Την επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη στο μέτωπο της Κοινωνικής Ασφάλισης, δεν μπορούμε, και δεν πρέπει, να την αντιμετωπίζουμε αποσπασματικά, ξεκομμένη από το σύνολο της πολιτικής της κυβέρνησης, ούτε βεβαίως αποσπασμένη από τις αναδιαρθρώσεις στις εργασιακές σχέσεις, τον τομέα της Υγείας, της Πρόνοιας, της Εκπαίδευσης κλπ. Μπορεί το συγκεκριμένο μέτωπο να είναι αιχμή της πάλης του εργατικού κινήματος στη δοσμένη στιγμή. Και, βεβαίως, πρέπει όλα τα πυρά να σκοπεύουν στον ίδιο στόχο. Που σημαίνει, όχι μόνο να μην περάσουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα της κυβέρνησης, να μην καμφθεί η ανοδική πορεία του αγώνα, αλλά και να διευρυνθεί και να αναπτυχθεί η πάλη και με νέα τμήματα της εργατικής τάξης, η κοινή δράση με τα μικροαστικά στρώματα της πόλης και του χωριού σ' αυτή την κατεύθυνση, βήματα που ήδη γίνονται για την πανελλαδική απεργία στις 17 Μάη. Τα εμπόδια, για να μην παρθούν πίσω τα κεκτημένα, μόνο με έναν τέτοιο παλλαϊκό αγώνα μπορούν να ορθώνονται σε συνδυασμό με τις διεκδικήσεις στο μέτωπο της Ασφάλισης σύμφωνα με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων, δηλαδή δημόσια, καθολική, υποχρεωτική, Κοινωνική Ασφάλιση για όλο το λαό.

Αλλά δεν μπορούμε να μη συνδέουμε την πάλη ενάντια στην κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, με τις αντιδραστικές «αναδιαρθρώσεις», που προηγήθηκαν, στις εργασιακές σχέσεις και την κατάργηση του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, ή μ' αυτές στους τομείς Υγείας - Πρόνοιας. Ο πρώτος νόμος για τη διαπλοκή του ιδιωτικού κεφαλαίου με τον τομέα Υγείας έχει ψηφιστεί, ενώ ετοιμάζεται ο νόμος για την Πρωτοβάθμια Υγεία με βασικό μοχλό τον Οργανισμό Διαχείρισης Πόρων Υγείας, (ΟΔΙΠΥ), που θα συγκεντρώνει τους πόρους των ασφαλιστικών Ταμείων για τον κλάδο Υγείας και θα αγοράζει υπηρεσίες Υγείας από το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Ετσι, θα ανοίξει ο δρόμος, ώστε τους πόρους από την Κοινωνική Ασφάλιση, που έχουν σχέση με τον τομέα της Yγείας θα μπορεί να τους λυμαίνεται το κεφάλαιο. Η Kοινωνική Aσφάλιση συμπεριλαμβάνει τις συντάξεις, αλλά και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τις προνοιακές υπηρεσίες.

Το σύστημα Kοινωνικής Aσφάλισης επιδιώκεται να προσαρμοστεί στις νέες εργασιακές σχέσεις, της μερικής απασχόλησης με μερική ασφάλιση, ή στην απασχόληση λίγων ωρών για κάποιες μέρες της βδομάδας, συνήθως χωρίς ασφάλιση κλπ. Ενώ έχει θεσμοθετηθεί, στο όνομα της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, η μείωση της εργοδοτικής ασφαλιστικής εισφοράς και στα προγράμματα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας για νέους ανέργους, δεν υπάρχει καν ασφάλιση.

Επομένως, η επίθεση στο σύστημα Koινωνικής Aσφάλισης είναι ενταγμένη στη στρατηγικής σημασίας πολιτική για το μεγάλο κεφάλαιο, στην «εντός ΟΝΕ εποχή», προκειμένου να μπορεί το κεφάλαιο να δρα σε συνθήκες οξύτατου ανταγωνισμού, σε συνδυασμό με την επιδίωξη της λεγόμενης «πραγματικής σύγκλισης». Αλλωστε, στην προπαγανδιστική εκστρατεία των θιασωτών της ανατροπής του συστήματος Kοινωνικής Aσφάλισης, οι όροι «ανταγωνιστική οικονομία» και «πραγματική σύγκλιση» εμφανίζονται ως το άπαν για τη δήθεν σωτηρία του μέσω της κατεδάφισής του!

Δεν είναι τυχαίο ότι η έκθεση του διοικητή της Τράπεζας Ελλάδας είναι στοχοπροσηλωμένη στην υπόθεση «πορεία της οικονομίας εντός της ΟΝΕ», σε ανταγωνιστικό περιβάλλον, σε συνδυασμό με τη λεγόμενη «πραγματική σύγκλιση», δηλαδή την εξασφάλιση τέτοιων ρυθμών ανόδου του ΑΕΠ, ώστε να πλησιάσει και να φτάσει στο μέσο όρο του ΑΕΠ της ευρωζώνης. Το βασικό συμπέρασμα είναι οι μεγάλες δυσκολίες, για την «πραγματική σύγκλιση», παρά τις εκτιμήσεις για μεγαλύτερους ρυθμούς ανόδου του ΑΕΠ της ελληνικής οικονομίας, σε σχέση με το μέσο όρο της ΕΕ, που απαιτούν συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής των διαβόητων αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Που σημαίνει πιο γοργούς ρυθμούς επιβολής αυτών που μειώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης, δηλαδή τομείς εργασιακών σχέσεων, Υγείας, Πρόνοιας, κλπ., ενώ ιδιαίτερη αναφορά έγινε στην αναγκαιότητα «μεταρρύθμισης της Κοινωνικής Ασφάλισης», στα πλαίσια των κατευθύνσεων της κυβέρνησης, όπως διατυπώθηκαν από τα μέτρα Γιαννίτση.

Ανταγωνιστικό περιβάλλον, λοιπόν, και «πραγματική σύγκλιση». Τα επανέλαβε ο πρωθυπουργός στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, μιλώντας για το Ασφαλιστικό και τους κυβερνητικούς χειρισμούς. Τι σημαίνουν αυτά;

Οι δυνατότητες μιας καπιταλιστικής οικονομίας να αντεπεξέρχεται στον ανταγωνισμό, σημαίνει δυνατότητες απρόσκοπτης αναπαραγωγής του κεφαλαίου, συσσώρευσης με ολοένα και μεγαλύτερους ρυθμούς, δηλαδή μεγέθυνση των διαστάσεών του. Μόνο που αυτό σημαίνει ολοένα και μεγαλύτερη μάζα κερδών, δηλαδή ολοένα μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης. Ολες οι «αναδιαρθρώσεις» αυτό το αποτέλεσμα φέρνουν. Είναι αυτό που τα επιτελεία των επιχειρηματιών, των αστικών κομμάτων και του κράτους, ονομάζουν στη δική τους οικονομική διάλεκτο «μείωση του εργασιακού κόστους», ή «απελευθέρωση της αγοράς εργασίας». Μέσω αυτής της διαδικασίας επιδιώκουν αυξημένους ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης, ανόδου του ΑΕΠ, για την κατάκτηση της λεγόμενης «πραγματικής σύγκλισης». Με δεδομένη τη δράση του νόμου της αντισόμετρης ανάπτυξης αυτός ο στόχος, μάλλον είναι ουτοπία. Η μόνη πραγματικότητα είναι η συνεχής ένταση της εκμετάλλευσης. Αυτή είναι η στρατηγική του κεφαλαίου εντός της ΕΕ, αλλά και στην Ελλάδα.

Σχετικά με την αναδιάρθρωση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και τη σύνδεσή του με την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, πρέπει να αντιμετωπίσουμε την επίθεση σε συνάφεια με τις άλλες, που προηγήθηκαν και συνεχίζονται (ελαστικές εργασιακές σχέσεις, ιδιωτικοποίηση Υγείας, Πρόνοιας κλπ.). Αφ' ενός, γιατί επιδιώκεται μείωση, και σε μερικές περιπτώσεις κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων με την πλήρη έννοια του όρου, (συντάξεις στο ύψος των αναγκών, πλήρη υγειονομική περίθαλψη και προνοιακές παροχές για ολόκληρη την εργατική τάξη), αφ' ετέρου γιατί οι πόροι των Ταμείων που προέρχονται από τις εισφορές των εργατών με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα, (το επιδιώκει η κυβέρνηση, το προτείνει η ΝΔ), δίνονται στην ολιγαρχία ως κεφάλαιο. Ακόμη και οι προτάσεις για «κοινωνικό πόρο» από φορολογία ορισμένων προϊόντων ή των λεγόμενων υψηλών εισοδημάτων, αντί της φορολογίας των κερδών για να πληρώσει το κεφάλαιο, σημαίνει μετακύληση, με άλλο τρόπο, στις πλάτες του λαού, της χρηματοδότησης της Ασφάλισης. Θέλουν να αποπροσανατολίσουν από ένα βασικό στόχο διεκδίκησης στη χρηματοδότηση, για την οποία πρέπει να πληρώσει κυρίως η εργοδοσία, αλλά και το κράτος, ενώ η εισφορά των εργαζομένων πρέπει να μειώνεται. Κάθε εργατικό δικαίωμα, που έχει σχέση με τη ζωή και την ικανότητα του εργάτη για δουλιά, το οποίο αφαιρείται αντί να διευρύνεται σύμφωνα με τις ανάγκες του, μεγαλώνει και την εκμετάλλευση, αυξάνει τα κέρδη.

Μπροστά σ' αυτή την πραγματικότητα, η εργατική τάξη τ' άλλα λαϊκά στρώματα δεν έχουν άλλη επιλογή από την ανάπτυξη μετωπικού κοινωνικοπολιτικού αγώνα ενάντια σ' αυτή την πολιτική έως την ανατροπή της. Ο απεγκλωβισμός λαϊκών δυνάμεων από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που, ως γνήσιοι εκφραστές των ταξικών συμφερόντων της ολιγαρχίας, επιδιώκουν να επιβάλουν αυτή την αντιδραστική πολιτική, ενισχύει αυτή την προοπτική. Ταυτόχρονα, χρειάζεται απομόνωση πολιτικών ηγεσιών όπως του ΣΥΝ. Γιατί, τη στιγμή κατά την οποία το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και το ΠΑΜΕ δρώντας ενωτικά, με στόχους πάλης και σ' αυτό το μέτωπο, που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης, τους επιτίθεται κατηγορώντας τα ως «διασπαστές», και ότι υπονομεύουν την ταξική ενότητα δράσης για διεκδίκηση δημόσιας καθολικής υποχρεωτικής Κοινωνικής Ασφάλισης. Καλεί σε ενότητα της εργατικής τάξης με τις θέσεις της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. Η οποία, κάτω από την καθολική απόρριψη των μέτρων από τους εργάτες, συμφώνησε στις κινητοποιήσεις, αλλά είναι έτοιμη, μ' αυτές τις θέσεις, όπως λέει ο πρόεδρός της, για «το διάλογο», θέτοντας ως μοναδική προϋπόθεση τη χρηματοδότηση και από το κράτος. Ετσι δίνουν «χείρα βοηθείας» στην κυβέρνηση, αφού επιμένουν στο συμβιβασμό. Επιτίθεται, ταυτόχρονα, η ηγεσία του ΣΥΝ στο ΚΚΕ, γιατί επιμένει με την πολιτική και την ταχτική του να διεκδικεί η εργατική τάξη ασυμβίβαστα όλα όσα τής ανήκουν.

Η διέξοδος για την εργατική τάξη, τ' άλλα λαϊκά στρώματα, είναι στην ταξική πάλη ενάντια στην πολιτική των αναδιαρθρώσεων, στο λαϊκό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης. Σ' αυτήν πρέπει να οδηγεί ο σημερινός αγώνας.