Με βάση τον κεντρικό προβληματισμό των Θέσεων του 19ου Συνεδρίου, πώς το Κόμμα μας, ως η επαναστατικά οργανωμένη πρωτοπορία της εργατικής τάξης, θα μπορέσει να προετοιμάσει το εργατικό κίνημα να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων και να οικοδομήσει τη δική του, θέλω να θέσω κάποια ζητήματα. Ζητήματα που επιβεβαιώνουν την ορθότητα της πολιτικής και της στρατηγικής μας, ενώ αποτελούν για το Κόμμα πηγή δημιουργικού προβληματισμού για τη βελτίωση της δουλειάς και της παρέμβασής μας με βάση τα νέα καθήκοντα που τίθενται.

Η δουλειά της Οργάνωσής μας στη Γερμανία, χώρα που και παλιότερα αλλά και τελευταία λόγω όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης έχει έντονο ελληνικό μεταναστευτικό στοιχείο, επιβεβαιώνει τη Θέση του 19ου Συνεδρίου ότι μόνο η παρέμβασή μας με κριτήρια κοινωνικοταξικά κινητοποιεί - συσπειρώνει δυνάμεις, τις βάζει σε σωστό ταξικό προσανατολισμό. Αποδεικνύεται ότι βασικό παράγοντα στην ταξική αφύπνιση των εργαζομένων αποτελεί η καθαρή γραμμή αντιπαράθεσης με κάθε ιδεολόγημα «ταξικής ειρήνης», «κοινών προβλημάτων όλων των ανθρώπων». Τα ιδεολογήματα αυτά συγκεκριμένα στο χώρο των μεταναστών αποκτούν, μέσα από το γενικό «όλοι είμαστε Ελληνες», έντονη πατριωτική μορφή, με ένα στόχο: Να κρύψουν από τους εργάτες ότι μοναδικό στοιχείο που τους ενώνει είναι η ίδια ακριβώς μορφή εκμετάλλευσης της εργατικής τους δύναμης, ανεξάρτητα από το αν τα αφεντικά τους είναι Ελληνες ή Γερμανοί αφού και το κεφάλαιο ποτέ δεν έκανε διάκριση στην εξαθλίωσή τους με βάση την εθνική τους ταυτότητα. Μόνο η παρέμβαση με τέτοια καθαρά ταξικά χαρακτηριστικά και αντίστοιχα αιτήματα δίνει δυναμική και προσανατολισμό στην οργάνωση της πάλης της εργατικής τάξης, γεγονός που επιβεβαιώθηκε και στη Γερμανία. Μία τέτοιου είδους δράση και μόνο είχε ως αποτέλεσμα την ίδρυση Επιτροπής Αγώνα Νέων Μεταναστών Βερολίνου, δείχνοντας ότι μόνο η ξεκάθαρη δουλειά μας, απευθυνόμενη στον εργάτη - μετανάστη με βάση τη θέση του στην παραγωγή και την εκμετάλλευση που βιώνει είναι αυτή που μπορεί να αφυπνίσει τη συνείδησή του, να τον κινητοποιήσει, να τον βοηθήσει να αντιληφθεί την ταξική αλληλεγγύη που πρέπει να δείχνει απέναντι στον άλλο εργαζόμενο, είτε είναι Ελληνας μετανάστης είτε Γερμανός.

Με τα παραπάνω συνδέεται και το επόμενο ζήτημα, το οποίο προκύπτει από τις Θέσεις του 19ου Συνεδρίου αλλά και από τη συνολική πολιτική του Κόμματός μας. Πρόκειται για το ρόλο του κομμουνιστή, όπου κι αν δρα, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες που εκεί αντιμετωπίζει. Μιλάμε στην ουσία για την ικανότητα του μέλους του ΚΚΕ αλλά και συνολικά του Κόμματος να μην υποτάσσεται στον αρνητικό συσχετισμό δύναμης αλλά, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες του χώρου, να προσαρμόζει - εξειδικεύει τη δράση του, χωρίς να αποκλίνει από το βασικό καθήκον του πρωτεργάτη στην οργάνωση της πάλης της εργατικής τάξης. Η εμπειρία συνολικά του Κόμματος αλλά και της Οργάνωσης Γερμανίας, μιας χώρας με εκφυλισμένο συνδικαλιστικό κίνημα, αποδεικνύει την πολύτιμη σημασία της δράσης του κομμουνιστή, τόσο μεμονωμένα όσο και συνολικά για το εργατικό κίνημα. Οπου οι δυνάμεις μας συμμετέχουν, έστω κι αδύναμα, στους αντίστοιχους φορείς, με βάση και τις ιδιαίτερες συνθήκες στη Γερμανία και δίχως αυταπάτες για το ρόλο του γερμανικού συνδικαλιστικού κινήματος, και εργαζόμενους επηρεάζουμε και σημειώνουμε ρήγματα στη συνείδησή τους. Ταυτόχρονα προβληματίζουμε και άλλες δυνάμεις να λάβουν ξεκάθαρη θέση, να βελτιώσουν κι αυτές την παρέμβασή τους. Δεν είναι άλλωστε τυχαία και η συζήτηση που κάναμε με το Γερμανικό ΚΚ στην κατεύθυνση αυτή σχετικά με την ευρωπαϊκή μέρα κινητοποίησης συνδικάτων και η δημιουργική συνεργασία μαζί του στη βάση της Επιτροπής Αγώνα Νέων Μεταναστών Βερολίνου. Η συζήτηση στα πλαίσια του πώς θα διεκδικήσουν οι νέοι μετανάστες τα ταξικά τους δικαιώματα αποτελεί παράδειγμα και για τη δική τους αντίστοιχη δράση. Η πείρα αυτή επιβεβαιώνει και τη Θέση του 19ου Συνεδρίου ότι η ένταξη των μεταναστών στα σωματεία, στην ταξική πάλη ως αναπόσπαστο κομμάτι της εργατικής τάξης κάθε χώρας, αποτελεί βασικό παράγοντα ανασύνταξης του εργατικού κινήματος.

Επόμενο ζήτημα αφορά στη σχέση του Κόμματος με την ΚΝΕ, σχέση καθοριστική για την ανάπτυξη και την εξειδίκευση της δράσης του Κόμματος στις νεότερες ηλικίες. Η εμπειρία μας από την Οργάνωση κι εδώ επαληθεύει πως μόνο η συντονισμένη δουλειά ΚΟΒ-ΟΒ φέρνει αποτελέσματα στην παρέμβασή μας τόσο σε νεότερες ηλικίες όσο και σε μεγαλύτερες. Είναι οι δυνάμεις του Κόμματος εκείνες που παίζουν καθοριστικό ρόλο στη γνωριμία των μελών της ΚΝΕ με όλο και περισσότερους νέους, ενώ έχουμε πολλά παραδείγματα, ως Οργάνωση, που τα ΚΝίτικα μέλη φέρνουν σε επαφή νέους μετανάστες με το Κόμμα, προσπαθούν να γνωριστούν οι ΚΟΒ με γονείς και συγγενείς παιδιών με τα οποία μιλάμε. Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις μιλάμε για κοινό περίγυρο ΚΟΒ-ΟΒ, που κινητοποιείται, συσπειρώνεται, υπερασπίζεται το Κόμμα από τον ταξικό εχθρό. Επιβεβαιώνεται ταυτόχρονα πως μία τέτοια από κοινού δουλειά είναι καθοριστικός παράγοντας στην αφομοίωση των συντρόφων μας, ως μελών της Νεολαίας του ΚΚΕ, ενισχύοντας τον ταξικό προσανατολισμό της δουλειάς τους στην εργατική νεολαία.

Τέλος, θέλω να αναφερθώ στο σημαντικό ζήτημα της αυτοτέλειας του Κόμματος. Βασικό που προκύπτει από τις Θέσεις είναι ότι η αυτοτέλεια του Κόμματος είναι θέμα το οποίο ξεπερνά απλά και μόνο την ξεκάθαρη οργανωτική του δομή. Αφορά την ουσία της επαναστατικής στρατηγικής του με στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού, το ανειρήνευτο ταξικό του μίσος με τον οπορτουνισμό και όλες τις μορφές του και την πάλη για την οικοδόμηση της εργατικής εξουσίας. Η εμπειρία επιβεβαιώνει ακριβώς ότι όπου η αυτοτέλεια δεν είναι έτσι κατανοητή, αλλά περιορίζεται επιφανειακά στην ύπαρξη ξεχωριστού οργανωτικά και μόνο ΚΚ, χάνει την ουσία της, οδηγώντας το ΚΚ σε σημαντικά στρατηγικά λάθη. Είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα ΚΚ του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, τα οποία ναι μεν επιδιώκουν την οργανωτική τους αυτοτέλεια, και την έχουν, αλλά στην ουσία, αφήνοντας ανοιχτό μέτωπο συνεργασιών με τον οπορτουνισμό σε επίπεδα εκλογικών και μη συμμαχιών, αντιμετωπίζουν σοβαρά ζητήματα τόσο στην παρέμβασή τους στην εργατική τάξη της χώρας τους όσο και στον προσανατολισμό και στην προοπτική που αυτή έχει. Αποδεικνύεται λοιπόν πως αυτοτελές ΚΚ σημαίνει ακριβώς Κόμμα με ξεκάθαρη επαναστατική στρατηγική, το οποίο όχι μόνο δεν θα διαχέεται οργανωτικά αλλά δεν θα δέχεται καμία υποχώρηση στον ένα και μοναδικό του στόχο, στην επαναστατική δηλαδή ανατροπή του καπιταλισμού και στην οικοδόμηση της δικτατορίας του προλεταριάτου.