Βέβαια, μη νομίζετε πως ο θόρυβος που γίνεται τελευταία για τα επιδόματα είναι αθώος. Ούτε οι κυβερνώντες, ούτε η μεγάλη πλειοψηφία των σχετικών δημοσιευμάτων, που ζητούν την «εκλογίκευση του συστήματος αμοιβών στο δημόσιο», επιδιώκουν την προοδευτική και προς όφελος των εργαζομένων αντιμετώπιση του προβλήματος. Αλλα πράγματα έχουν κατά νου και δεν το κρύβουν. Πρώτον, θέλουν τη διατήρηση των βασικών αποδοχών στα σημερινά, απαράδεκτα επίπεδα και γι' αυτό ...βγάζουν σπυράκια, μόλις ακούσουν για ενσωμάτωση των επιδομάτων στο βασικό μισθό. Δεύτερον, θέλουν τη σύνδεση του μισθού με τη λεγόμενη παραγωγικότητα και τα συστήματα «αξιολόγησης» (διάβαζε: χειραγώγησης). Και επειδή γνωρίζουν ότι, όσο περισσότερο «οικονομικό βάρος» έχει η σύνδεση αυτή, τόσο αποτελεσματικότερη θα είναι η χειραγώγηση, θέλουν τη μετονομασία μέρους ή του συνόλου σχεδόν των επιδομάτων, σ' αυτό της λεγόμενης παραγωγικότητας.

Περιττό να πούμε πως τα σχέδια αυτά, κάθε άλλο, παρά ωφελούν τους δημόσιους υπάλληλους. Να σημειώσουμε, όμως, πως οι κυβερνητικές αυτές επιδιώξεις - μαζί με το «νέο μισθολόγιο» της κ. Παπανδρέου - δεν αντιμετωπίζονται με «διαλόγους» και «στρογγυλά τραπέζια», όπως έχει προκρίνει η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ.