιβαρυντικών για το περιβάλλον ναυτικών ατυχημάτων. Επιπλέον, η επιχειρούμενη προσπάθεια του οικονομικοπολιτικού και ναυτικού ευρωπαϊκού κέντρου να διαμορφώσει στα πλαίσια του εμπορικού πολέμου με τα άλλα ναυτιλιακά κέντρα -ΗΠΑ, Ιαπωνία, Αυστραλία και άλλα- το δικό του μηχανισμό για τον έλεγχο των θαλάσσιων μεταφορών και την επιβολή των δικών του επιλογών, υπονομεύει το Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό. Οδηγεί σε διακρίσεις, έξω από γενικά παραδεκτές αρχές, που εγκυμονούν σοβαρότατους κινδύνους για την πραγματική και ουσιαστική ασφάλεια της ναυσιπλοΐας.

Το κυριότερο ζήτημα για την ασφάλεια των πλοίων, και ειδικότερα των δεξαμενόπλοιων, είναι αυτό της ασυδοσίας του εφοπλιστικού κεφαλαίου και της πολιτικής που το στηρίζει, σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο. Η άκρατη αυτή ασυδοσία όχι μόνο διατηρείται, αλλά και διευρύνεται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κατάσταση που επικρατεί στα υπό σημαία ευκαιρίας πλοία τα οποία συνδέονται άμεσα με την υποβάθμιση της ασφάλειας στη ναυσιπλοΐα και ευθύνονται κατά κύριο λόγο για τα περισσότερα και σοβαρότερα ατυχήματα.

Εμείς πιστεύουμε ότι μια πολιτική προσανατολισμένη στην προστασία της ασφάλειας των πλοίων, των επιβατών, των πληρωμάτων και του περιβάλλοντος πρέπει πρώτα απ' όλα να καταπολεμά ουσιαστικά την εφοπλιστική ασυδοσία, να εφαρμόζει αυστηρά μέτρα ενάντια στην παραβίαση της νομοθεσίας που καταπατάται κατάφωρα κατά συρροή και κυρίως, ατιμωρητί, στα πλαίσια του ΙΜΟ και των διεθνών συμβάσεων. Πρέπει η πολιτική αυτή να προσαρμόζει τις οργανικές συνθέσεις στις αυξημένες ανάγκες των πλοίων, να συμβάλλει στη βελτίωση των συνθηκών ζωής και εργασίας των πληρωμάτων να κατοχυρώνει τα δικαιώματα του πληρώματος και του συνδικαλιστικού κινήματος και την παρέμβασή τους για τα ζητήματα ασφάλειας.