Οι διοικήσεις του ΟΤΕ και οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, που τις διορίζουν, κάνουν ό,τι μπορούν για να μειώσουν το προσωπικό του Οργανισμού με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζομένους που μένουν πίσω και τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Η περίπτωση του ΟΤΕ, ουσιαστικά, αποτελεί μπούσουλα των διοικούντων και για τις υπόλοιπες πρώην ΔΕΚΟ, που σπρώχνονται στο ίδιο ολισθηρό μονοπάτι ιδιωτικοποίησης
Με τις συνεχείς αποχωρήσεις υπαλλήλων, πέφτει όλο και περισσότερη δουλιά στους ώμους όλο και λιγότερων εργαζομένων |
Ετσι, δείχνουν την έξοδο σε έμπειρο και καταρτισμένο προσωπικό, αποδίδοντας στη μισθοδοσία το «κόστος λειτουργίας», αν και η πραγματικότητα είναι διαφορετική, αφού από τη δουλιά των εργαζομένων αποκομίζουν τα κέρδη. Δεν προσλαμβάνουν νέους μονίμους. Ψευτοκαλύπτουν ορισμένα κενά με εκτάκτους, που «σκοτώνονται» στη δουλιά, δεν παράγουν έργο γιατί είναι άπειροι και ημικαταρτισμένοι, δεν απολαμβάνουν θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα και ζουν με το δικό τους άγχος, αυτό της μη ανανέωσης της ολιγόμηνης σύμβασης. Νομοτελειακά, η δουλιά πέφτει στους ώμους όλο και λιγότερων μονίμων, αυξάνοντας την εντατικοποίηση γιατί έτσι θα βγουν περισσότερα κέρδη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται τόσο για τους εργαζόμενους, όσο και για την ποιότητα των προσφερόμενων στον καταναλωτή υπηρεσιών.
Το θέμα δεν αφορά μόνο στον ΟΤΕ, αλλά σε κάθε πρώην ΔΕΚΟ που ακολουθεί το δρόμο του Οργανισμού. Που μετατρέπεται σε ΑΕ και λειτουργεί με τα ίδια, προαναφερόμενα κριτήρια. Που από εδώ και στο εξής θα διώχνει εργαζομένους, θα έχει όλο και περισσότερες απαιτήσεις από όσους μένουν πίσω και θα ρίχνει την ποιότητα του έργου της.
Ας εξετάσουμε αναλυτικότερα την περίπτωση του Οργανισμού, καθώς προκύπτουν χρήσιμα συμπεράσματα για την τύχη όλων των εργαζομένων σε ελεγχόμενες από το κράτος επιχειρήσεις.
Σε υπηρεσίες, όπως αυτές που απασχολούν τηλεφωνήτριες και ενώ οι ανάγκες είναι πάγιες, απασχολείται κυρίως έκτακτο προσωπικό |
Το Φλεβάρη του 1998, η διοίκηση του ΟΤΕ εκπόνησε το «επιχειρησιακό σχέδιο 1998-2002», όπου αναθεωρούσε κατά τι τους στόχους. Στις 31.12.2000 να είναι 21.541. Στα τέλη 2001, 19.841 και του 2002, 18.391.
Στον ΟΤΕ, οι διοικούντες μπορούν να καυχώνται ότι ξεπέρασαν εαυτούς. Το 1999 το μόνιμο προσωπικό αριθμούσε 21.525 άτομα και το 2000 19.523. Και η μείωση συνεχίζεται. Πώς τα κατάφεραν;
Το 2000 έληξε το τετραετές πρόγραμμα «εθελούσιας εξόδου», που καταρτίστηκε το 1996, με το οποίο αποχώρησαν περίπου 3.800 εργαζόμενοι. Στις 24 του Νοέμβρη 2000 η διοίκηση του Οργανισμού υπέγραψε με την ηγεσία της Ομοσπονδίας Εργαζομένων ΟΤΕ τη συνέχιση ουσιαστικά αυτού του προγράμματος και για το 2001. Υπολογίζεται ότι τον επόμενο χρόνο θα αποχωρήσουν πρόωρα άλλοι 850-1.000 εργαζόμενοι.
Η περίπτωση του ΟΤΕ είναι ενδεικτική του τι θα γίνει και στις υπόλοιπες ελεγχόμενες από το δημόσιο επιχειρήσεις, που παραδίδονται στα χέρια ιδιωτών |