Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αποδείχτηκε η συζήτηση, προχτές το βράδυ, στην κατάμεστη Αίθουσα Λογιστών, της συνιστώσας του ΚΚΕ στην ευρωκοινοβουλευτική ομάδα, για τα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα, όπου συμμετείχαν όσες αντιπροσωπείες κομμάτων βρίσκονταν ήδη στην Αθήνα.

Ο Π. Ηλιόπουλος, γραμματέας της ΤΕ Αθήνας της ΕΣΑΚ, «ξενάγησε» τους εκπροσώπους των κομμάτων στην πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι Ελληνες εργαζόμενοι, αναφερόμενος στην προσπάθεια της κυβέρνησης για ανατροπή του ασφαλιστικού συστήματος και στις μεγαλειώδεις λαϊκές κινητοποιήσεις που αναπτύχθηκαν.

«Οι εργαζόμενοι - τόνισε - βρήκαν τη δύναμη να ξεπεράσουν την κυβερνητική - κρατική, εργοδοτική τρομοκρατία, την υπονομευτική τακτική των συνδικαλιστικών ηγεσιών». Οι κινητοποιήσεις, όπως σημείωσε μεταξύ άλλων, ήταν και η «συνόψιση μιας πείρας, ένα βήμα για τη σύγχρονη ταξική συνειδητοποίηση των εργαζομένων. Ηταν ένα ουσιαστικό πολιτικό μήνυμα».

Υπογράμμισε το ρόλο του ΚΚΕ και της συνδικαλιστικής παράταξης της ΕΣΑΚ σ' αυτή την αφύπνιση των εργαζομένων και αναφέρθηκε εκτενώς στην κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας και στις δυνάμεις που υπονομεύουν την αγωνιστική συσπείρωση της εργατικής τάξης και έχουν κάνει σημαία τους την ΕΕ, την ΟΝΕ, τον κοινωνικό διάλογο κ.ά.

Ακολούθως έκανε εκτενή αναφορά και στο ΠΑΜΕ, η δράση του οποίου «βοήθησε μεγάλα τμήματα εργαζομένων να συνειδητοποιήσουν ότι εκτός από την υποταγή υπάρχει και ο δρόμος της οργάνωσης και του αγώνα».

Με αισιοδοξία ανέφερε πως άνοιξαν δυνατότητες για το ξεπέρασμα χρόνιων αδυναμιών του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, το οποίο παλεύει δυναμικά για μαζικοποίηση των σωματείων, στήσιμο επιτροπών αγώνα, παραπέρα ενίσχυση του ΠΑΜΕ. Σημειώνοντας πως η κυβέρνηση παραμένει σταθερή στην πολιτική της και τραβά τη ΓΣΕΕ στο διάλογο, συμπλήρωσε πως οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις εργάζονται συστηματικά για την ενημέρωση των εργαζομένων, την οργάνωση της εργατικής τάξης, την αγωνιστική της ετοιμότητα, το πέρασμα από την άμυνα στην επίθεση, με αιτήματα που απαντάνε στις ανάγκες της εργατικής τάξης.

Και κατέληξε: «Αγωνιζόμαστε πάνω απ' όλα για τη δημιουργία πολιτικών προϋποθέσεων ανατροπής συνολικά αυτής της πολιτικής, για τη δημιουργία του λαϊκού μετώπου που θα παλεύει για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού στη χώρα μας».

Παίρνοντας αμέσως μετά το λόγο ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γ. Πατάκης τόνισε πως οι κατακτήσεις παίρνονται πίσω, γιατί αυτό είναι «κατεύθυνση της ΕΕ ως περιφερειακής καπιταλιστικής ένωσης, προκειμένου τα ευρωπαϊκά μονοπώλια να γίνουν πιο ανταγωνιστικά σε σύγκριση με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και κυρίως τις ΗΠΑ».

«Η διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος» συμπλήρωσε «σε συνδυασμό με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, με κριτήριο τα εργοδοτικά συμφέροντα, δηλαδή με τη μερική απασχόληση και τις "ελαστικές" εργασιακές ρυθμίσεις, συνιστούν την ανατριχιαστική υλοποίηση αυτού που τόσο κυνικά εκφράστηκε στη Σύνοδο Κορυφής στη Στοκχόλμη ως "μείωση των σημείων συμφόρησης στην αγορά εργασίας", της δημιουργίας δηλαδή ενός τεράστιου στρατοπέδου απασχολήσιμων, χωρίς δικαιώματα και απαιτήσεις, προσαρμοσμένων στο κερδοσκοπικό και ανταγωνιστικό δοκούν του κεφαλαίου και των συμφερόντων του».

Ακολούθως τόνισε πως η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από μαζικές, δυνατές, ριζοσπαστικές κινητοποιήσεις και κατέληξε, αναφερόμενος στην Ελλάδα, στα σχέδια της κυβέρνησης και στο τι πρέπει να πράξουν οι εργαζόμενοι της χώρας: «Η αμφισβήτηση της κυβερνητικής πολιτικής πρέπει να μετατραπεί σε λαϊκή μαζική πάλη για τη ρήξη και την ανατροπή αυτής της σκληρής και απάνθρωπης πολιτικής, ώστε στη θέση της να υπάρξει μια άλλη που θα έχει στο κέντρο της προσοχής της τον εργαζόμενο και τις ανάγκες του, μια εξουσία λαϊκή, δίκαιη, ειρηνική, που θα εγγυάται ένα ανώτερο κοινωνικά σύστημα, το σοσιαλισμό».

Απ' αφορμή αυτή την τελευταία λέξη του Γ. Πατάκη, οι ομιλητές που ακολούθησαν, προερχόμενοι από πρώην σοσιαλιστικές χώρες, χωρίς δισταγμό περιέγραψαν την ανωτερότητα ενός συστήματος που έζησαν και η σύγκριση με αυτό που τώρα ζουν συντριπτική. Είναι διαφωτιστικά ορισμένα μόνο στοιχεία: Οι μεταλλωρύχοι στην Ουκρανία είναι ένα χρόνο απλήρωτοι. Οι ανώτερες συντάξεις είναι μόλις 30 δολάρια. Οι περισσότεροι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Η ανεργία τεράστια. Ο δημόσιος πλούτος ξεπουλιέται...

«Ο αγώνας για την υπεράσπιση δικαιωμάτων έχει μόλις 10 χρόνια ζωή, γιατί απλά πριν τα δικαιώματα για μας ήταν αυτονόητα» τόνισε η πρόεδρος της Ενωσης Κομμουνιστών Ουκρανίας.

Ομως, η νοσταλγία των καλύτερων ημερών του παρελθόντος δεν μπορεί παρά να συνδυάζεται με αγώνα σήμερα για ένα καλύτερο μέλλον, ένα μέλλον σοσιαλιστικό. Αυτή ήταν η κοινή, αισιόδοξη κατάληξη των τοποθετήσεών τους.