Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ. Θα ήθελα να σταθώ στα ζητήματα που τίθενται στο 2ο κείμενο, τα οποία φωτίζονται και υπό το πρίσμα του 1ου κειμένου των Θέσεων.

Ξεχωρίζει κατά τη γνώμη μου η καθοριστική σημασία της ιδεολογικής μορφωτικής δουλειά σε όλο το Κόμμα, πρωταρχικά στα Οργανα, με την επιδίωξη σε μια πορεία να διαπεράσει ολόπλευρα το περιεχόμενο συζήτησης - δράσης των ΚΟΒ.

Στο κείμενο της ΚΕ αναλύονται το κοινωνικό - πολιτικό πλαίσιο δράσης μας, η πορεία εξέλιξης της καπιταλιστικής οικονομίας στην Ελλάδα ως τμήμα της διεθνούς κίνησης του κεφαλαίου, απ' αυτήν τη σκοπιά οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, η αντανάκλαση όλων αυτών στις διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα.

Ξεχωρίζει ιδιαίτερα κατά τη γνώμη μου η κατάσταση στο ΔΚΚ, που βρίσκεται σε βαθιά κρίση, σε συνθήκες μεγάλης υποχώρησης του εργατικού κινήματος.

Η επίπονη προσπάθεια του Κόμματός μας να επιδράσει στην παραπάνω κατάσταση δεν μπορεί να μας κάνει να αφαιρεθούμε από το εξής γεγονός: Τα τελευταία 30 χρόνια, ύστερα από το προσωρινό ιστορικό πισωγύρισμα των ετών 1989 - 1991, το Κόμμα μας με τις δικές του δυνάμεις έδωσε και δίνει μια μεγάλη μάχη, αυτή της προγραμματικής του ανασυγκρότησης, ζήτημα που συνιστά μεγάλη θεωρητική πρόοδο στη δουλειά μας, εργαλείο δράσης.

Ερχεται συχνά καλοπροαίρετη αγωνία από τμήμα του κομματικού περίγυρου σε σχέση με το ζήτημα αυτό, αν είμαστε μόνοι μας, ποια η κατάσταση στο ΔΚΚ, ποια η στάση του σε μια απότομη ενδεχομένως καμπή, ποια η στάση άλλων ΚΚ απέναντι στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ακόμα και για το ενδεχόμενο ενός θερμού επεισοδίου με την Τουρκία ή και πιο εκτεταμένης πολεμικής εμπλοκής.

Αποτελεί κλειδί, κατά τη γνώμη μου, σε όλα τα παραπάνω, η κατανόηση της φύσης, της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος, ζήτημα καθόλου απλό. Αποτελεί υποδομή η θεωρητική δουλειά του Κόμματος τα περασμένα χρόνια για τον χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης, την εναλλαγή φάσεων κρίσης και ανάπτυξης, επεκτατικού ή περιοριστικού μείγματος διαχείρισής της από τις εκάστοτε αστικές κυβερνήσεις τόσο στη χώρα μας όσο και σε άλλες χώρες της ΕΕ και συνολικότερα.

Αποτελεί κρίκο για τη δράση μας και μέσα στο κίνημα το ζήτημα που πιάσαμε την περίοδο της πανδημίας, το πλαίσιο πάλης που διαμορφώθηκε τόσο σε γενική κατεύθυνση όσο και με βάση τα ειδικότερα ζητήματα διεκδίκησης στους τόπους δουλειάς. Κοινή συνισταμένη τους υπήρξε η απάντηση στην αστική θέση της «υγειονομικής κρίσης».

Γίνεται δύσκολα κατανοητό από αγωνιζόμενες δυνάμεις που δεν έχουν και βαθύτερους δεσμούς με το Κόμμα ότι η κρίση επιταχύνθηκε λόγω πανδημίας. Αποδεικνύεται ότι θέλει καλή προετοιμασία, καταρχήν δική μας, για να φτάσουμε στον περίγυρό μας, να ανοίξουμε τα ζητήματα στο μαζικό κίνημα, να απαντήσουμε στα ιδεολογήματα που μπαίνουν από τη σοσιαλδημοκρατία αλλά και τον οπορτουνισμό, ότι η νεοκεϊνσιανή διαχείριση που προκρίνεται είναι προοδευτική - φιλολαϊκή απάντηση στον νεοφιλελευθερισμό.

Οτι είτε με περιοριστική είτε με επεκτατική πολιτική, στο τέλος τα βάρη θα πέσουν στις πλάτες του λαού. Οτι η «πράσινη ανάπτυξη», που προκρίνουν ως διέξοδο, φέρνει ακριβότερο ρεύμα στα λαϊκά νοικοκυριά, περιβαλλοντική καταστροφή στα βουνά και της περιοχής μας, ανεμογεννήτριες πέρα από τα Αγραφα και στον Κίσσαβο, για τον οποίο έχουν δρομολογηθεί δύο αιολικά πάρκα, σε περιοχή Natura. Εξέλιξη που είχε δρομολογηθεί από το 2010.

Η κυβέρνηση της ΝΔ παίρνει κάποια «δίκαια και αναγκαία» σύμφωνα με τα λεγόμενά της μέτρα, για να μην καταρρεύσει ένα βασικό επίπεδο κατανάλωσης, δίνει κάποια χρήματα (επιστρεπτέα σε ΕΒΕ, επιδόματα σε αυτούς που είναι σε αναστολή), που μπορεί να μπερδεύουν έναν κόσμο. Ηρθε για παράδειγμα από εκπαιδευτικό εργαζόμενο σε ιδιωτικό σχολείο ότι τα λεφτά που παίρνει τώρα είναι περισσότερα από αυτά που έπαιρνε, επομένως «τι να διεκδικήσει»;

Αποτελεί κλειδί η προσπάθεια να οργανωθεί συζήτηση σε Οργανα και ΚΟΒ για τις εξελίξεις σε κάθε κλάδο, όπως για παράδειγμα είδαμε στο Τομεακό Γραφείο της Λάρισας για τον κλάδο των Τροφίμων.

'Η, για παράδειγμα, σε σχέση με τον κλάδο της Εκπαίδευσης, πώς θα ερμηνεύσουμε τη στάση της κυβέρνησης και άλλων δυνάμεων, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν δούμε τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας;

Είναι χαρακτηριστική από αυτήν τη σκοπιά η νομοθεσία για την Τεχνική Εκπαίδευση, που εξυπηρετεί τη φθηνή και εφήμερη κατάρτιση που έχουν ανάγκη η εργοδοσία και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Στις ειδικότητες και στους τομείς θα έχουν λόγο οι επιχειρήσεις και σε τοπικό επίπεδο παρεμβαίνουν ήδη, μέσα από τα αναλυτικά προγράμματα, προωθώντας την ανάπτυξη συγκεκριμένων δεξιοτήτων.

Χρειάζεται να αποκαλυφθεί ότι η ΝΔ, με τη στρατηγική συμφωνία των ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, φέρνει την «αξιολόγηση» όχι για να βελτιώσει τις υποδομές, όχι για να προσλάβει μόνιμο προσωπικό, εκπαιδευτικούς, καθαρίστριες, όχι να μορφωθούν ολόπλευρα τα παιδιά της εργατικής τάξης, όπως ισχυρίζεται προπαγανδιστικά, αλλά αντίθετα ο στόχος της είναι να υποβαθμίσει ακόμη περισσότερο το σχολείο με βάση τις ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς.

Εχει σημασία σε όλα τα παραπάνω να πάρουμε υπόψη τη δράση δυνάμεων του ευρύτερου οπορτουνιστικού χώρου, που αναπτύσσουν μια κινητικότητα στη Λάρισα. Διατηρούν δυνάμεις σε εκπαιδευτικούς (κυρίως σε ΕΛΜΕ), νοσοκομεία (κυρίως στο ΓΝΛ), δρουν υπονομευτικά, μπερδεύουν έναν κόσμο που νιώθει αριστερός χωρίς όμως να έχει κατασταλάξει σε συμπεράσματα.

Ολες αυτές οι δυνάμεις το προηγούμενο διάστημα έβαλαν πλάτη να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα βάζουν το ζήτημα του αυταρχισμού της κυβέρνησης, με κάλεσμα για κοινή δράση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων κόντρα στη ΝΔ, προσπαθώντας να ασκήσουν πίεση στις δυνάμεις μας, να επαναφέρουν τη λογική των μετώπων της «κοινής δράσης των αριστερών δυνάμεων σε αυτά που συμφωνούμε». Οξύνουμε την αντιπαράθεση μαζί τους, με επιχειρήματα που επιβεβαιώνονται από την ίδια τη ζωή, αποκαλύπτουμε τον ρόλο τους στην καλλιέργεια αυταπατών, ψευδαισθήσεων για έναν καπιταλισμό με «ανθρώπινο πρόσωπο», φωτίζοντας τη δική μας πρόταση, δουλεύοντας με τις επεξεργασίες μας.