«Αντάξια» της «στρατηγικής σχέσης» που εγκαινίασε επί των ημερών του ως κυβέρνησης με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ για το νέο έγκλημα σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού, με το τσουβάλιασμα θύτη και θύματος, αλλά και με την απόπειρα να παρουσιάσει την επιθετικότητα του Ισραήλ ως προσπάθεια «εσωτερικής κατανάλωσης» του «ακροδεξιού Νετανιάχου», του γνωστού «Μπίμπι», με τον οποίο χαριεντίζονταν υπουργοί του. Ολα αυτά για να κρύψει ότι τα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ είναι που ρίχνουν νερό στο μύλο του Ισραήλ. Εκεί όμως που ξεπερνάει τον εαυτό του ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι στην προσπάθεια να βγάλει «λάδι» τον βρώμικο ρόλο της ΕΕ - για την οποία λέει ότι παρακολουθεί «αμέτοχη» και ζητάει να αναμειχθεί «πιο ενεργά» - και των ΗΠΑ. Κι επειδή δυσκολεύεται κομματάκι να χωρέσει στο «πλυντήριο» τη νέα μεγάλη του αγάπη, τον Μπάιντεν, καταλογίζει «επαμφοτερίζουσα στάση» στον Αμερικανό Πρόεδρο, ως αποτέλεσμα της εσωκομματικής πίεσης που δέχεται υπέρ του Ισραήλ! Θέλει δηλαδή να καταδικάσει το έγκλημα, αλλά δεν τον αφήνουν οι «δεξιοί» του Δημοκρατικού Κόμματος! Οσο γερά και να την τρίψουν την «μπουγάδα», ο λεκές θα είναι εκεί: Η στάση τους, και τώρα και τότε, δείχνει ότι η «στρατηγική σχέση» με το κράτος - δολοφόνο, που αναβαθμίστηκε επί των ημερών τους, πριν δώσουν τη σκυτάλη κι εδώ στη ΝΔ, δεν «έτυχε», αλλά βρίσκεται στην καρδιά των σχεδίων της αστικής τάξης και αποτελεί μέρος των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών, στους οποίους στοιχίζονται όλα τα αστικά κόμματα.