Ο φίλος μου ο Γιώργος (αυτός που μου έλεγε, παλιότερα, ότι πρέπει κάθε μέρα να «περιαυτολογούμε» για το Κουκουέ, να μιλάμε δηλαδή, για το έργο και την προσφορά του), «χτύπησε» πάλι προχτές... Χτύπησε, τρόπος του λέγειν, γιατί ο Γιώργος είναι μια αγαθή και καλόκαρδη «ψυχούλα», που δεν είναι ικανός να σκοτώσει ούτε μυρμήγκι.
Με πήρε, λοιπόν, στο τηλέφωνο, για να κάνει, λέει, μέσω της στήλης των «Διακριτικών», μια πρόταση πολύ σημαντική. Ακουγα από την άλλη άκρη του σύρματος την οργισμένη φωνή του, και δεν πίστευα στα αυτιά μου: «Προτείνω να καθιερωθεί και στην Ελλάδα η θανατική ποινή! Να κατατεθεί, αύριο κιόλας, στη Βουλή ένα νομοσχέδιο, με ένα μόνο άρθρο, που να λέει: Οποιος αφαιρεί τη ζωή συνανθρώπου του, μόνο και μόνο για να του αρπάξει το αυτοκίνητό του και να ξεφύγει από την αστυνομία που τον κυνηγάει, εις θάνατον!».
«Εμείς, σύντροφε Γιώργο», προσπάθησα να τον μεταπείσω, για να μην καταθέσει την τρομερή πρότασή του, «εμείς, που τόσα χρόνια στα μπουντρούμια και στα ξερονήσια κοιμόμασταν αγκαλιά με το θάνατο, καταδικασμένοι "στην εσχάτη των ποινών", να προτείνουμε τώρα την επαναφορά τέτοιων αποτρόπαιων νόμων και μέτρων;».
«Αλλο, τι έγινε μ' εμάς», επέμενε ο Γιώργος στην πρότασή του. «Ομως, σε ρωτάω: Ετούτος ο πωρωμένος εγκληματίας, αν ήξερε ότι τον περιμένει κι αυτόν το εκτελεστικό απόσπασμα, θα τολμούσε, έτσι ψυχρά και αδίστακτα, να αφαιρέσει τη ζωή του αθώου ανθρωπάκου και του κλείσει το σπίτι;».
Από μια άποψη, έχεις δίκιο, σύντροφε Γιώργο. Πράγματι, αυτός ο θρασύτατος και αποκτηνωμένος «πιστολέρο» δε θα προέβαινε, στην αποτρόπαιη πράξη του, αν δεν ήξερε ότι - στη χειρότερη περίπτωση - τον περιμένει, απλώς, ένα κελί στις φυλακές του Κορυδαλλού ή της Κέρκυρας. Θα το σκεφτόταν πολύ να πατήσει τη σκανδάλη του όπλου του, αν δε γνώριζε ότι, στην πράξη, ακόμα και τα «ισόβια» είναι μια ποινή συζητήσιμη. Γιατί, όπως υποστηρίζουν πολλοί ειδικοί επιστήμονες, η ποινή των ισοβίων, όταν ο εγκλεισμός παρατείνεται πέραν των 16 ετών, καταντάει άδικη και απάνθρωπη. Οπότε - και πάλι στη χειρότερη περίπτωση - μετά από 16 χρόνια, ο «παλικαράς» αυτός, που «καθαρίζει», έτσι για ψύλλου πήδημα, αθώους και ανυποψίαστους ανθρώπους, θα είναι πάλι ελεύθερος, για να συνεχίσει το ...θεάρεστο έργο του.
Α λλά, νομίζω, φίλε Γιώργο, ότι η λύση δεν είναι να κάνει, απλώς, η πολιτεία ένα νόμο, που να προβλέπει τη θανατική ποινή, για να εξαλειφθεί ως διά μαγείας η εγκληματικότητα. Και μήπως είναι, εξάλλου, αυτή η μοναδική πληγή της κοινωνίας μας, ώστε με ένα νόμο «θανατερό», να πούμε, εντάξει, τη γιατρέψαμε και ησυχάσαμε; Ετούτο το ωραίο «σύστημα», που ζούμε, είναι ολόκληρο σάπιο, μέχρι το μεδούλι. Αυτό τους φτιάχνει και αυτό τους «θρέφει», σε τελευταία ανάλυση, τέτοιους αδίστακτους και πωρωμένους εγκληματίες. Γι' αυτό θέλει αναποδογύρισμα από τα θεμέλια, με ένα φουρνέλο χιλίων μεγατόνων. Μόνο έτσι θα απαλλαγούμε από το ίδιο κι από τις χίλιες αγιάτρευτες πληγές (εγκληματικότητα, ναρκομανία, αλκοολισμό, σωματεμπορία, αλλά και πείνα και ανεργία και πολέμους καταστρεπτικούς), που κουβαλάει στο αμαρτωλό κορμί του. Αλλά, πότε θα έρθει αυτή η μεγάλη μέρα της Ανάστασης, που - όπως το είπε και ο ποιητής - «θα ανθίσουν οι λόγκοι, για όλα τα τέκνα της Γης...». Γι' αυτήν την Ανάσταση, το Κόμμα μας, το τιμημένο Κουκουέ, αγωνίζεται ογδόντα τόσα χρόνια τώρα, προσπαθώντας, μαζί με όλους «της Γης τους κολασμένους», να ανοίξει το δρόμο για τη λευτεριά και την παγκόσμια ειρήνη.
Βασίλης ΦΙΤΣΙΛΗΣ
Feeds
Συνεχής η κατάτμηση και η εκποίηση 
