«Εμείς οι ηλικιωμένοι ίσως να μη ζήσουμε ως τις αποφασιστικές μάχες της επανάστασης... μπορώ όμως να εκφράσω με μεγάλη πεποίθηση την ελπίδα ότι η νεολαία όχι μόνο θα αγωνιστεί αλλά και θα νικήσει στην επερχόμενη προλεταριακή επανάσταση».

Τα παραπάνω είναι λόγια του Λένιν τον Γενάρη του 1917, λίγους μήνες πριν ηγηθεί της μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης. Αυτό σημαίνει ότι σε λίγους μήνες θα σαλπίσουμε και εμείς την επανάσταση; Σίγουρα όχι. Δείχνει όμως με βεβαιότητα ότι οι εξελίξεις περικλείουν τέτοια δυναμική που το Κόμμα χρειάζεται κάθε στιγμή να βρίσκεται σε ετοιμότητα, να μαχητικοποιεί και να μεγαλώνει τις γραμμές του μέσα από κάθε μάχη, να μην αφήνει έδαφος και χρόνο χαμένο.

Οι συνθήκες μέσα στις οποίες παρεμβαίνουμε, η αντεπανάσταση που δεν έχει κλείσει τον κύκλο της, είναι ζητήματα αντικειμενικά και τα έχουμε συζητήσει τα τελευταία χρόνια εκτενώς. Η κατανόηση και η αφομοίωσή τους είναι στοιχεία απαραίτητα για να μην κερδίσει η απογοήτευση και η παραίτηση, για να μην υποκλιθούμε στις δυσκολίες. Την ίδια στιγμή είναι και όρος για να ανέβει η μαχητικότητα και ο πήχης των απαιτήσεων γνωρίζοντας καλά την ιστορική συγκυρία και τον ρόλο που προκύπτει από αυτήν.

Στην πράξη ωστόσο υπάρχουν φορές που πέφτουμε σε υποκειμενισμό, αντικειμενικοποιούμε αδυναμίες μας, παγιώνουμε χαμηλούς στόχους στη δουλειά μας επηρεαζόμενοι από τις δυσκολίες και τη συνήθεια.

Το υποκειμενικό και το αντικειμενικό δεν είναι τοποθετημένα σε δύο ξεχωριστά κουτάκια που δεν επηρεάζονται μεταξύ τους. Αντίθετα βρίσκονται σε διαλεκτική σχέση. Αν οι αντικειμενικές συνθήκες είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο καθορίζεται η υποκειμενική κίνηση, την ίδια στιγμή η δράση του υποκειμενικού παράγοντα εγγράφεται στις αντικειμενικές συνθήκες. Πιο συνοπτικά και κάπως χοντροκομμένα, αν περιμένουμε παθητικά το τρένο της επανάστασης, αυτό δεν θα περάσει ποτέ.

Τα παραπάνω θεωρώ ότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τον πυρήνα των Θέσεων που αναδεικνύουν ότι αρκετές φορές εξαιτίας καθοδηγητικών αδυναμιών εγκλωβίζουμε δυνατότητες που μπορεί να απελευθερώσουν η στρατηγική μας και οι σύγχρονες επεξεργασίες μας.

Οπως μπαίνουν αναλυτικά από το πρώτο κείμενο, οι αδυναμίες μας αφορούν την ικανότητα καθοδήγησης μετώπων παρέμβασης, την ι-π αναβάθμιση, που περνάει σημαντικά από τη λειτουργία των Οργάνων, την ανάδειξη στελεχών, το επίπεδο αφομοίωσης των θέσεων του Κόμματος από το σύνολο του κομματικού και ΚΝίτικου δυναμικού. Βήματα κάνουμε και θετικά παραδείγματα έχουμε αρκετά από το προηγούμενο Συνέδριο μέχρι σήμερα, πολλά από αυτά έχουν αναδειχθεί και από την εφημερίδα.

Είναι όμως κρίσιμο ζήτημα προς κατάκτηση το πώς μέσα από τα Οργανα θα γενικεύεται η θετική πείρα. Πώς, για παράδειγμα, θα μελετήσουμε τα βήματα οικοδόμησης που έκανε η ΚΝΕ σε ένα δήμο ή σε ένα πανεπιστήμιο κρατώντας δημιουργικά τα στοιχεία που βοήθησαν και αποφεύγοντας τη μηχανιστική μεταφορά «βημάτων» που δεν είναι συνταγή για να επαναλαμβάνεται.

Το ζήτημα της κατάκτησης των επεξεργασιών του Κόμματος από κάθε ΚΝίτικο και κομματικό μέλος είναι ένα μεγάλο στοίχημα. Από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα κατά τη γνώμη μου που υπάρχει σοβαρό κενό - παρά τα όποια βήματα - ανάμεσα στις επεξεργασίες μας και στο επίπεδο αφομοίωσής τους είναι πλευρές που άπτονται του γυναικείου ζητήματος. Για μεγάλο χρονικό διάστημα όχι μόνο απαντούσαμε αμυντικά, αλλά λόγω άγνοιας υπήρχε σοβαρή σύγχυση ανάμεσα στο τι καταγγέλλουμε και τι δεχόμαστε από τα ιδεολογήματα της αστικής πολιτικής. Δεν ήταν λίγες οι φορές που η στρεβλή κατανόηση και αναπαραγωγή θέσεων του Κόμματος έδωσε πάτημα για να δεχτούμε επίθεση από τον ΣΥΡΙΖΑ και κοντινές του δυνάμεις, που δεν καταφέραμε να αναχαιτίσουμε και να αποκαλύψουμε έναν ψευτοπροοδευτισμό που στην ουσία του αναπαρήγαγε ανορθολογικά αστικά ιδεολογήματα. Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα δεν είναι ούτε να αμυνθούμε ούτε να σταθούμε απλά σε ένα ζήτημα που «παίζει».

Μιλάμε για ένα θέμα που οι θέσεις και η δράση του Κόμματος υπερέχουν και ξεχωρίζουν από τη μέρα ίδρυσης του ΣΕΚΕ, που δοκιμάστηκαν και επιβεβαιώθηκαν από την πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Οι σημερινές επεξεργασίες μας για τις σύγχρονες εκφράσεις της γυναικείας ανισοτιμίας και τον δρόμο για την κατάργησή τους είναι όπλο που μπορεί να μας βοηθήσει να διεξάγουμε αποτελεσματικά τη διαπάλη.

Αντίστοιχα ζητήματα που οι Θέσεις του Κόμματος πρέπει να μπουν καλύτερα στη ζωή είναι τα ζητήματα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και της ψηφιακής οικονομίας. Ζητήματα που κυριαρχούν και θα κυριαρχούν στην επικαιρότητα και μπορούν να ξεκλειδώσουν την καρδιά του προγράμματός μας, να αναδείξουν την αναζωογονητική επίδραση των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής.

Ενα ακόμα «μεγάλο» ζήτημα προς αντιμετώπιση αφορά τη γενικευμένη κατάσταση με τη γρήγορη εναλλασσόμενη πληροφορία που τείνει να εκτοπίσει τη γνώση και τη μελέτη, τη σχέση με το διάβασμα και το βιβλίο. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι υπάρχει κομμάτι της νεολαίας που θα δυσκολευτεί, ή τέλος πάντων δεν θα κάτσει να διαβάσει ένα κείμενο είκοσι, τριάντα σελίδων. Πράγμα που και επηρεάζει και επηρεάζεται από τη γλωσσική ανεπάρκεια που αφήνει ως κληροδότημα το αστικό σχολείο και ο συνολικός τρόπος ζωής. Και τα δύο μαζί αφήνουν τελικά αποτύπωμα στον τρόπο σκέψης.

Φυσικά ορισμένα από τα παραπάνω τα σημειώνω αυτοκριτικά, όπως επίσης είναι φανερό και το ότι οι γραμμές μας δεν μένουν ανεπηρέαστες. Ποια είναι η επαφή μας με το λογοτεχνικό βιβλίο; Πόσοι τρέξαμε να προμηθευτούμε και να διαβάσουμε το Δοκίμιο Ιστορίας του Κόμματος; Τα ερωτήματα και οι απαντήσεις είναι αμείλικτες, ωστόσο περνάει από το χέρι μας να πάμε και εδώ κόντρα στο ρεύμα.

Το ζήτημα δεν είναι να γίνουμε «θεωρητικοί» αποκομμένοι από τις μάζες. Ούτε όμως αρκεί να είμαστε μέσα στον κόσμο χωρίς να διαμορφώνουμε προϋποθέσεις να τους τραβήξουμε ιδεολογικά και πολιτικά. Στην πραγματική ζωή αυτά μπορούν να συνυπάρξουν, γιατί όταν μελετάς θες να μοιραστείς και όταν είσαι μέσα στον κόσμο δέχεσαι συνεχώς ερεθίσματα που σου αναδεικνύουν κενά και σε σπρώχνουν να μελετήσεις περισσότερο. Το κρίσιμο θέμα εδώ είναι να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα της ατομικής αυτομόρφωσης ως συλλογικό καθοδηγητικό καθήκον και ευθύνη, ειδικότερα στις νέες ηλικίες.

Η πορεία προς το Συνέδριο του Κόμματος και οι αποφάσεις του αναμφισβήτητα θα παίξουν τον ρόλο τους για να αντιμετωπίσουμε αδυναμίες, για να ανεβάσει ο καθένας τον εαυτό του και όλοι μαζί το Κόμμα μας ένα μπόι ψηλότερα.

p { margin-bottom: 0.25cm; line-height: 120% }