Τα βιβλία, είτε ήταν πήλινες πλάκες με σφηνοειδή γραφή είτε πάπυροι με ιερογλυφικά, ήταν δυσεύρετα στην αρχαιότητα. Για να γίνει ένα αντίτυπο κάποιου βιβλίου, έπρεπε να αντιγραφεί το πρωτότυπο, σύμβολο προς σύμβολο, από έναν επιμελή και ικανό γραφέα. Ενα τέτοιο έργο χρειαζόταν πολύ χρόνο και απαιτούσε σκληρή εργασία, με αποτέλεσμα τα βιβλία να είναι σπάνια και πανάκριβα. Λιγοστοί άνθρωποι είχαν την οικονομική δυνατότητα να έχουν στην ιδιοκτησία τους βιβλία. Μια βιβλιοθήκη που θα περιλάμβανε αρκετά βιβλία πρέπει να ήταν προνόμιο των πλουσίων ή των λογίων (για τους τελευταίους, φυσικά ήταν πολύ πιο δύσκολη η δημιουργία της). Μόνο οι μονάρχες, που είχαν στη διάθεσή τους πόρους ενός ολόκληρου βασιλείου, μπορούσαν να συγκεντρώσουν βιβλία σε μεγάλες βιβλιοθήκες με τη σύγχρονη έννοια. Ο πρώτος τέτοιος μονάρχης ήταν ο Ασουρμπανιπάλ, ο οποίος διέταξε το 640 π.Χ. να αντιγραφούν όλα τα βιβλία του βασιλείου του και τα αντίγραφα να τοποθετηθούν στη βιβλιοθήκη του στη Νινευή. Αυτά τα ενδιαφέροντα διαβάζουμε στο βιβλίο του Ισαάκ Ασιμοβ. Ομως εμείς στα διαμερίσματα κουτιά στα οποία μένουμε μια τέτοια βιβλιοθήκη σαν και αυτή που δείχνει η φωτογραφία μονάχα μπορούμε να έχουμε. Σας δίνουμε τις διαστάσεις 2,20 πλάτος, 2,33 ύψος και 0,33 βάθος. Στο τίποτε και ολότελα καλή είναι και αυτή... Συμφωνείτε;