-Ποια είναι τα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή οι εκπαιδευτικοί; Ποιες οι επιπτώσεις των αντιεκπαιδευτικών νόμων για τους εκπαιδευτικούς, μαθητές, αλλά και την εκπαίδευση;

- Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί είναι πολλά, με πρώτο και σημαντικότερο τους νόμους της λεγόμενης μεταρρύθμισης, τους 2525/97 και 2640/98, με τις αρνητικές επιπτώσεις τους στους μαθητές, στους εκπαιδευτικούς και την εκπαίδευση, συνολικά. Οι μαθητές αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το σχολείο και να στραφούν στα Τεχνολογικά Επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια της ευέλικτης κατάρτισης. Οι εκπαιδευτικοί βλέπουν να μην αναγνωρίζονται τα πτυχία τους και να ανακηρύσσεται σε αξιοκρατικό κριτήριο ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ και όσοι έχουν ήδη διοριστεί να απειλούνται με τη «δαμόκλειο σπάθη» της αξιολόγησης, αν δεν υποταχθούν. Η εκπαίδευση απομακρύνεται από την παιδεία και γίνεται εξεταστικό σύστημα, με στόχο την ταξική επιλογή όσων θα συνεχίσουν το λύκειο και τις σπουδές. Τα προβλήματα, όμως, δε σταματούν εδώ. Η μισθολογική υποβάθμιση δεν έχει άλλα περιθώρια. Τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα έχουν ανατραπεί. Η κυβέρνηση δίνει αύξηση 2% μόνο, ενώ τα εισοδήματα έχουν χάσει τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον 25% σε αγοραστική δύναμη.

-Ποιο είναι το διεκδικητικό πλαίσιο, που θέτουν οι εκπαιδευτικοί και με την απεργία τους, στις 3 και 4 Φλεβάρη;

- Ολα αυτά επιβάλλουν την αγωνιστική κινητοποίηση. Περιθώρια για αδράνεια και αναμονή δεν υπάρχουν πλέον. Με την απεργία μας, διεκδικούμε την ανάκληση της αυταρχικής, αντιδημοκρατικής Πράξης Νομοθετικού Περιεχόμενου, που ποινικοποιεί τις κινητοποιήσεις, την κατάργηση των νόμων 2525/97 και 2640/98 για την «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση», 12χρονη υποχρεωτική δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλα τα παιδιά, 25 μαθητές ανά τμήμα και 20 στις κατευθύνσεις, 15% για την παιδεία από τον κρατικό προϋπολογισμό, αύξηση των αποδοχών από 50 ως 100.000 δραχμές, κατάργηση του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ, διορισμούς καθηγητών μόνο από την επετηρίδα, θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος στα 25 χρόνια υπηρεσίας, κατάργηση του αυταρχικού πλέγματος αξιολόγησης - χειραγώγησης.

-Ποια πρέπει να είναι η απάντηση καθηγητών, μαθητών, γονιών, εργαζομένων, μπροστά στα σχέδια της κυβέρνησης για διάλυση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης;

- Ο αγώνας επιβάλλεται. Δεν αρκεί, όμως, μόνο μια 48ωρη απεργία και μόνο από τους εκπαιδευτικούς. Η αντιεκπαιδευτική πολιτική είναι τμήμα των επιλογών, γενικά, της αντιλαϊκής πολιτικής, Ευρωπαϊκής Ενωσης και κυβέρνησης. Τέτοια πολιτική μόνο από κοινού με τους άλλους εργαζόμενους μπορεί να αντιμετωπιστεί. Στο χώρο της παιδείας είναι αναγκαία η ανάπτυξη συντονισμένων κοινών αγώνων όλων των φορέων. Να αναπτυχθεί μέτωπο γονέων, μαθητών, εκπαιδευτικών, αλλά και όλου του λαού, που θα διεκδικήσει 12χρονη βασική υποχρεωτική παιδεία για όλους τους νέους, που θα τους προετοιμάζει για τη ζωή, τις σπουδές και τη δουλιά. Μέσα από εκπαίδευση με ένα άλλο πνεύμα και προσανατολισμό, το εκπαιδευτικό κίνημα και οι εκπαιδευτικοί θα μπορέσουν να λύσουν και όλα τα υπόλοιπα εργασιακά τους προβλήματα. Η 48ωρη απεργία στις 3 και 4 Φλεβάρη είναι μόνο η αρχή.