Με επιτυχία συνεχίζονται οι εκδηλώσεις των Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε σχολές της Αθήνας με θέμα: «Συναγερμός! Οχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο! Να σταματήσει η εμπλοκή της Ελλάδας! Να κλείσουν τώρα οι βάσεις του θανάτου!».

Στο Πάντειο Πανεπιστήμιο μίλησε χτες ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Φοιτητές, νέοι ερευνητές και εργαζόμενοι παρακολούθησαν με μεγάλο ενδιαφέρον την ομιλία, που περιελάμβανε ερωταπαντήσεις για βασικά ζητήματα της αντιπαράθεσης γύρω από τον πόλεμο, με τα οποία έρχονται και οι ίδιο αντιμέτωποι καθημερινά, στις σχολές, στη δουλειά, στον περίγυρό τους.

«Μπορεί να εξεταστεί ένας πόλεμος από την τελευταία φάση του, τη στρατιωτική επέμβαση της μιας ή της άλλης πλευράς;», ήταν το πρώτο ερώτημα που έθεσε ο Γ. Μαρίνος και μεταξύ άλλων απάντησε:

«Μια τέτοια προσέγγιση αποσιωπά την ουσία, περιορίζεται στα τελευταία γεγονότα, στερεί τους λαούς από ένα πλήθος στοιχείων που οδηγούν στην εξαγωγή συμπερασμάτων για την πολιτική που οδήγησε στον πόλεμο, που είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα, βίαια μέσα. Η ρωσική εισβολή σηματοδοτεί την τυπική έναρξη του πολέμου που προετοιμάστηκε την προηγούμενη περίοδο. Μέσα σ' αυτήν συσσωρεύτηκε το εύφλεκτο υλικό, έγινε η έκρηξη, άναψε και επεκτείνεται η φωτιά.

Αυτό τεκμηριώνεται από την εξέταση του σχεδιασμού των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που μετά την αντεπανάσταση προώθησαν τις δυνάμεις τους στην Ανατολική Ευρώπη και στα εδάφη της πρώην Σοβιετικής Ενωσης. Πρώην σοσιαλιστικά κράτη εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, ο ευρωατλαντικός συνασπισμός προχώρησε στην οικονομική, πολιτική και στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας, εγκατέστησε στρατιωτικές βάσεις, πραγματοποίησε πολυκλαδικές στρατιωτικές ασκήσεις κοντά στα σύνορα.

Η αντιπαράθεση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ με τη Ρωσία συνδυάστηκε με τις αντιθέσεις μέσα στην αστική τάξη της Ουκρανίας, η οποία διασπάστηκε για το ποιο δρόμο θα ακολουθήσει η χώρα, αν θα ενταχθεί στην ευρωατλαντική ή τη ρωσική συμμαχία (...)

Από την άλλη πλευρά, η πολιτική της Ρωσίας πέρασε από διάφορες φάσεις. Μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού διαμόρφωσε στενές σχέσεις με το ΝΑΤΟ, έγινε μέλος του ΝΑΤΟικού "Συνεταιρισμού για την Ειρήνη".

Ο καπιταλισμός δυνάμωσε, η αστική τάξη πάτησε γερά στα πόδια της, συγκρότησε τις δικές της ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, την Ευρασιατική Οικονομική Ενωση και τον Οργανισμό του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας. Η ρωσική αστική τάξη διεκδίκησε τον έλεγχο της περιοχής, μπήκε στον πόλεμο με την Γεωργία το 2008, προσάρτησε την Κριμαία το 2014, στήριξε τις αποσχισθείσες περιοχές στην Ανατολική Ουκρανία, αναγνώρισε τις δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ για τα δικά της συμφέροντα, έβαλε τις βάσεις και προχώρησε στην εισβολή στην Ουκρανία.

Μέσα σ' αυτήν την πορεία έχει τη δική της σημασία η στρατιωτική επέμβαση του Οργανισμού του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας και επίλεκτων ρωσικών δυνάμεων στο Καζακστάν, για τη στήριξη της αστικής εξουσίας τις μέρες της λαϊκής εξέγερσης».

«Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ο πρώτος πόλεμος στην Ευρώπη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως ισχυρίζονται οι Ευρωατλαντικοί ιμπεριαλιστές και τα φερέφωνά τους;», ήταν ένα άλλο ερώτημα που έθεσε ο Γ. Μαρίνος, ο οποίος σημείωσε στην απάντησή του:

«Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, με τη συμμετοχή της Ελλάδας επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, μακέλεψαν τη Γιουγκοσλαβία και τον λαό της (...) Διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία με τα ίδια προσχήματα που χρησιμοποιεί σήμερα ή ρωσική ηγεσία, μιλώντας για προστασία από την "εθνοκάθαρση", για το δικαίωμα στην "αυτοδιάθεση". Οι πληγές είναι ακόμα ανοιχτές, παραμένει το πρόβλημα της αλλαγής των συνόρων, η αποκαλούμενη ευρωατλαντική ολοκλήρωση στα Δυτικά Βαλκάνια πυροδοτεί νέους ανταγωνισμούς με τη Ρωσία, γεννάει νέους κινδύνους.

Οι λαοί δεν ξεχνούν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους στο Αφγανιστάν για 20 και πάνω χρόνια, στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη, στην Υεμένη που μαίνονται ακόμα οι συγκρούσεις, τα εκατομμύρια των νεκρών, των ξεριζωμένων προσφύγων. Δεν μπορούν να ξεχάσουν την εισβολή της ΝΑΤΟικής Τουρκίας στην Κύπρο το 1974 και την 48χρονη κατοχή με τις πλάτες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, τα σχέδιά τους για τη διχοτόμηση του νησιού.

Τα παραπάνω τονίζουν πόσο κάλπικο, πόσο υποκριτικό είναι να μιλούν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ για "αναθεωρητισμό". Κάθε ιμπεριαλιστικό κέντρο είναι συνένοχο, όλοι τους έχουν λερώσει τα χέρια τους με την αμφισβήτηση των συνόρων, της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων, τη διάλυση κρατών που είναι χαρακτηριστικά στοιχεία του καπιταλιστικού ανταγωνισμού και των γεωπολιτικών σχεδιασμών.

Μιλούν για Διεθνές Δίκαιο αυτοί που έχουν καταπατήσει κάθε έννοια δικαίου, ακόμα και στοιχειώδεις διατάξεις που διαμορφώθηκαν μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο με την επίδραση της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων σοσιαλιστικών κρατών.

Το δίκαιό τους είναι το δίκαιο του ισχυρού για να επιβάλλει τα συμφέροντά του. Αυτό γίνεται στην πράξη. Και οι δυνάμεις που μιλούν για "νέα ευρωπαϊκή και διεθνή αρχιτεκτονική ασφάλειας", για ΝΑΤΟ χωρίς επιθετικά σχέδια και εξοπλισμούς, φιλειρηνική ΕΕ και αναμασούν τα περί πολυπολικού ιμπεριαλιστικού κόσμου, όπως κάνουν στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και το ΜέΡΑ25, εξωραΐζουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα, παραπλανούν τον λαό, προσπαθούν να τον εφησυχάσουν, να τον αφοπλίσουν».

«Τα γεγονότα μαρτυρούν ότι η εισβολή της Ρωσίας και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία πυροδοτούν επικίνδυνες εξελίξεις για τους λαούς, ο ανταγωνισμός έχει μπει σε νέα φάση, ο κίνδυνος πιο γενικευμένης πολεμικής αντιπαράθεσης είναι μεγάλος, καιροφυλακτεί η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα», είπε ο Γ. Μαρίνος και σ' αυτό το πνεύμα, απάντησε και στο ερώτημα «Γιατί είναι άκρως επικίνδυνη η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ και των άλλων κομμάτων;»:

«Η Ελλάδα με ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ και την ουσιαστική συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ και των άλλων αστικών κομμάτων, κλιμακώνει την εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στους επικίνδυνους ανταγωνισμούς (...) Ολες οι κυβερνήσεις έχουν ευθύνη για τη συμμετοχή στον σχεδιασμό του ΝΑΤΟικού δολοφονικού οργανισμού.

(...) Τα παραμύθια του ΣΥΡΙΖΑ δεν περνάνε, το ψεύτικο φιλειρηνικό προσωπείο που έχει φορέσει δεν μπορεί να κρύψει τη συνενοχή του. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστάτησε στην εμπλοκή της χώρας στον ΝΑΤΟικό σχεδιασμό, στο στρατηγικό διάλογο με τις ΗΠΑ για τις βάσεις, στην υπογραφή της ΝΑΤΟικής Συμφωνίας των Πρεσπών.

Σήμερα, αναπαράγει τα προσχήματα και κουκουλώνει τις ευθύνες ΝΑΤΟ - ΕΕ για τον πόλεμο στην Ουκρανία, συναινεί σε όλους τους στόχους της εμπλοκής, που βάζει η κυβέρνηση της ΝΔ, στηρίζει τα περί "συμβατικών δεσμεύσεων", θέτοντας απλώς κάποιους επιμέρους όρους, λέγοντας "ναι" στη στρατιωτική εμπλοκή αρκεί να έχει πιο σαφή ΝΑΤΟική ή ευρωενωσιακή σφραγίδα, λέγοντας "ναι" στα ενεργειακά σχέδια, αρκεί να είναι πιο αργός ο ρυθμός υλοποίησής τους, λέγοντας "ναι" στους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς "αρκεί να γίνονται με διαφάνεια", λέγοντας "ναι" στις νέες λαϊκές θυσίες αρκεί αυτές να γίνουν με συναίνεση.

Τα προσχήματα και τα ψέματα που χρησιμοποιούν για να δικαιολογήσουν τη συμμετοχή της χώρας στον πόλεμο θα τα πολεμήσουμε με τις θέσεις του ΚΚΕ, θα τα καταρρίψουμε με τα δικά μας τεκμηριωμένα επιχειρήματα που δίνουν δύναμη στην πάλη του λαού και της νεολαίας.

Λένε ότι "θα πολεμήσουμε για την ελευθερία", αλλά η αλήθεια είναι ότι καλούν τον λαό και τα παιδιά του να πολεμήσουν με το μέρος ενός στρατοπέδου ληστή απέναντι στον άλλον για το ποιος θα πάρει μεγαλύτερο μερίδιο από τη ληστεία του λαού της Ουκρανίας και των άλλων λαών της περιοχής.

Λένε ότι "στηρίζουμε τον ουκρανικό λαό", αλλά η αλήθεια είναι ότι η πολιτική αυτή στηρίζει αυτούς που τον οδηγούν εδώ και χρόνια στον όλεθρο και την καταστροφή, αυτούς που τον έκαναν σάκο του μποξ στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία για τα δικά τους συμφέροντα.

Λένε ότι "θωρακιζόμαστε από την τουρκική απειλή", αλλά η αλήθεια είναι ότι η στρατηγική του ΝΑΤΟ, των Αμερικανών και της ΕΕ που ενισχύουν τις στρατηγικές σχέσεις με την Τουρκία, τροφοδοτούν τις τουρκικές διεκδικήσεις, την αμφισβήτηση της κυριαρχίας των νησιών, ο ΝΑΤΟικός ιμπεριαλισμός δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο και κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά μόνο "ΝΑΤΟικό έδαφος" και δουλεύει για επικίνδυνες διευθετήσεις στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο γιατί προτεραιότητά τους είναι η πάση θυσία διατήρηση της Τουρκίας στο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, ειδικά τώρα σε συνθήκες που οξύνεται ο ανταγωνισμός και συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Σ' αυτό το πλαίσιο κινείται η συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν. Ο σχεδιασμός που συμφωνήθηκε οδηγεί σε οδυνηρούς συμβιβασμούς, στη συνδιαχείριση του Αιγαίου, σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Επομένως κοροϊδεύουν τον λαό και τη νεολαία όταν μιλούν για "εγγυήσεις" μέσα στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Η Ουκρανία είναι μέλος του ΝΑΤΟικού "Συνεταιρισμού για την Ειρήνη", έχει βάσεις με αμερικανικές δυνάμεις στο έδαφός της που τινάχθηκαν στον αέρα με τον προχτεσινό βομβαρδισμό του ρωσικού στρατού, έχει ενταχθεί στο καθεστώς σύνδεσης με την ΕΕ και μπήκε ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές μυλόπετρες. Οι "εγγυήσεις" των Ευρωατλαντιστών οδηγούν τους λαούς στο πολεμικό σφαγείο».

Κλείνοντας, ο Γ. Μαρίνος απάντησε στο ερώτημα «Ποια είναι η γραμμή πάλης που αντιστοιχεί στα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα και η πραγματική αλληλεγγύη στους λαούς της Ουκρανίας και της Ρωσίας, των άλλων γειτονικών λαών;»:

«Ο λαός και τα παιδιά του έχουν μόνο μια επιλογή: Να απορρίψουν την πολεμική προετοιμασία και τη συμμετοχή στον πόλεμο, την προπαγάνδα που στηρίζει αυτήν την πολιτική, τις κατασκευασμένες ειδήσεις που αναμασούν τα παπαγαλάκια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο, να αντιταχθούν στην "αντιρωσική υστερία" που ενοχοποιεί ακόμα και δημιουργήματα του πολιτισμού, να δοθεί μάχη για την προσπάθεια επιβολής σιγής νεκροταφείου και φίμωσης κάθε φωνής που δεν αναπαράγει τις θέσεις των ευρωατλαντικών επιτελείων.

Δεν διαλέγουμε στρατόπεδο ληστών! Αυτή η θέση αρχών εκφράζει τα εργατικά, λαϊκά συμφέροντα. Το πραγματικό δίλημμα σήμερα δεν είναι ΗΠΑ ή Ρωσία, ΕΕ ή Ρωσία, ΝΑΤΟ ή Ρωσία. Το πραγματικό δίλημμα είναι με τους λαούς ή με τους ιμπεριαλιστές. Η εργατική - λαϊκή πάλη μπορεί και πρέπει να χαράξει αυτοτελή, ανεξάρτητη γραμμή, μακριά από όλα τα αστικά και ιμπεριαλιστικά σχέδια, στην πάλη για την κατάργηση του καθεστώτος της εκμετάλλευσης. Αυτός είναι ο δρόμος για να βγουν νικητές οι λαοί.

Σε κάθε χώρα να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις αιτίες που τον γεννούν, στις αστικές τάξεις που τον διευθύνουν και τις κυβερνήσεις τους, στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που μας σέρνουν στον πόλεμο ή επιβάλλουν μια δήθεν "ειρήνη" με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.

Να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στην εμπλοκή, να καταδικαστούν η στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας, οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ που πυροδοτούν τον πόλεμο, να συντονιστεί η πάλη των λαών, ώστε αυτοί να δώσουν τη διέξοδο από τον πόλεμο, βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό τους αντίπαλο, να εκφραστεί η γνήσια ανθρώπινη λαϊκή αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, να απομονωθούν οι φασιστικές και εθνικιστικές ομάδες που σπέρνουν το μίσος».