Η επιδοματική πολιτική στο δημόσιο έχει πολλές δεκαετίες ζωή. Ηταν πάντοτε και εξακολουθεί και σήμερα να αποτελεί ένα μοχλό, στα χέρια των κυβερνώντων, ώστε να κρατούν καθηλωμένες σε απαράδεκτα επίπεδα τις βασικές αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων - άρα και τα ασφαλιστικά και τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα - να ασκούν πολιτικές και τακτικές διαίρεσης και διάσπασης, να ψηφοθηρούν κλπ., κλπ. Κάποτε, το ΠΑΣΟΚ κατάγγειλε μετά βδελυγμίας τις πολιτικές αυτές. Αυτό, όμως, πριν γίνει κυβέρνηση. Οταν έγινε κυβέρνηση, έφερε ένα νέο μισθολόγιο και το παρουσίασε με πολλές τυμπανοκρουσίες και αλαλαγμούς, ως ενιαίο, ριζική τομή κλπ., κλπ., στη μέχρι τότε βαλτώδη κατάσταση. Ανάμεσα σε άλλα υποτίθεται πως έμπαινε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και η επιδοματική πολιτική.

Ποια είναι η πραγματικότητα; Η επιδοματική πολιτική ζει και βασιλεύει. Οι αποδείξεις του επιδοματικού χάους δεν επιδέχονται πλέον την παραμικρή αμφισβήτηση, αφού περιέχονται στη λίστα - παρότι είναι ατελής - που παρέδωσε το υπουργείο Οικονομικών στην ΑΔΕΔΥ. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ συνεχίζουν... επαξίως τις πολιτικές της... επαράτου, των προηγούμενων δεκαετιών, όπως θα 'λεγε και ο Κ. Σημίτης, που αρέσκεται τελευταίως στις ιστορικές αναδρομές.