Οι Θέσεις της ΚΕ με βρίσκουν σύμφωνη σε όλες τις πλευρές. Βοηθάνε πολύ οι επεξεργασίες που έχει κάνει το Κόμμα για τη λαϊκή συμμαχία, το σοσιαλισμό, την επαναστατική κατάσταση. Ολος ο προβληματισμός μας πρέπει να κινείται στον άξονα που μπαίνει και μέσα ότι η προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα σε μη επαναστατική κατάσταση είναι κομβική για την υλοποίηση των στρατηγικών καθηκόντων μας. Απ' αυτό πηγάζει και η έντονη αυτοκριτική που γίνεται, αφού δεν μπορέσαμε να αντιστοιχηθούμε στις οξυμένες συνθήκες αλλά και μπαίνει πιο επιτακτικό το πώς θα είμαστε πιο αποτελεσματικοί στους άξονες διαφώτισης και κινητοποίησης που συζητάμε κατά καιρούς.

Πώς αντιστοιχιζόμαστε; Το Κόμμα μας παίρνει συλλογικές αποφάσεις, χαράζει συλλογικά την πολιτική. Αντιλαμβανόμαστε όμως την ατομική ευθύνη του καθενός; Η μόνη αποτελεσματική δουλειά είναι αυτή του μυρμηγκιού, άνθρωπο τον άνθρωπο, και όσον αφορά τα στελέχη το πώς σχεδιάζεται η δουλειά αυτή για να πατήσει στον καθένα. Το σημειώνει και μέσα στις Θέσεις και συμφωνώ απόλυτα ότι υπήρχε εφησυχασμός ότι η ΚΕ χαράζει σωστή πολιτική. Λείπει όμως από τις Οργανώσεις το εξειδικευμένο σχέδιο για την υλοποίηση των στόχων. Αλλά ακόμα και αυτό είναι γενικό, γιατί για να γίνει χρειάζονται μέτρα, να σκεφτόμαστε ότι έχουμε την ευθύνη να διαπαιδαγωγήσουμε κόσμο με τα κομμουνιστικά πρότυπα, το πείσμα, την αντοχή, την ανιδιοτέλεια σε κάθε πλευρά της ζωής του.

Για παράδειγμα: γνωρίζει μια Κομματική Οργάνωση κάποιον σε μια συνοικία, υπάρχει έγνοια και σχέδιο να καλλιεργούνται αυτά τα χαρακτηριστικά καθημερινά, να αντιλαμβάνεται το ταξικό του συμφέρον και το καθήκον του μέσα από πλευρές που ακουμπάνε τη ζωή του; Δηλαδή αν αυτός ο άνθρωπος πιάσει κάπου δουλειά θα του πούμε να γραφτεί στο σωματείο ή θα περιμένουμε να κάνει η Οργάνωση καμπάνια για τους εργαζόμενους νέους και τότε θα του κάνουμε κουβέντα γι' αυτό; Κάποιες φορές θα κάνουμε το δεύτερο, πάμε δηλαδή με τη λογική του «ντου», ξεκομμένα και όχι τι θα κάνουμε καθημερινά να ωριμάζει μέσα του ο αγώνας για άλλη εξουσία, να διαπαιδαγωγείται. Ουσιαστικά πρέπει να λύσουμε τι θα πει περίγυρος, πώς αναπτύσσονται οι δεσμοί με τον κόσμο, σε συνδυασμό να ξεριζωθούν οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Και είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το πώς δουλεύεται αυτός ο κόσμος άσχετα από το επίπεδο συμφωνίας του, αν πείθεται για να συμμετάσχει και αν παίρνει πάνω του ευθύνες στην οργάνωση του ταξικού αγώνα. Τέτοιες πλευρές έχουν να κάνουν και με την πρωτοβουλία και τα αυξημένα αντανακλαστικά, με διάφορες μορφές έχοντας γνώση του κάθε χώρου και των ιδιαιτεροτήτων του.

Ενα άλλο θέμα που πρέπει να δώσουμε βάρος είναι αυτό του πολέμου. Αναφέρεται και στις Θέσεις ποια θα είναι τα καθήκοντά μας σε μια τέτοια περίπτωση. Να βάλουμε πρώτα από όλα στα μυαλό μας ότι είναι ένα πολύ πιθανό σενάριο, χωρίς αυτό να μας φοβίζει. Αλλά και για να το κατανοήσει το σύνολο του δυναμικού μας κι ο κόσμος παραέξω πρώτα πρέπει να ξεκαθαριστεί τι είναι η κρίση, όρο που τον ακούμε συχνά να τον χρησιμοποιούν ακόμη και μαθητές μικρής ηλικίας χωρίς να τον καταλαβαίνουν. Αν κατανοηθεί αυτό, θα φανεί η σκληρότητα αλλά και η σαπίλα αυτού του συστήματος, ότι η κοινωνία είναι άδικη γιατί υπάρχει εκμετάλλευση και το σύστημα δε διστάζει να χρησιμοποιήσει και τη μορφή του πολέμου. Τον κόσμο τον αγγίζει το ζήτημα αυτό από ανθρωπιστικής άποψης, γιατί σου λένε ότι όπως και να έχει σκοτώνονται ζωές. Πρέπει όμως να προετοιμάσουμε το δυναμικό μας, ακόμα και τους μαθητές συντρόφους μας, να συζητούν γι' αυτό το θέμα ακόμα και μέσα στην τάξη τους. Ποιος είναι δίκαιος και ποιος άδικος πόλεμος, έχει στόχο την κατάργηση της εκμετάλλευσης ή το ξαναμοίρασμα των αγορών, τα κέρδη των λίγων;

Βελτίωση χρειάζεται και συμμετοχή των κνιτών στις Λαϊκές Επιτροπές. Δεν έχει ακόμα κατανοηθεί ότι εκεί θέλουμε να δουλεύουν όλα τα μέλη και τα στελέχη και να κερδίζει έδαφος ο αγώνας για τη λαϊκή εξουσία, μέσα από τα καθημερινά οξυμένα προβλήματα της λαϊκής οικογένειας στη γειτονιά. Αλλά χρειάζεται και να βελτιωθούν οι παρεμβάσεις στα σχολεία, με παρουσία απ' έξω, κινητοποιήσεις για τη θέρμανση, για τον υποσιτισμό των μαθητών, καλέσματα που να απευθύνονται στους γονείς. Η δημιουργική συμμετοχή και των μαθητικών μας δυνάμεων θα μας ανοίξει δρόμους, να φτιάξουμε μουσικά σχήματα, θεατρικές ομάδες, να προβάλλουμε και την αγωνιστική κατεύθυνση που πρέπει να έχει η τέχνη, τι να εξυπηρετεί, να εμπνέει. Ζητήματα αλληλεγγύης να απασχολούν καθημερινά τη δράση μας. Στη Λαϊκή Επιτροπή Πολίχνης γίνεται ήδη μια καλή δουλειά, έχει απήχηση, ο κόσμος βοηθιέται να καταλάβει ότι η βοήθεια αυτή είναι προσωρινή και ότι για να αλλάξει τη ζωή του ριζικά, να λύσει μια και καλή το πρόβλημά του πρέπει να παλέψει. Τέτοια ζητήματα να απασχολήσουν και τις μαθητικές κοινότητες, να γίνει υπόθεση του σχολείου αν ο συμμαθητής τους δεν έχει να φάει, δεν έχει ρεύμα στο σπίτι για να ζεσταθεί και να διαβάσει.

Ολα τα παραπάνω, και η διαφωτιστική δουλειά και η κινητοποίηση κόσμου δεν μπορούν να ξεκόβονται από την αύξηση των μελών μας, η έμπρακτη συμφωνία κάποιου να παλέψει για το σοσιαλισμό. Οι ανησυχητικοί ρυθμοί στρατολογίας θα παραμείνουν αν δεν αξιοποιήσουμε όλες μας τις δυνάμεις, αν δεν έρχεται πείρα θετική και αρνητική, καινούργιες δυσκολίες και άρα πώς τις λύνουμε. Εχει μείνει πίσω στο πώς το αντιλαμβάνεται το κάθε μέλος ως δική του υπόθεση, αλλά τα μέτρα σε αυτήν την κατεύθυνση δεν πρέπει να είναι στείρα, καθηκοντολογικά. Η ουσιαστική κατανόηση θα γίνει μέσα από τα μαθήματα του Δοκιμίου π.χ. πώς συνδέεται η σωστή γραμμή με το συσχετισμό δύναμης, θα γίνει μέσα από τον εξοπλισμό των συντρόφων μας για το τι θέλουμε να μας μείνει από μια μάχη, από ένα σταθμό π.χ. μια απεργία. Να δημιουργείται κλίμα ανησυχητικό όταν μια ΟΒ έχει να στρατολογήσει πάνω από 2 βδομάδες, όταν κάποιος σύντροφος δε συμβάλλει στην ανάπτυξη της οργάνωσής του, συλλογικά να συζητιέται στην ΟΒ και να παίρνονται μέτρα.

Τέλος θέλω να τονίσω τις αυξημένες ευθύνες των στελεχών. Να μας προβληματίσει αυτό που μπαίνει μέσα ότι πολλά στελέχη δεν αντιστοιχήθηκαν με τα καθήκοντα και χάθηκαν. Οποιος μένει στάσιμος τώρα σε λίγους μήνες θα έχει περισσότερες δυσκολίες. Με μεγαλύτερο πείσμα και αντοχή να ανταποκριθούμε στα καθήκοντα του 19ου Συνεδρίου, αντιλαμβανόμενοι τις συνθήκες και τον ιστορικό μας ρόλο.