Eurokinissi

Αυτό που ξεχώρισε την τελευταία μέρα του συνεδρίου στο κλειστό του Τάε Κβον Ντο ήταν η προσπάθεια του Αλ. Τσίπρα να πείσει ότι διαθέτει τη «συνταγή» για να χειραγωγήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια που προκαλούν η παρατεταμένη ακρίβεια και οι άλλες θηλιές στον λαιμό του λαού, χωρίς να διαταραχθούν η «δημοσιονομική ισορροπία» και οι άλλοι στόχοι του κεφαλαίου - με βασικό αυτόν της «πράσινης ανάπτυξης», με «εργαλείο» το Ταμείο Ανάκαμψης - στους οποίους επανέλαβε την απόλυτη προσήλωση του κόμματός του.

Μετά τις διακηρύξεις της πρώτης μέρας και τη χυδαία αξιοποίηση του συνθήματος «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», ήρθαν οι διάφορες παρεμβάσεις και οι επεξηγήσεις ότι ο «σοσιαλισμός» είναι «όραμα» μακρινό... και απροσδιόριστο και βεβαίως με περιεχόμενο και νόημα που καμιά σχέση δεν έχουν με τη σοσιαλιστική κοινωνία. Επί του πρακτέου... αυτά που μπορούν να γίνουν σήμερα «ρεαλιστικά» για να «αμβλυνθεί η βαρβαρότητα».

Τι περιλαμβάνουν όμως αυτά;

Δεν είναι πρώτη φορά βεβαίως που η «επείγουσα κατάσταση» για τον λαό γίνεται το «πρόσχημα», η «δικαιολογία» για την πολιτική στήριξης των συμφερόντων του κεφαλαίου... στο όνομα της «διάσωσης» του λαού!

Είναι χαρακτηριστικά τα όσα είπε ως «επεξήγηση» στα 5+1 σημεία που παρουσίασε από το βήμα του συνεδρίου, για την αντιμετώπιση τάχα της ακρίβειας στην Ενέργεια. Διαβεβαίωσε επανειλημμένα ότι πρόκειται για μέτρα «που η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην εργαλειοθήκη της προτείνει» και ότι «τίποτα από όσα δεσμευτήκαμε δεν είναι παροχολογία, μη ρεαλιστικό, ακατόρθωτο», αφού αποτελούν αντιγραφή «πρακτικών που άλλες ευρωπαϊκές χώρες εφαρμόζουν για τη μείωση των υπέρογκων αυξήσεων στο ρεύμα».

Επικαλέστηκε μάλιστα το προηγούμενο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, το «προηγούμενο» δηλαδή της εξαπάτησης του λαού που οι αντιμνημονιακές διακηρύξεις έγιναν 3ο μνημόνιο. Ετσι «υπενθύμισε» (προφανώς απευθυνόμενος στο κεφάλαιο) ότι μέσα σε άλλες δημοσιονομικές συνθήκες πήρε μέτρα παρόμοια με αυτά που τώρα προτείνει, «τόσο όσο» για να διαχειριστεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια, χωρίς να διακινδυνέψει την παραμικρή απόκλιση από τους στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου, τους οποίους αντίθετα επιτάχυνε σε όλους τους τομείς («πράσινη ανάπτυξη», «δημοσιονομική προσαρμογή», «μεταμνημονιακή εποπτεία», ελληνοαμερικανική συνεργασία κ.ά.).

Ανέφερε συγκεκριμένα «τη μείωση των τιμολογίων του ρεύματος το 2019», δηλαδή λίγο πριν από τις εκλογές, κι ενώ ταυτόχρονα κλιμάκωνε με νόμους την πολιτική της «απελευθέρωσης», της «πράσινης ανάπτυξης», του Χρηματιστηρίου Ενέργειας και της απολιγνιτοποίησης, που προετοίμασαν το σημερινό τραγικό σκηνικό των ανατιμήσεων, μαζί με τις «μεταρρυθμίσεις» της ΝΔ που ακολούθησαν.

Αναφέρθηκε επίσης στην «αύξηση του κατώτατου και την κατάργηση του υποκατώτατου μισθού», μετά από 10 χρόνια που οι μισθοί ήταν στον «πάγο», κατ' εφαρμογή του νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου, που είναι κομμένος και ραμμένος στην πολιτική «συγκράτησης του μισθολογικού κόστους», με αποτέλεσμα η γενιά των 700 ευρώ, που συζητούσαμε πριν από 15 χρόνια, να θεωρείται σήμερα μια ...πλούσια γενιά!

Μίλησε ακόμα για τη «13η σύνταξη», δηλαδή το «κοινωνικό μέρισμα» από το ξεζούμισμα του λαού με τα πρωτογενή πλεονάσματα, τη «διαγραφή μέρους του ιδιωτικού χρέους», απ' αυτά που δεν είχαν καμιά ελπίδα να εισπράξουν οι τράπεζες, την «ενίσχυση του ΕΣΥ» με αυτοτελείς οικονομικά μονάδες, όπως το Νοσοκομείο Σαντορίνης και άλλα παρόμοια.

Ολα αυτά, βγαλμένα από το «χτες» της κυβερνητικής εναλλαγής ανάμεσα στη ΝΔ, στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, παρουσίασε ο Αλ. Τσίπρας ως «πολιτική αλλαγή» και ως «νέα αρχή».

Σε όλο το συνέδριο η κατεύθυνση ήταν δεδομένη: Αληθινές δεσμεύσεις ότι θα συνεχίσει να υλοποιεί με σταθερότητα τις βασικές στρατηγικές επιλογές των μονοπωλιακών ομίλων, αξιοποιώντας και τα πεπραγμένα της κυβέρνησής του την περίοδο 2015 - 2019! Ψεύτικες διαβεβαιώσεις προς τον λαό ότι υπάρχει τρόπος να εφαρμοστούν οι ίδιες κατευθύνσεις με λιγότερο κόστος για τον ίδιο. Δίπλα σ' αυτά, η αδιαμφισβήτητη γραμμή της βαθύτερης εμπλοκής στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, με περιτύλιγμα την «αναβάθμιση της χώρας» - δηλαδή της αστικής τάξης - στον ενεργειακό και γεωπολιτικό χάρτη της περιοχής.

Βέβαια, ακόμα κι αυτά που εξήγγειλε από το συνέδριο, ο Αλ. Τσίπρας τα έθεσε υπό την αίρεση της «καμένης γης», λέγοντας πως «κάθε μέρα που περνά θα συσσωρεύονται βάρη που θα κάνουν ακόμη πιο δύσκολη τη προσπάθειά μας την επόμενη μέρα. Κάθε μέρα που περνά, σημαίνει περισσότερα βάρη στον λαό και λιγότερες δυνατότητες, λιγότεροι βαθμοί ελευθερίας για την προοδευτική κυβέρνηση της επόμενης μέρας (...) σημαίνει και εξάντληση των πόρων η εξάντληση της τετραετίας, εξάντληση των πυρομαχικών για να πολεμήσουμε την επόμενη μέρα να στηρίξουμε τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας»!

Το κερασάκι στην τούρτα είναι η προσπάθεια η λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση που συσσωρεύονται όλα αυτά τα χρόνια και που όλες οι προβλέψεις βλέπουν να διογκώνονται τα επόμενα χρόνια, να εκτονωθούν, να ενσωματωθούν στα σχέδια της «προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας». Σε αυτήν τη βάση απευθύνθηκε στα άλλα κόμματα της «προοδευτικής» αντιπολίτευσης για την «ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη».

Δεν παρέλειψε φυσικά να υπερασπιστεί τις οργανωτικές αλλαγές που εισηγήθηκε και με τις οποίες διαφώνησε η μειοψηφία της «Ομπρέλας». Σε πλήρη διάσταση με όσα έγιναν πραγματικά στο συνέδριο (βλέπε διπλανή στήλη), κατήγγειλε την «ύπαρξη ομαδοποιήσεων χωρίς ιδεολογική, στρατηγική και πολλές φορές και χωρίς πολιτική διακριτικότητα» και τους «μηχανισμούς αναπαραγωγής αξιωματούχων».

«Δεν μπορούμε να ομνύουμε στο όνομα της Ανανεωτικής Αριστεράς αν σε μια πραγματικότητα που αλλάζει ραγδαία, εμείς παραμένουμε προσκολλημένοι στον τρόπο λειτουργίας που σήμερα είναι πια ανεπαρκής και δεν μπορεί να προωθήσει τις ιδέες μας», ήταν η επωδός του, επιβεβαιώνοντας ότι ο σκοπός των οργανωτικών αλλαγών είναι η προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στα «αυξημένα καθήκοντα», στο πλαίσιο του αστικού πολιτικού συστήματος.