ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΤΣΗΣ

Στις 5 Ιούνη, Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος, εκτός από την εγκληματική πολιτική και τις διαδοχικές καταστροφές των τελευταίων χρόνων, ο λαός μπορεί να φέρει στο μυαλό του και πιο αισιόδοξες εικόνες.

Είναι οι εικόνες από τις κινητοποιήσεις διεκδίκησης, οι εικόνες της μεγάλης εργατικής - λαϊκής αλληλεγγύης που εκφράστηκε στη Μάνδρα και στο Μάτι, κατά τη διάρκεια της καταστροφής αλλά και αμέσως μετά από αυτή, όταν ο κόσμος των περιοχών αυτών ανέβαινε το «Γολγοθά» της απώλειας ανθρώπινων ζωών και της προσπάθειας να ξαναχτίσει τη ζωή του πάνω κυριολεκτικά στις λάσπες και τις στάχτες.

Το ΚΚΕ βρέθηκε στην πρώτη γραμμή αυτής της προσπάθειας, μαζί με άλλους εργατικούς - λαϊκούς ανθρώπους.

Στη Μάνδρα, από την πρώτη στιγμή της πλημμύρας, τα μέλη του ΚΚΕ βρέθηκαν στην περιοχή. Στάθηκαν στο πλευρό του δοκιμαζόμενου λαού για να σωθούν ανθρώπινες ζωές και λαϊκές περιουσίες. Αντιμετωπίσαμε το προκλητικό κούνημα του δαχτύλου της ατομικής ευθύνης, πάγια τακτική όλων των κυβερνήσεων και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τότε. Τη στιγμή μάλιστα που είναι γνωστό ότι λίγες μέρες πριν από την καταστροφή στη Μάνδρα, τα ίδια ανεύθυνα - υπεύθυνα χείλη διαβεβαίωναν ότι είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν πλημμυρικά φαινόμενα που συμβαίνουν ακόμα και μια φορά στα 100 χρόνια. Ξεδιάντροπα κουνάγανε το δάχτυλο της ατομικής ευθύνης όταν γνώριζαν ότι με δική τους ευθύνη δεν είχαν παρθεί τα απαραίτητα αντιπλημμυρικά έργα, δεν είχαν διευθετηθεί ρέματα, δεν είχαν φτιαχτεί λεκάνες ανάσχεσης των υδάτων στους ορεινούς όγκους, έργα που ακόμα και σήμερα δεν έχουν ολοκληρωθεί ή δεν έχουν ξεκινήσει καν.

Ιδια εικόνα και στο Μάτι, με τη μεγάλη καταστροφική πυρκαγιά.

Από τη μία η κυβέρνηση και το επίσημο κράτος να κουνάνε το δάχτυλο στο λαό και από την άλλη ο λαός και το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα που προσπαθούσαν και διεκδικούσαν να σταθούν όρθιοι.

Από τη μία ο ακροδεξιός υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ κ. Καμμένος, που πάνω στα αποκαΐδια κούναγε και πάλι το δάχτυλο στο λαό και δήλωνε προκλητικά πως «μετά από μια τέτοια τραγωδία οι κάτοικοι πρέπει να καταλάβουν ότι είναι επικίνδυνο γι' αυτούς και τις οικογένειές τους να μην ακολουθούν τους νόμους και τους κανόνες».

Από την άλλη, το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα με μπροστάρη το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου - Ανατ. Αττικής, που με δική του πρωτοβουλία στήθηκε στέκι αλληλεγγύης το οποίο έγινε σημείο αναφοράς για τον λαό της περιοχής. Το Στέκι καθημερινά λειτουργούσε με τη συμβολή δεκάδων εργαζομένων που όταν σχολούσαν από τη δουλειά τους, έπιαναν βάρδια στο Στέκι.

Το ΚΚΕ έχει διαμορφωμένη πρόταση φιλολαϊκής διαχείρισης των απορριμμάτων. Βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τη λογική «μακριά από την πόρτα μου, κι ας είναι όπου θέλει», που προωθούν δυνάμεις μέσα στο κίνημα ή με τη λογική της «δίκαιης κατανομής βαρών» που μπορεί να ακούγεται ωραίο στα αυτιά ενός κόσμου, όμως ανοίγει την κερκόπορτα για πολλά εγκλήματα τύπου Φυλής μέσα στην Αττική.

Επιδιώκουμε σταθερά να εκφράζεται η κοινή πάλη του λαού της Δυτικής Αττικής, της Δυτικής Αθήνας με τους κατοίκους του Γραμματικού, του Βαρνάβα, του Πειραιά, κόντρα στον κοινωνικό αυτοματισμό που θα διευκόλυνε την εγκληματική πολιτική των κυβερνήσεων, των περιφερειακών και δημοτικών αρχών να προωθείται και να υλοποιείται ανενόχλητη.