Αυτό που συνέβη στην Αθήνα περί τα 2.500 χρόνια μετά το Χρυσό Αιώνα του Περικλή είναι πραγματικά απίστευτο. Ολόκληρη η πολιτική ηγεσία του αστικού πολιτικού κόσμου, μέρος της λεγόμενης διανόησης - μη σας διαφεύγει ότι ήταν εκεί και ο κ. Σάκης Ρουβάς - όλη, λοιπόν, η υψηλή κοινωνία, που δεσπόζει στα ιλουστρασιόν φυλλάδια και στις φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, ήταν στα επιβλητικά εγκαίνια του Μετρό και επιδίωξε να εμφανίσει το συγκεκριμένο έργο, το Μετρό, σαν εφάμιλλο, περίπου, του Παρθενώνα...

Ολοι αυτοί οι κύριοι και οι κυρίες τους, η ηγεσία της χώρας επαναλαμβάνουμε (και θα το επαναλαμβάνουμε διότι σίγουρα αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία ολόκληρη η ηγεσία μιας χώρας να παίζει επί δυο βδομάδες με τα... τρενάκια):

• στάθηκαν μπροστά στο Μετρό, ένα έργο 11,5 χιλιομέτρων, που θα έπρεπε με βάση την αρχική σύμβαση να έχει παραδοθεί στο λαό το 1997 και να είναι τριπλάσιο σε μέγεθος,
• στάθηκαν μπροστά σε ένα έργο που θα έπρεπε να έχει παραδοθεί πριν 3 χρόνια, αλλά με κόστος 3 φορές μικρότερο από το κόστος που τελικά κατέβαλε ο Ελληνας πολίτης,
• στάθηκαν μπροστά σε αυτή την κατασκευή που ενώπιόν της ωχριά κάθε άλλη αντίστοιχη περίπτωση κατασπατάλησης και διασπάθισης δημόσιου χρήματος, για να υποβάλουν τον ελληνικό λαό στη φενάκη ότι το Μετρό, με τις 250 δραχμές εισιτήριο, είναι, λέει, το «εισιτήριο» ενός... νέου Χρυσού Αιώνος (!) για τη χώρα. Ενός «Χρυσού Αιώνα», που (κατά τους ταγούς με τη Μετρο-περικεφαλαία) έχει ήδη ξεκινήσει! Αλλά, προς το παρόν, έχει ξεκινήσει υπογείως. Υπό το έδαφος...

***

Εγκαίνια, βλέπετε, και, φυσικά, δε θα μπορούσε να λείψει ο κ. Χριστόδουλος. Ηταν κι αυτός εκεί. Και όχι μόνο ήταν, αλλά έλαμψε διά του λόγου του. Εγραψε και ειδική προσευχή ο καλός ποιμένας: «Σώσον κύριε το μετρό σου και ευλόγησον τις αμαξοστοιχίες του» (!), έψαλε ο κ. Χριστόδουλος στο κατανυκτικό κλίμα των εγκαινίων. Εκεί, δηλαδή, που οι εκλεκτοί προσκεκλημένοι τσακώνονταν για το ποιος θα κάτσει στην τάδε ή τη δείνα καρέκλα των επισήμων...

Αξιέπαινη πάντως η πρωτοβουλία του κ. Χριστόδουλου να γράψει ειδική προσευχή. Ελπίζουμε ότι ο Θεός θα του δώσει φώτιση του κ. Χριστόδουλου να κάτσει να γράψει άλλη μια προσευχή μήπως και φτιαχτούν και πάρκινγκ κάποτε, για να μπορούν να βρίσκουν χώρο οι επιβάτες ώστε να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους, πριν μπουν στο Μετρό. Αν πάλι ο κ. Αρχιεπίσκοπος δεν μπορεί να ζητήσει από το Θεό τέτοιο μεγάλο θαύμα, όπως η δημιουργία πάρκινγκ, ας γράψει άλλη προσευχή. Ας γράψει μια προσευχή ειδική για να ζητήσει απλώς να τοποθετηθούν χειρολαβές στα βαγόνια του Μετρό και τουαλέτες στις στάσεις του...

***

Τώρα, που, έπειτα από 4 δεκαετίες, έφτιαξαν μια Αθήνα που δεν τη σώζει σχεδόν τίποτα, αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική (σ. σ.: ακούσαμε χτες - πρώτη μέρα λειτουργίας του Μετρό και στο φόντο του κυκλοφοριακού κομφούζιου που δημιουργήθηκε - πως ίσως είναι η πρώτη φορά στα χρονικά που δεν αποκλείεται ένα Μετρό αντί να λύσει, αντίθετα να οξύνει το κυκλοφοριακό μιας πόλης!), τώρα, λοιπόν, φτιάχτηκε και το 1/3 του μετρό. Φτιάχτηκε - ας μην το ξεχνάμε ποτέ - με κόστος τριπλάσιο από ό,τι αρχικά είχαν ζητήσει οι κατασκευαστές και από ό,τι τελικά τους κατέβαλαν οι κυβερνώντες.

Το Μετρό εσωτερικά είναι όμορφο. Για να γίνει όμορφο, κάθε τετραγωνικό μέτρο μαρμάρου που μπήκε κάτω από τη γη πληρώθηκε με 114.000 δραχμές σε τιμές του 1988. Για κάθε κιλό σίδερο που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή του Μετρό, ο ελληνικός λαός πλήρωσε 2.000 δραχμές, σε τιμές του 1988. Για να έρθουμε στο σήμερα, σε τιμές έτους 2000, η κυβέρνηση δεν εγκρίνει παρά 500 δραχμές για κάθε κιλό σίδερο που χρειάζεται ένας σεισμόπληκτος για να επισκευάσει το σπίτι του. Θέμα άσχετο, θα πείτε. Σωστά. Βλέπετε τα γκρεμισμένα σπίτια των σεισμοπλήκτων δε θα εγκαινιαστούν ποτέ από τον κ. Σημίτη. Γιατί, λοιπόν, να έχουν καλό σίδερο στα θεμέλιά τους;

***

Αυτοί είναι οι Περικλείς, αυτές είναι και οι Ασπασίες τους. Οσο τους παρακολουθούμε ξαναμμένους να ποζάρουν όλο σκέρτσο και να διανύουν σπιθαμή προς σπιθαμή, μέτρο προς μέτρο, όλο αυτό το απίθανο Μετρο-καραγκιοζιλίκι, τόσο περισσότερο βεβαιωνόμαστε ότι εκεί είναι η θέση τους. Στο υπόγειο...