Και η ενότητα των εργαζομένων για την αντιμετώπιση της αντιασφαλιστικής λαίλαπας των κυβερνώντων, ίσως μας αντιτείνει κάποιος; Αν μιλώντας για ενότητα, εννοούμε την κοινή δράση των εργαζομένων, για την αντιμετώπιση του τάδε ή δείνα προβλήματος, μόνο στο ΠΑΜΕ δεν μπορούμε να αναζητήσουμε ευθύνες. Πάντα ήταν, είναι και θα είναι μπροστάρης στην προώθηση της κοινής δράσης των εργαζομένων. Χαρακτηριστική απόδειξη αποτελεί η στάση του τελευταία, όταν η ηγεσία της ΓΣΕΕ, τη μια μέρα απέρριπτε τις αγωνιστικές του προτάσεις για το ασφαλιστικό και την άλλη έπαιρνε την απόφαση για την πανελλαδική 24ωρη απεργία. Το ΠΑΜΕ έδωσε όλες του τις δυνάμεις για την επιτυχία της. Μπορούν να ξεχαστούν, όμως, τα τόσα και τόσα κυβερνητικά μέτρα (πολύχρονη σκληρή μονόπλευρη λιτότητα, ελαστικές εργασιακές σχέσεις και κατάργηση του 8ώρου, Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, «Λευκή Βίβλος», νόμος Σιούφα, μίνι ασφαλιστικό κλπ., κλπ.), για τα οποία δεν έκανε ουσιαστικά τίποτε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, δίνοντας, μάλιστα, και άλλοθι στα πλαίσια του διαβόητου «κοινωνικού διαλόγου»; `Η, μήπως, δεν καταλαβαίνει ο καθένας σήμερα ότι όλ' αυτά τα μέτρα άνοιξαν το δρόμο και για το ασφαλιστικό, όπως και για άλλα που έρχονται;

Αλλού υπάρχουν, επομένως, βαριές και μεγάλες ευθύνες. Ευθύνες, που - εκτός των άλλων - έχουν αφαιρέσει και κάθε φερεγγυότητα απ' όσους κόπτονται σήμερα για την ενότητα των εργαζομένων.