«Ενα Συνέδριο γεμάτο πολιτική αυτοπεποίθηση, πολιτικό διάλογο» περιέγραψε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στην καταληκτική του ομιλία την Κυριακή. Δεν είμαστε όμως βέβαιοι για το μέγεθος της «πολιτικής αυτοπεποίθησης» της συνέδρου, εργαζόμενης στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, που στην ομιλία της είπε ανάμεσα σε άλλα: «Οταν λέγαμε σε κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να γίνουν κρατικά τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, μόνο που δεν έπεφταν απ' την καρέκλα απ' τα γέλια και μας έλεγαν ότι αυτά τώρα δεν γίνονται, είμαστε κυβέρνηση. Εχουμε κοινή μοίρα με τους συναδέλφους από τη ΛΑΡΚΟ, σε λίγους μήνες θα είμαστε 760 εργαζόμενοι άνεργοι, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε ούτε μια διάταξη να φέρει για να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας. Στο σύνθημα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, απαντάμε ότι ζούμε σε μόνιμη βαρβαρότητα»... Κοροϊδία με τη σέσουλα, δηλαδή, σε εργαζόμενους που βρίσκονται «στην κόψη του ξυραφιού» και τους σπέρνουν φρούδες ελπίδες ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα διασφαλίσει τα εργασιακά τους δικαιώματα και τις θέσεις εργασίας, παράλληλα με την τήρηση της «κοινοτικής νομοθεσίας», των «συμβατικών υποχρεώσεων» στους «συμμαχικούς» ανταγωνισμούς και της «δημοσιονομικής πειθαρχίας». Χαρακτηριστική απόδειξη τι να περιμένουν οι εργαζόμενοι από μια «προοδευτική κυβέρνηση»...

Αλλά ούτε για την ...ποιότητα του πολιτικού διαλόγου στο Συνέδριο είμαστε σίγουροι, αν κρίνουμε από τα εξής περιστατικά που είδαν το φως της δημοσιότητας το τριήμερο που πέρασε: Στελέχη των διαφόρων τάσεων καθυβρίστηκαν αγρίως από «προεδρικούς» συνέδρους, ενώ το «έλα να δεις» έγινε στη συζήτηση για τον τρόπο εκλογής των οργάνων και του προέδρου του Κόμματος. Εφτασε μάλιστα ο Ευ. Τσακαλώτος να μιλάει για «εκβιασμούς», την ώρα που τα «γιούχα» έπεφταν βροχή στην αίθουσα του συνεδρίου, άλλα για τους «διαφωνούντες» με τη θέση της πλειοψηφίας και άλλα για τις διαδικασίες, προδίδοντας τον πλήρη εκφυλισμό τους. «Είναι δυνατό το κόμμα να καταγγέλλει στη Βουλή την κυβέρνηση, όταν στο ίδιο άρθρο ενός νομοσχεδίου φέρνει κάτι θετικό κι αρνητικό, και ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει το ίδιο τώρα;» ήταν η ένσταση που διατυπώθηκε από στελέχη των διαφωνούντων.

Ο Αλ. Τσίπρας είδε επίσης στην ομιλία του «ένα Συνέδριο γεμάτο πάθος», όπου «όλοι οι ομιλητές που χωρίς φόβο, συχνά με πάθος, κατέθεσαν τις απόψεις, τον προβληματισμό τους, τις διαφωνίες τους...». Αναφερόταν ίσως στο «πατιρντί» που εξελίχθηκε στο θεματικό τραπέζι για την Ενέργεια, όταν ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ, Γ. Αδαμίδης, αρπάχτηκε με το προεδρείο, καταγγέλλοντας δύο μέτρα και δύο σταθμά στην αντιμετώπιση των συμμετεχόντων ομιλητών... Η προεδρεύουσα μάλιστα σε αυτό το συνεδριακό πάνελ έφτασε να καταγγείλει στο σώμα το περιστατικό, ζητώντας από το προεδρείο του συνεδρίου να πάρει μέτρα. Ισως πάλι ο Αλ. Τσίπρας να είχε στο νου του τις «αβροφροσύνες» που αντάλλαξαν πρώην και νυν γραμματέας του κόμματος (Σκουρλέτης - Τζανακόπουλος), με τον πρώτο να καταγγέλλει διαδικασίες που αρμόζουν σε γήπεδο και όχι σε κομματικό συνέδριο. Το «πάθος» δε ήταν τόσο, που οι αψιμαχίες μεταξύ συνέδρων λίγο έλειψε να καταλήξουν σε χειροδικίες.

«Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία ήταν μια γιορτή εσωκομματικής δημοκρατίας και διαλόγου με 5.500 συνέδρους να συμμετέχουν», συνόψισε από την πλευρά του το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, που μάλλον τα μπέρδεψε στο μέτρημα. Περί τους 1.000 - μπορεί και παραπάνω - συνέδρους «έχασε» η κάλπη και παραμένει άγνωστο το τι απέγιναν, σε μια χαοτική ούτως ή άλλως διαδικασία... «Το πρώτο βήμα στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία», επιχαίρει επίσης το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν το λες όμως και επιτυχία το μπάχαλο με τις διαδικασίες που είχε ξεκινήσει πριν το Συνέδριο, με καταγγελίες από διάφορες οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ για σωρηδόν εγγραφή μελών χωρίς κριτήρια... Ούτε βέβαια την παραπομπή σε άλλη ψηφοφορία της έγκρισης ή απόρριψης των τροπολογιών που έχουν κατατεθεί στην ομόφωνη απόφαση της Επιτροπής Καταστατικού, οι οποίες δεν κατέστη δυνατόν να ψηφιστούν στο τέλος του Συνεδρίου, επειδή πολλοί σύνεδροι την είχαν κοπανήσει και υπήρχε ...διάσταση απόψεων στην καταμέτρηση!

Μ' αυτά και με τ' άλλα, το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ δικαίωσε πλήρως τον χαρακτήρα του ως μια μάχη μηχανισμών και επικύρωσης προειλημμένων αποφάσεων, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα συνέδρια άλλων αστικών κομμάτων. Αλλά και με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του εκφυλισμού, που διαμορφώνει το μείγμα «παλιού οπορτουνισμού» και «νέας σοσιαλδημοκρατίας»...