Η επιστολή αυτή συντάχθηκε μέσα από το πρίσμα μιας ειλικρινούς και πολιτικά ενσυνείδητης τοποθέτησης ενός χρόνια φίλου και πρόσφατα συνεργαζόμενου με το Κόμμα κατά τις τελευταίες δημοτικές εκλογές. Ενδεχομένως το χαμηλό μου επίπεδο οργανωτικά και ιδεολογικά να αποδυναμώνει την ανάλυση που ακολουθεί. Ταυτόχρονα όμως πιστεύω ότι αυτά τα χαρακτηριστικά συντελούν στη σύνθεση μιας αποστασιοποιημένης (κατά τη Θ.23 περί υποκειμενισμού), καλοπροαίρετης και ανιδιοτελούς συμβολής στις εργασίες του Συνεδρίου. Θα ήθελα να αναδείξω μια σειρά από τομείς όπου μπορεί να επιτευχθεί μια αποδοτικότερη αξιοποίηση του αντίστοιχου δυναμικού, ενισχύοντας και αναδεικνύοντας έτσι περαιτέρω τον πρωτοπόρο και επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος.

Αξιοποίηση του προπαγανδιστικού υλικού

Παρατηρώ ενίοτε το προπαγανδιστικό υλικό μιας θεματικής περιοχής να αναδημοσιεύεται με τον ίδιο κορμό, ελαφρώς παραφρασμένο ή παραλλαγμένο. Το φαινόμενο αυτό της «επανάληψης» σε συνδυασμό με τον μακροπερίοδο λόγο, την πολυπλεξία και πολυπλοκότητα σε όρους ή γεγονότα συντελούν στην κόπωση του αποδέκτη, σε μια αδυναμία αναφοράς και ανάκλησης του σωστού κάθε φορά υλικού. Αυτό καταλήγει δυνητικά σε μια απώλεια του ενδιαφέροντος και τελικά σε έναν χαμηλό δείκτη αφομοίωσης των πολιτικών συμπερασμάτων που επιδιώκονται να προπαγανδιστούν.

Πάνω στη βάση αυτή θα πρέπει αρχικά να ενταθεί η προσπάθεια ψηφιοποίησης του προπαγανδιστικού υλικού και ακολούθως να (αναδι)οργανωθεί αυτό με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να ανακληθεί εύκολα μέσω της επέκτασης ή της κατασκευής κατάλληλων διαδικτυακών ή/και κινητών εφαρμογών. Προτείνω τη δημιουργία ενός συγκεντρωτικού ψηφιακού ευρετηρίου όλου του έντυπου, οπτικοακουστικού, καλλιτεχνικού και άλλου υλικού με πηγές από τηλεοπτικές παρεμβάσεις ή διαλέξεις έως το Πρόγραμμα ή τις αποφάσεις συλλογικών Κομματικών οργάνων. Ως δομή θα αποτελείται από μια κατηγοριοποιημένη λίστα θεματολογίας. Ανά θέμα θα υπάρχει ως εισαγωγή ένα απόσπασμα από το αντίστοιχο ντοκουμέντο/θέση του Κόμματος και συγκεντρωμένες οι παραπομπές προς όλο το σχετικό υλικό.

Ο οδηγός - ευρετήριο δεν θα λειτουργήσει εις βάρος των επίσημων Κομματικών ντοκουμέντων υποκαθιστώντας τα, αλλά θα τα αναδεικνύει σταχυολογώντας τα, στο πνεύμα πάντα της Θ.48 σχετικά με τους κινδύνους της ταχείας και συνοπτικής πληροφόρησης. Θεωρώ ότι μέσω του οδηγού αυτού και σε συνδυασμό με μπροσούρες εκλαϊκευτικού και συνοπτικού χαρακτήρα όπως το «Αλήθειες και Ψέματα για τον Σοσιαλισμό» θα μπορεί κανείς να γνωρίσει ευκολότερα το Κόμμα. Επιπλέον, θα συμβάλει στα συμπεράσματα της Θ.12 περί συστηματοποίησης της εσωκομματικής μορφωτικής διαδικασίας, έχοντας ειδικές θεματικές εκπαιδευτικές ενότητες μόνο για τα μέλη. Θα επιβλέπονται ενδεχομένως έτσι πιο αποδοτικά τα κενά, η υποχώρηση και ο εξανεμισμός στη γνώση.

Αξιοποίηση του στελεχικού δυναμικού

Στις Θ.11, Θ.12 και Θ.16 σημειώνονται τα ζητήματα των θεωρητικών ελλείψεων των νέων μελών και της απουσίας καθοδηγητικής και προσωπικής βοήθειας ή συνεργασίας. Προτείνω μια διαδικασία πολιτικής και οργανωτικής ενδυνάμωσης του στελεχικού δυναμικού βασιζόμενη στη ρητή ανάθεση μιας στενής συνεργασίας μεταξύ ενός παλαιότερου και ενός νεότερου στελέχους. Αυτή δε θα νοείται και δε θα υλοποιείται κατά παράβαση ή παρέκκλιση των Καταστατικών αρχών λειτουργίας του Κόμματος. Σκοπός αντ' αυτού είναι η σταδιακή «οργανωτική συνέλιξη», δηλαδή το διαλεκτικό πάντρεμα της οπτικής της αποκρυσταλλωμένης πείρας με την οπτική της δημιουργικής φρεσκάδας της Κομματικής νιότης μέσα από μια εκπαιδευτική διαδικασία προσαρμοσμένη στην καθημερινή πάλη. Μια τέτοια συνεργατική προσέγγιση ίσως μπορέσει να βοηθήσει και στα περί «[...] δισταγμών για ομιλία στο όργανα [...]» που σημειώνει η Θ.18, ξεκινώντας εφαρμοστικά και σε πιλοτική μικροκλίμακα από το πλαίσιο αυτό.

Αξιοποίηση του Προγράμματος ως βασικού εργαλείου δράσης

Το Κόμμα μοιάζει να παρασύρεται και να αναλώνεται συχνά στο να επεξηγεί τον «ρεαλισμό» του (Θ.8), να τρέχει πίσω από τις εξελίξεις ή να περιορίζεται σε έναν αντιπολιτευτικό κυρίως λόγο. Το Κόμμα οφείλει πρωτίστως να αντλεί την «υπεραξία» που πηγάζει από το Πρόγραμμά του. Η «[...] κλιμάκωση στη σύνδεση με τη σοσιαλιστική προοπτική [...]» της Θ.29 θεωρώ πως είναι αδύναμη, καθώς παρατηρείται στις περισσότερες παρεμβάσεις μόνο μια καταληκτική φράση, παράγραφος ή ενότητα περί του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Αφιερώνεται δηλαδή ένα πολύ μικρό ποσοστό αναλογικά από τη συνολική τοποθέτηση. Η εστίαση πρέπει να πηγαίνει γρήγορα και να δίνεται βάρος στην ανάλυση του πώς θα προσεγγίζεται και θα επιλύεται το εκάστοτε ζήτημα στον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, του πώς θα μοιάζει η ζωή στη νέα κοινωνία. Εξαιρέσεις αποτέλεσαν δραστηριότητες με αποκλειστικό θέμα τους τον σοσιαλισμό όπως τον γνωρίσαμε, έχοντας όμως και αυτές περιορισμένες αναφορές στο περιεχόμενο και τις πτυχές της νέας ζωής. Μια σχετική προτεινόμενη δράση - στο πνεύμα της Θ.45 περί πολιτισμού - θα μπορούσε να ήταν ένα εγχείρημα με τίτλο «Πώς φαντάζεσαι και ονειρεύεσαι τον σοσιαλισμό» ή/και «Πώς είσαι σήμερα, πώς θα είσαι στον σοσιαλισμό». Σκηνοθετική έμπνευση ως προς αυτό μπορεί να αποτελέσουν τα podcast της ΚΝΕ και οι βιβλιοπαρουσιάσεις της ΣΕ.

Το Κόμμα αναδεικνύει μεν την αναγκαιότητα και την ικανότητα του περάσματος σε άλλη εξουσία, αλλά ατονεί κάπως η αιτιολογημένη και ολόπλευρη παρουσίασή του. Αυτή περιορίζεται είτε στο Πρόγραμμα είτε σε ολοκληρωμένες επεξεργασίες των Κομματικών θέσεων αλλά προς το παρόν μόνο στον κλάδο της Παιδείας (Θ.42). Πρέπει να γίνει αντίστοιχη δουλειά και σε άλλους κλάδους ακόμη και με πρωτόλειες στην μορφή οικονομοτεχνικές μελέτες (π.χ. πόσους αλλεργιολόγους χρειαζόμαστε τα επόμενα 5 χρόνια) ως ένα απτό παράδειγμα πιθανής εφαρμογής του σοσιαλισμού βασιζόμενου μεταξύ άλλων και στην αξιοποίηση των κοινωνικοποιημένων σύγχρονων τεχνολογικών επιτευγμάτων (Big Data, AI, IoT, κ.ά.).

Απαιτείται λοιπόν να σκιαγραφηθεί και να αναδειχθεί τόσο το περιεχόμενο όσο και η πιθανή μορφή της νέας κοινωνίας με σχηματικό, εύληπτο και οραματικό τρόπο που να εμπνέει. Αυτό να γίνει με το να αναδυθούν μέσω του Κόμματος οι αστείρευτες δημιουργικές δυνάμεις της εργατικής τάξης και του λαού. Υπάρχει και το υλικό και το όραμα αλλά υποτάσσονται συνήθως στην ασημαντότητα της στιγμής που επιβάλλουν οι φρενήρεις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Το Κόμμα πρέπει να σκέφτεται και να δρα διαρκώς διαχρονικά.