Η τεράστια πείρα άνω των 90 χρόνων που έχει συγκεντρώσει μέχρι σήμερα το Κόμμα μας αποτυπώνεται κατά τη γνώμη μου και στις Θέσεις του 19ου Συνεδρίου. Το ΚΚΕ σε συνθήκες ανατροπής του σοσιαλιστικού συστήματος, σε συνθήκες αντεπανάστασης, έχοντας ισχυρές ιστορικές παρακαταθήκες, όχι μόνο άντεξε αλλά και κάνει βήματα μπροστά. Αποτελεί μεγάλη κατάκτηση η κατανόηση της εξουσίας σαν δικτατορία του προλεταριάτου, χωρίς τη μεσολάβηση ενδιάμεσων (και μη ιστορικά επιβεβαιωμένων) μορφών εξουσιών, η συνειδητή απόρριψη των σταδίων «ενδιάμεσης» εξουσίας ανάμεσα στην αστική και την εργατική - λαϊκή. Το 15ο Συνέδριο, ήδη, ξεκαθάρισε ότι η επανάσταση θα είναι σοσιαλιστική και θα πάμε χωρίς ενδιάμεσα στάδια. Ο εμπλουτισμός που κάνει σήμερα το 19ο ξεκαθαρίζοντας το ρόλο της Λαϊκής Συμμαχίας είναι ένα πολύ καλό βήμα και γι' αυτό ενοχλεί αυτούς που διαστρεβλώνουν το ΑΑΔΜ (του 15ου) λέγοντας ότι αυτό επιδιώκει συμμαχία με τμήματα της αστικής τάξης. Το Κόμμα της εργατικής τάξης ξέρει τι κόμμα είναι και το απέδειξε στις τελευταίες εκλογές με την άρνηση συμμετοχής σε μια αστική «αριστερή» κυβέρνηση. Εχει ξεκάθαρο το ΚΚΕ ότι ο χαρακτήρας της εξουσίας δεν πρέπει να συγχέεται με τις μεταβατικές «στιγμές» του ιστορικού χρόνου (18ο Συνέδριο).

Η μελέτη της Ιστορίας του Κόμματος (Πανελλαδική Συνδιάσκεψη 2011) και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης της ΕΣΣΔ (απόφαση 18ου Συνεδρίου) πιστεύω ότι μας πήγε ένα βήμα μπροστά, ειδικά τους νέους και άπειρους κομμουνιστές αλλά και το Κόμμα συνολικά, στο να βγάλει πολύτιμες εκτιμήσεις και συμπεράσματα, όπως ο ρόλος του υποκειμενικού παράγοντα για τη νικηφόρα εκδήλωση της επανάστασης. Αυτό επιδιώκει, λοιπόν, το Κόμμα μας στις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, να διαμορφώσει τον υποκειμενικό παράγοντα για την επανάσταση και το σοσιαλισμό - κομμουνισμό στα πλαίσια της σημερινής κοινωνικής συμμαχίας ΠΑΜΕ - ΠΑΣΥ - ΠΑΣΕΒΕ - ΟΓΕ - ΜΑΣ, με την οποία το ΚΚΕ πρωτοστάτησε σε σημαντικούς για την εποχή αγώνες και αποτελεί πρόπλασμα της Λαϊκής Συμμαχίας. Πώς θα συγκεντρώσει τις κοινωνικές δυνάμεις και θα συσπειρώσει την εργατική τάξη για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος. Γι' αυτό και η Λαϊκή Συμμαχία είναι μια κοινωνική συμμαχία και όχι μια συμμαχία κομμάτων αριστερών. Μια αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή συμμαχία κοινωνικών δυνάμεων που εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των μισοπρολετάριων, των φτωχών αυτοαπασχολούμενων και αγροτών και κατευθύνεται στην κατάκτηση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας με επανάσταση σοσιαλιστική.

Μέσα από την παρέμβαση του ΜΑΣ στο Πανεπιστήμιο βρεθήκαμε αντιμέτωποι με κοινωνικοπολιτικά ανώριμες μάζες, στις οποίες - και με την ανοργανωσιά του φοιτητικού κινήματος - επιδρούν η ιδεολογία του αντιπάλου, η ηττοπάθεια, η αναποτελεσματικότητα, ο εκφυλισμός. Ο φοιτητής περιμένει μέσα από μια συνέλευση ότι θα του λυθούν - μάλλον θα του λύσουν - όλα τα προβλήματα χωρίς ο ίδιος να διεκδικήσει αυτά που του ανήκουν. Το ΜΑΣ έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μεγάλης μερίδας φοιτητών, όχι όμως τους ίδιους. Η εμπειρία έδειξε την ανάγκη αλληλεπίδρασης του φοιτητικού με το εργατικό κίνημα. Η νεολαία είναι η αυριανή βάρδια των εργαζομένων και αυτό πρέπει να το κατανοήσει άμεσα. Και το χρέος της διαπαιδαγώγησης της νεολαίας το έχει το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Χρειάζεται βελτίωση της συνεργασίας για κοινή δράση των Κομματικών και ΚΝίτικων Οργανώσεων ώστε η παρέμβασή μας να αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο με βάση τις εξελίξεις στο χώρο της Παιδείας συνάμα με την πολιτική πρόταση του Κόμματος. Η ιδεολογικοπολιτική ζύμωση και έμπνευση της ΟΒ με τα διδάγματα των αλύγιστων κομμουνιστών είναι σημαντική και για την αποφυγή καθηκοντολογίας. Είναι σημαντικό πώς η ΟΒ θα αποκτήσει κομμουνιστικά χαρακτηριστικά στη στάση ζωής αλλά και στην ταξική πάλη, να μη λυγίσει. Πρέπει να γίνουμε πιο ικανοί στο να κατακτούμε την τέχνη της ζύμωσης, της οργάνωσης και της σταθερής ιδεολογικοπολιτικής θωράκισης των φοιτητών, που να πατάνε στα ζητήματα του κάθε χώρου με τον αντίστοιχο κλάδο, αλλά κυρίως στο να πείθουμε τι μορφή οργάνωσης έχει συμφέρον να αναπτύξει ο φοιτητής, ο οποίος έχει έλλειψη οργανωτικής και αγωνιστικής πείρας.

Γι' αυτό δεν πρέπει να κατανοούμε την Επιτροπή Αγώνα του ΜΑΣ (ή τη Λαϊκή Επιτροπή ή τη Συνέλευση μιας ομάδας της ΟΓΕ) ως ευκαιρία απλά για να βρούμε ή να έρθουμε σ' επαφή με έναν κόσμο. Πρέπει μέσα από αυτές τις μορφές οργάνωσης να δείχνουμε σ' αυτό τον κόσμο ότι η οργανωμένη ταξική πάλη στις γραμμές της Κοινωνικής Συμμαχίας τον συμφέρει και φοβίζει την αστική τάξη, να του κάνουμε ξεκάθαρο ότι το καπιταλιστικό σύστημα είναι που ευθύνεται γι' αυτήν την κατάσταση και όχι οι πολιτικές διαχείρισης (αυτού του συστήματος που το υπηρετούν) της κάθε αστικής κυβέρνησης, με την πολιτική πρόταση του Κόμματος να του δείχνουμε τη λύση ότι ο ίδιος πρέπει να καρπώνεται τον πλούτο που παράγει, με τη συνεχή ιδεολογικοπολιτική δουλειά να τον συσπειρώνουμε και να δοκιμάζεται (είναι σημαντικό) σε καθήκοντα και ευθύνες, ώστε να αποκτά πείρα και με πείσμα να οργανώνει την πάλη του. Απαιτείται να γίνουμε καλύτεροι στην αντιπαράθεση με τις άλλες δυνάμεις ξεμπροστιάζοντάς τες.

Συγκεκριμένα, στο χώρο του Παιδαγωγικού (Αθήνας), έχουν γίνει περιοδείες του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών ενόψει απεργιών, αντίστοιχες εκδηλώσεις που μας έβγαλαν μπροστά. Θα συνεχίσουμε έτσι και πιο δυναμικά, με πιο συχνές περιοδείες και εκδηλώσεις για το ρόλο του δασκάλου στο σημερινό αστικό σχολείο, την αξιολόγησή του, την πρόταση του Κόμματος για την Παιδεία, το παράδειγμα της ΕΣΣΔ. Η παρέμβασή μας στα μαθήματα της αστικής ιδεολογίας πρέπει να είναι άμεση, να απαντάμε σε καθετί ιδεαλιστικό ή αντικομμουνιστικό προωθούν οι καθηγητές μας. Προτείνεται (όπως και για το χώρο της Φιλοσοφικής) καλύτερη αξιοποίηση των Επιστημονικών Συνεδρίων του Κόμματος για τον Ρίτσο, τον Βάρναλη και τον Μπρεχτ.

Τέλος, να πω ότι σωστά μπαίνει παράγραφος για την ανάγκη δημιουργίας ραδιοτηλεοπτικών και διαδικτυακών μέσων (π.χ. πόρταλ ή ηλεκτρονικές διευθύνσεις ΚΚΕ, ΚΝΕ, ΜΑΣ, «Οδηγητή» κ.λπ.), καθώς το διαδίκτυο έχει πάρει ιδιαίτερη έκταση στην καθημερινότητα της νεολαίας ειδικά, η οποία μέσα στην «τόση ελευθερία» του διαδικτύου πρέπει να βρίσκει και την αντικειμενική πλευρά της αλήθειας. Ωστόσο, χρειάζεται καλύτερη επαγρύπνηση στους κινδύνους που ενέχει η χρήση του διαδικτύου στον ταξικό αγώνα, καθώς στο διαδίκτυο γίνεται πιο εύκολη η παρακολούθηση από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Η ιδεολογική τρομοκρατία του αντιπάλου σπάει με τον «Ριζοσπάστη», να τον διαβάζουμε φανερά, να τον διακινούμε σε ολοένα και περισσότερα νεανικά χέρια. Ετσι φαίνεται ότι η εργατική τάξη έχει πρωτοπορία, που είναι έτοιμη να πάει την υπόθεση μέχρι το τέλος.

Ζήτω το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ!