Μετά από ένα χρόνο πανδημίας, η κατάσταση στο δημόσιο σύστημα Υγείας χειροτερεύει αντί να βελτιώνεται: Το ελάχιστο προσωπικό δίνει μάχες με αυταπάρνηση, παρά τις ελλείψεις ακόμα και σε στοιχειώδη μέσα, οι ασθενείς και οι συνοδοί τους προσπαθούν να βρουν στηρίγματα όπως όπως για να περάσουν την περιπέτειά τους, ενώ πλέον όλο και πληθαίνουν περιστατικά που φέρνουν στην επιφάνεια τα αποτελέσματα της μετατροπής του συστήματος Υγείας σε μιας νόσου. Μερικά τέτοια περιστατικά καταγράφουμε σήμερα, τα οποία μόνο «μεμονωμένα» δεν είναι.

Ο Μπάμπης, αυτοαπασχολούμενος στον κλάδο του αλουμινίου, μεταφέρει με επιστολή του στην Ενωση Βιοτεχνών Μετάλλου Αττικής τα όσα έζησε στο πλάι του 73χρονου πατέρα του, ασθενούς με αρκετά υποκείμενα νοσήματα, που χρειάστηκε να νοσηλευτεί τον περασμένο Φλεβάρη: «Μετά από ραντεβού με θωρακοχειρουργό του Νοσοκομείου "Σωτηρία" κανονίστηκε χειρουργείο στον πνεύμονα το συντομότερο λόγω σοβαρότητας. Με μερικές αναβολές λόγω του αυξημένου φόρτου στο νοσοκομείο και του λιγοστού προσωπικού, το χειρουργείο εντέλει γίνεται (...)

Τη δεύτερη μέρα μετά εμφανίζονται κάποιες επιπλοκές στο αναπνευστικό, οι οποίες όλο και χειροτερεύουν. Οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό (...) κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους, μου ανακοινώνουν ότι ο πατέρας μου χρειάζεται άμεση διασωλήνωση και καταστολή, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει διαθέσιμο κρεβάτι ΜΕΘ πουθενά στην Αττική. Για να είμαστε ακριβείς και επειδή έχει σημασία, κρεβάτια ΜΕΘ υπάρχουν και στην ίδια την κλινική, προσωπικό δεν υπάρχει να τα στελεχώσει αφού τους έχουν στείλει να καλύψουν τις ΜΕΘ για COVID-19 καθιστώντας τα πρακτικά νοσοκομεία μιας νόσου.

Αποφασίζεται λοιπόν με ό,τι ρίσκο έχει αυτό να γίνει η διασωλήνωση και να παραμείνει στον κοινό θάλαμο που βρισκόταν. Μετά την επιτυχημένη διασωλήνωση (καθαρά και μόνο λόγω της άριστης κατάρτισης και αυτοθυσίας του λιγοστού προσωπικού), ενημερώθηκα ότι ο πατέρας μου χρειαζόταν επιτήρηση επί 24ώρου βάσεως και αφού δεν υπάρχει προσωπικό θα έπρεπε να μείνω εγώ να τον παρακολουθώ και να ελέγχω τα μηχανήματα, τα μόνιτορ κ.τ.λ. Μάλιστα μου έγινε και μια γρήγορη εκπαίδευση για να μπορώ να τα διαβάζω!

Η εξέλιξη στην περίπτωσή μου ήταν θετική και εντέλει τα κατάφερε, κάτι που όμως, όπως έλεγαν και οι γιατροί, δεν ήταν καθόλου δεδομένο. Εκατοντάδες ασθενείς με καρκίνο, πολυτραυματίες από τροχαία, με άλλες σοβαρές ή λιγότερο σοβαρές ασθένειες καθημερινά βασίζουν τη ζωή τους στην υπερπροσπάθεια και την αυτοθυσία των νοσοκομειακών γιατρών, του νοσηλευτικού και λοιπού προσωπικού. Η δικιά μου περιπέτεια ευτυχώς είχε αίσιο τέλος, υπάρχουν όμως εκατοντάδες ακόμα που δεν έχουν».

Στη Λέρο, υπέρβαρη ασθενής με βαριά πνευμονία από Covid έπρεπε να διακομιστεί και να διασωληνωθεί στο Νοσοκομείο Σάμου, καθώς στο Νοσοκομείο Λέρου δεν λειτουργεί - όπως ποτέ άλλωστε - ούτε ένα κρεβάτι ΜΕΘ. Το ΕΚΑΒ στέλνει γραπτή απάντηση προς τους γιατρούς του νοσοκομείου ότι αδυνατεί να μεταφέρει ασθενή με εναέριο μέσο, γιατί «δεν έχει προβλεφθεί μεταφορά υπέρβαρου ασθενή Covid» (!) (δεν διαθέτει κάψουλα αρνητικής πίεσης για υπέρβαρους, παρότι ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου) και η Πολεμική Αεροπορία δεν κάνει διακομιδές Covid χωρίς κάψουλα.

Με την κατάσταση της ασθενούς να επιδεινώνεται οι γιατροί της Λέρου προχώρησαν στη διασωλήνωση. Αναγκαστικά η διακομιδή της έγινε προς τη Σάμο (απόσταση 50 ναυτικά μίλια) με το πλωτό «ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ», το οποίο είχε φτάσει στο νησί με τυμπανοκρουσίες πριν από ένα χρόνο και από τότε σαπίζει στο λιμάνι αφού δεν έχει στελεχωθεί με το αναγκαίο εξειδικευμένο προσωπικό ούτε με τον απαιτούμενο εξοπλισμό.

Χωρίς κάψουλα αρνητικής πίεσης, η διασωληνωμένη, με φορητό αναπνευστήρα, συνοδεία γιατρών από το Νοσοκομείο της Λέρου, σε αντίξοες καιρικές συνθήκες, ξεκινούν το ταξίδι για τη ΜΕΘ στο Νοσοκομείο Σάμου.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, η μπαταρία του φορητού αναπνευστήρα αποφορτίζεται, χωρίς μάλιστα να υπάρχει δεύτερος! Οι γιατροί είχαν μεταφέρει δύο φιάλες οξυγόνου από τις αποθήκες του νοσοκομείου κι εν μέσω φουρτούνας έπρεπε να κάνουν πατέντες, καθώς δεν υπήρχε συμβατότητα μεταξύ φιάλης και σωλήνα (για να δοθεί το οξυγόνο στον αναπνευστήρα). Μετά από δυόμισι ώρες ταξίδι, οι γιατροί που συνόδευαν την ασθενή έφτασαν στη Σάμο με σκισμένες και τρυπημένες στολές στην αγωνιώδη προσπάθεια να κρατήσουν ζωντανή την ασθενή, με κίνδυνο να μολυνθούν και οι ίδιοι. Η συγκεκριμένη ασθενής μετά τις ηρωικές προσπάθειες των γιατρών νοσηλεύεται διασωληνωμένη στο Νοσοκομείο της Σάμου.

Στο Κέντρο Υγείας Πάτμου, πριν από 20 μέρες, φτάνει ασθενής με βαριά πνευμονία (non Covid) που έχρηζε διασωλήνωσης, αλλά στο ΚΥ υπηρετούν μόνο δύο γιατροί, κανείς αναισθησιολόγος. Ωστόσο, το ελικόπτερο που χρησιμοποιεί το ΕΚΑΒ ήταν σε υπηρεσιακή αποστολή του στρατού και η μοναδική γιατρός που εφημέρευε ήταν άρρωστη. Η πρόταση για διακομιδή με πλωτό μέσο κρίθηκε επισφαλής, αφού «ο ασθενής δεν θα άντεχε τρεις ώρες ταξίδι με σκαφάκι, μέσα στη φουρτούνα». Μετά τις επίμονες οχλήσεις των γιατρών στάλθηκε ελικόπτερο από τη Λήμνο για το Νοσοκομείο Σάμου, με έναν από τους δύο γιατρούς του ΚΥ.

«Αυτές είναι οι συνθήκες που βιώνουμε καθημερινά», αναφέρει σε δήλωσή του στον «Ριζοσπάστη» ο Γιώργος Τσουκαλάς, πρόεδρος της ΕΙΘΕΛ (Ενωση Ιατρών Θεραπευτηρίου - Νοσοκομείου Λέρου, Κέντρου Υγείας Πάτμου - ΠΠΙ Λειψών & Αγαθονησίου) και συνεχίζει: «Αυτό το χάλι εννοεί η κυβέρνηση όταν με ξεδιαντροπιά ισχυρίζεται ότι το ΕΣΥ είναι έτοιμο και ενισχυμένο. Αυτή είναι η κατάσταση, με ένα ΕΚΑΒ υποστελεχωμένο σε ανθρώπινο δυναμικό και μέσα, νοσοκομεία με ελάχιστα ή καθόλου κρεβάτια ΜΕΘ στα περισσότερα νησιά, χωρίς γιατρούς βασικών ειδικοτήτων. Ετσι αντιμετωπίζουν τη ζωή του λαού μας και των νησιωτών όλες οι κυβερνήσεις, με υποστελεχωμένα ΚΥ και νοσοκομεία, με ξεχαρβαλωμένες υπηρεσίες διακομιδής ασθενών. Γατί θεωρούν την Υγεία του λαού μας "κόστος" για το σύστημά τους».