Συμφωνώ και με τα τρία κείμενα της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο. Ειδικά το Σχέδιο Προγράμματος που επεξεργάστηκε και προτείνει η ΚΕ συμπυκνώνει όλη την πείρα, την ιδεολογική - πολιτική ωρίμανση του Κόμματος των τελευταίων ετών σε ζητήματα όπως για το χαρακτήρα της Λαϊκής Συμμαχίας, τη σχέση του ΚΚΕ με τη Λαϊκή Συμμαχία, τα καθήκοντα και τη στάση του ΚΚΕ τώρα σε συνθήκες μη επαναστατικής κατάστασης - προετοιμασίας, συγκέντρωσης δυνάμεων για τη σοσιαλιστική επανάσταση, σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης και στη δικτατορία του προλεταριάτου, για τον εμπλουτισμό της αντίληψής μας για το σοσιαλισμό ως συνέχεια της απόφασης του 18ου Συνεδρίου.

Χρειάζεται να αντιστοιχηθούμε με το Σχέδιο Προγράμματος, τα καθήκοντα που απορρέουν από αυτό, όπως προτείνεται από την ΚΕ, διότι αν δεν αντιστοιχηθούμε, οι εξελίξεις που αντικειμενικά θα έρθουν, υπάρχει κίνδυνος να μας βρουν ανέτοιμους.

Για την άμεση ευθύνη του Κόμματος στη δουλειά - παρέμβαση στη νεολαία:

Καταρχήν, για να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί στην παρέμβασή μας στη νεολαία χρειάζεται πιο βαθιά, νομίζω, να γίνει κατανοητό στο σύνολο των κομματικών μελών αυτό που λέμε και αναλύεται σωστά στις Θέσεις ότι οι συνθήκες αντικειμενικά έχουν δυσκολέψει σε σχέση με παλιότερα χρόνια. Αρκούν ορισμένα παραδείγματα, όπως οι συνθήκες ένταξης των νέων στην παραγωγή, τα πολύ υψηλά ποσοστά ανεργίας, το ανέβασμα των ηλικιακών ορίων που οι νέοι κάνουν οικογένεια και ακόμα ότι μιλάμε για γενιές που γαλουχήθηκαν σε συνθήκες οπισθοχώρησης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, σε συνθήκες αντεπανάστασης, ένα μεγάλο κομμάτι νεολαίας δε γνωρίζει καν ότι οικοδομήθηκε ο σοσιαλισμός στον 20ό αιώνα. Αρα δεν μπορούν να είναι ίδιοι οι όροι παρέμβασης με παλιότερα, άρα είναι διαφορετικές και οι απαιτήσεις πρώτα απ' όλα από τα καθοδηγητικά όργανα του Κόμματος και της ΚΝΕ. Αν γίνει αυτό αντιληπτό, τότε μπορούμε να κάνουμε και πιο ουσιαστικά βήματα στην παρέμβαση στη νεολαία.

Η ΚΝΕ ως νεολαία του ΚΚΕ δε θα μπορούσε να μην αντιστοιχηθεί ως ένα βαθμό και με αρκετές αδυναμίες φυσικά στην ιδεολογική - πολιτική ωρίμανση του Κόμματος (αποφάσεις 18ου Συνεδρίου, Β' τόμος Δοκιμίου Ιστορίας, 10ο Συνέδριο ΚΝΕ). Αυτό έχει έκφραση σήμερα στη λειτουργία και δράση των Οργανώσεων της ΚΝΕ στα εξής:

Στην ίδια τη λειτουργία και συγκρότηση των ΟΒ, όπου έχουν γίνει ουσιαστικά βήματα όχι απλά στη σταθερή συνεδρίασή τους αλλά και στο πλούσιο περιεχόμενο δεμένο με την ιδεολογική δουλειά διαπαιδαγώγησης που εξοπλίζει, μαχητικοποιεί τους νέους συντρόφους, τους προετοιμάζει για να αποκτήσουν τον τιμημένο τίτλο του μέλους του ΚΚΕ. Σ' αυτά έχουν βοηθήσει το ενιαίο περιεχόμενο και θεματολογία στις μαθητικές ΟΒ, ο προσανατολισμός των εδαφικών ΟΒ στους ΟΑΕΔ, τα νυχτερινά, τα ΔΙΕΚ και τα ΕΠΑΛ, δηλαδή στους χώρους που μαθητεύει η νέα βάρδια της εργατικής τάξης κι όχι γενικά στη γειτονιά και τις πλατείες, κι ακόμα τα μαθήματα για την ιστορία του ΚΚΕ με βάση το Β' τόμο του Δοκιμίου, η προσπάθεια αφομοίωσης της απόφασης του 18ου Συνεδρίου για το σοσιαλισμό. Υπάρχουν βέβαια ακόμα αδυναμίες στο να κατακτιούνται ολοκληρωμένα τα θετικά αυτά βήματα σε όλες τις ΟΒ.

Εχει σημειωθεί πρόοδος στη δουλειά για την προετοιμασία ένταξης νέων στις ΟΒ της ΚΝΕ, είναι πολύ ουσιαστικότεροι οι όροι στρατολογίας κι αυτό απορρέει πάλι από την αξιοποίηση των ντοκουμέντων του Κόμματος. Εχει βοηθήσει ουσιαστικά η αφομοίωση των αποφάσεων του 18ου Συνεδρίου για το Σοσιαλισμό τα μέλη της ΚΝΕ να αφομοιώσουν οι ίδιοι βαθύτερα και να πείσουν αποτελεσματικότερα για το κύριο και βασικό καθήκον στην προετοιμασία ενός νέου, να πειστεί δηλαδή για το σκοπό της πάλης μας, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Αυτό αποδεικνύεται και από το ότι η απόφαση του νέου στις σημερινές συνθήκες να ενταχθεί στην επαναστατική νεολαία, τη νεολαία του ΚΚΕ, δεν ακυρώνεται μπροστά στην πρώτη δυσκολία, στο πρώτο εμπόδιο που του ορθώνει ο αντίπαλος. Δημιουργούνται και καλύτερες προϋποθέσεις για αφομοίωση των νέων μελών μέσα από τη λειτουργία και το περιεχόμενο των ΟΒ.

Ολα αυτά προσκρούουν πιο έντονα βέβαια στο γεγονός ότι έχουν δυσκολέψει οι όροι για να προσεγγίσει ένας νέος την οργανωμένη, επαναστατική πάλη μέσα από αγώνες που έτσι κι αλλιώς είναι και ελάχιστοι ειδικά στους χώρους μάθησης. Αρα, δε βοηθάει να μεταφέρεται απλά μια πείρα ή, ακόμα χειρότερα, μια εικόνα - σύγκριση από τη λειτουργία, την παρέμβαση και την ανάπτυξη της ΚΝΕ πριν αρκετά χρόνια, που δρούσαμε σε άλλες συνθήκες, με άλλες απαιτήσεις, αν αυτή η πείρα δε γειώνεται στα σημερινά δεδομένα.

Στο Σχέδιο Προγράμματος (Θέση 76) για τα καθήκοντα του ΚΚΕ για την επαναστατική κατάσταση αναφέρεται ότι είναι δυνατόν να δημιουργηθούν τέτοιες συνθήκες στην Ελλάδα από την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, που να φτάσουν έως τις πολεμικές αναμετρήσεις. Προσδιορίζονται τα καθήκοντα του Κόμματος σε περίπτωση εμπλοκής της Ελλάδας είτε σε αμυντικό είτε σε επιθετικό πόλεμο για τη συγκρότηση εργατικού - λαϊκού μετώπου που θα έχει στόχο την κατάκτηση της εξουσίας αξιοποιώντας όλες τις μορφές δράσης, αναφέρεται ακόμα και το κεντρικό σύνθημα που θα ρίξουμε στην εργατική τάξη και το λαό. Τα ίδια όμως αναφέρονται και στη Θέση 60, που αφορά τα άμεσα καθήκοντα του Κόμματος έως το 20ό Συνέδριο, κι αυτό γιατί νομίζω ότι ακόμα κι αν δε φαίνονται στον ορίζοντα κάποια στοιχεία επαναστατικής κατάστασης, πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι ο «χρόνος είναι λίγος» για την ωρίμανση του υποκειμενικού παράγοντα για την επαναστατική κατάκτηση της εξουσίας. Ποτέ δε θα είναι βραχυπρόθεσμα προβλέψιμη η σπίθα, ο καταλύτης που θα αλλάξει τις διαθέσεις των μαζών. Μπορούμε όμως να προβλέψουμε όξυνση της ταξικής αντίθεσης, καθώς φαίνεται ότι η ταξική πάλη περνάει σε νέο επίπεδο, έχουμε μπροστά μας εξελίξεις με έντονο ενδιαφέρον, το ενδεχόμενο ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Με αυτήν την έννοια σωστά ξεχωρίζεται στη Θέση 75 του Σχεδίου Προγράμματος στα στρατηγικά καθήκοντα του ΚΚΕ που υλοποιούνται μεν σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης, εφόσον όμως η δράση του Κόμματος σε μη επαναστατική κατάσταση (δηλαδή τώρα) έχει συμβάλει στην προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα, ως ένα από τα τέσσερα στρατηγικά καθήκοντα: «Η στήριξη του επαναστατημένου λαού από όσο το δυνατόν ευρύτερες δυνάμεις που αποσπώνται από το στρατό». Είναι βασικό ζήτημα προετοιμασίας, δεν πρόκειται να γίνει ξαφνικά, να ξεκινήσει δηλαδή η επανάσταση και οι στρατευμένοι να ακολουθήσουν το επαναστατικό ρεύμα έτσι απλά.