Σύντροφοι,

Το ζήτημα της συνδικαλιστικής παρέμβασης και δράσης των μεταναστών απασχολεί το τρίτο κείμενο των Θέσεων του Συνεδρίου. Από τη σκοπιά του μετανάστη η παρέμβαση στο κίνημα, ιδίως σε περιόδους οπισθοχώρησης, είναι μια δύσκολη και επίπονη διαδικασία, γεγονός που αντικατοπτρίζεται και στις δυσκολίες που έχουν οι δικές μας δυνάμεις στη Βρετανία να παρέμβουν.

Η ενίσχυση της δουλειάς μας στο ντόπιο κίνημα, στα σωματεία και στους εργασιακούς χώρους είναι ένας από τους βασικούς στόχους των Οργανώσεων εξωτερικού. Η δουλειά αυτή των κομμουνιστών στα συνδικάτα έχει έναν βασικό προσανατολισμό: Την αλλαγή των συσχετισμών μέσα σε αυτά ώστε να παλεύουν σταθερά για τα συμφέροντα των εργαζομένων, ενάντια στις επιδιώξεις της εργοδοσίας και τις επιταγές της αστικής τάξης.

Η συνολικότερη κατάσταση του εργατικού κινήματος στη Βρετανία, η αντεργατική στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας των σωματείων (που πρόσκεινται στο κόμμα των Εργατικών, δηλαδή στη σοσιαλδημοκρατία) αλλά και η έλλειψη ταξικού προσανατολισμού, που πηγάζει από τις ελλείψεις και τις αδυναμίες του ντόπιου κομμουνιστικού κινήματος, αποτελούν σοβαρά εμπόδια στην κατεύθυνση αυτή για την προώθηση του στρατηγικού μας στόχου και την ανάπτυξη των καθημερινών αγώνων.

Η νέα καπιταλιστική κρίση και η νεοκεϊνσιανή προσέγγιση που ακολούθησε η βρετανική κυβέρνηση για να ξελασπώσει ουσιαστικά τα οικονομικά μεγαθήρια, φορτώνοντας νέα χρέη τον βρετανικό λαό, θα οδηγήσουν σύντομα σε περαιτέρω επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών, ενώ το νέο αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο για τον περιορισμό των λαϊκών κινητοποιήσεων θα κάνει ακόμα πιο ασφυκτικούς τους όρους πάλης και διεκδίκησης στο εργατικό κίνημα στη Βρετανία.

Τα συνδικάτα στη Βρετανία βρίσκονται πολύ μακριά από το να υιοθετήσουν μια γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια και την εργοδοσία, αλλά και να παίξουν το ρόλο του υπερασπιστή των εργατικών δικαιωμάτων. Υπάρχει διάχυτος συμβιβασμός των ηγεσιών τους με την κυρίαρχη αστική πολιτική, έχουν περιορισμένο ρόλο ως «help desks», αλλά και αδυναμία, στην πλειοψηφία τους, να οργανώσουν οποιαδήποτε κίνηση με στόχο την προάσπιση της εργασίας, της ασφάλειας των εργαζομένων, τις απολύσεις. Αυτές και άλλες αιτίες, η ατομική διέξοδος, εργοδοτική τρομοκρατία κ.ά., αποθαρρύνουν πολλούς εργαζόμενους από τα σωματεία και την οργανωμένη πάλη.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα γι' αυτήν τη δράση των σωματείων είναι ότι εν μέσω πανδημίας διαφήμιζαν και προωθούσαν τηλεφωνικά στα μέλη τους ασφάλειες ζωής και υγείας, ενώ σε καταγγελίες για οριζόντιες μειώσεις μισθών, εργαζόμενοι έπαιρναν την απάντηση πως υπάρχουν και χειρότερα, αφού σε άλλες εταιρείες γίνονται μεγαλύτερες μειώσεις και μαζικές απολύσεις!

Η χάραξη της παρέμβασής μας στο βρετανικό εργατικό κίνημα απαιτεί καλή και βαθιά γνώση του κάθε χώρου, συνεχή παρακολούθηση των εξελίξεων και αδιάκοπη παρέμβαση. Παράλληλα πρέπει να ξεσκεπάζεται ο ρόλος των ηγεσιών των σωματείων αλλά και της σοσιαλδημοκρατίας στην ενσωμάτωση του εργατικού κινήματος στις επιταγές της αστικής τάξης. Επιδίωξή μας τα σωματεία να μην παίζουν μόνο το ρόλο του μεσολαβητή στις διαφορές εργαζομένων και εργοδότη, αλλά να διεκδικούν με μαζικούς και μαχητικούς όρους την ικανοποίηση των αιτημάτων των εργαζομένων, να αντιστέκονται στις συνολικότερες επιλογές του κεφαλαίου (κάτι που σύμφωνα με τη βρετανική νομοθεσία είναι παράνομο).

Από τη μέχρι τώρα εμπειρία μας προκύπτει ότι η παραπάνω δουλειά είναι δύσκολη χωρίς συνολική γνώση της πολιτικής επικαιρότητας και μια επεξεργασία τέτοια, που να τεκμηριώνει τις βασικές μας αντιλήψεις στους εργαζόμενους (το ρόλο του κεφαλαίου, πολιτικών δυνάμεων, εργοδοτών κ.τ.λ.). Μια αποσπασματική δουλειά ανά σωματείο και κατά περίπτωση δεν φαίνεται να αποδίδει μακροπρόθεσμα, ενώ ταυτόχρονα μεγάλο μέρος των δυνάμεών μας έχει θολό τον χαρακτήρα της παρέμβασής μας αλλά και τις δυνατότητές της. Πρόσφατα παραδείγματα εκλεγμένων αντιπροσώπων μας σε σωματεία με παρεμβάσεις που είχαν συλλογικά επεξεργαστεί, δείχνουν ότι υπάρχει μερίδα συνδικαλιστών που συμφωνεί με μια ριζοσπαστική, ταξική κατεύθυνση στο εργατικό κίνημα.

Ανοίγει κατά τη γνώμη μου, και με βάση τα παραπάνω, η συζήτηση σχετικά με το πώς μπορεί να εμβαθύνει η ταξικά προσανατολισμένη παρέμβαση στο βρετανικό εργατικό κίνημα και το ρόλο που μπορούμε να παίξουμε εμείς σε αυτό.

Αρχικά, η ύπαρξη ενός τέτοιου εργαλείου θα βοηθήσει στην παρέμβασή μας, στον συντονισμό της δράσης μας και στη γρήγορη συλλογή και γενίκευση της πείρας που στις χώρες του εξωτερικού, λόγω αποστάσεων και διασποράς δυνάμεων, πολλές φορές χάνεται. Με την ανάπτυξη της δράσης μας στα σωματεία και την καλή γνώση του χώρου θα βελτιώνεται διαρκώς και η ικανότητά μας να αναπτύσσουμε διεκδικητικά αιτήματα με βάση την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων κάθε κλάδου, ώστε να μπαίνουμε μπροστά και να πιέζουμε για να ανεβαίνει η μαχητικότητα των σωματείων.

Θα βοηθήσει στη συνολική ανάλυση της στρατηγικής άλλων δυνάμεων και κυβερνήσεων στο εργατικό κίνημα, στο πώς εφαρμόζονται αποφάσεις κ.τ.λ. Μια τέτοια γραμμή συσπείρωσης θα δώσει ώθηση όχι μόνο σε δικές μας δυνάμεις αλλά και σε μαχητικά κομμάτια που βρίσκονται σε οπισθοχώρηση.

Ο δικός μας ρόλος σε αυτήν τη διαδικασία εμπεριέχει αρκετές αντικειμενικές δυσκολίες όπως ο μικρός αριθμός δυνάμεων, λίγων εκλεγμένων αντιπροσώπων κ.τ.λ. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες καλούμαστε να δώσουμε ένα τέτοιο στοίχημα σίγουρα αποτελούν παράγοντα καθυστέρησης, όμως μια δουλειά υποδομής θα ξεδιπλώσει τις δυνατότητες ολόπλευρης παρέμβασης στα σύγχρονα ζητήματα που απασχολούν.

Ουσιαστικά θέλω να πω ότι χωρίς να επιτελέσουμε το δύσκολο έργο της ανάλυσης των συνθηκών του βρετανικού κινήματος (όπως και σε κάθε χώρα που θέλουμε να αναπτύξουμε δράση) κάτω από τις οποίες έχουμε να δράσουμε, χωρίς να εξειδικεύσουμε τη στρατηγική μας μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η δουλειά μας στα σωματεία και στο εργατικό κίνημα συνολικότερα θα παραμένει στο επίπεδο της προσωπικής δράσης του κάθε συντρόφου, χωρίς τη δυνατότητα γενίκευσης ή μετάδοσης της πείρας και της δουλειάς.

Μια τέτοια κατεύθυνση στη δράση και την επεξεργασία της τακτικής μας θα μπορεί στο μέλλον να αξιοποιηθεί και για τη δημιουργία ενός ταξικού πόλου συσπείρωσης, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν.

Για να αναπτύξουμε ολοκληρωμένα τη δράση μας ως κομμουνιστές θα πρέπει ολόπλευρα και συστηματικά να ασχοληθούμε με όλες τις πλευρές της ζωής στις χώρες διαμονής μας, αναπτύσσοντας τη δράση μας με βάση τις συνεδριακές μας αποφάσεις.

Ζήτω το κόμμα μας, το εργατικό!