«Τώρα ΚΚΕ στους αγώνες για μία καλύτερη κοινωνία σε ένα άλλο σύστημα», είπε ο Γιάννης Κοντός, διδάκτορας Πολιτικός Μηχανικός, μη μόνιμος ερευνητής και διδάσκων στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ.

Αναφέρθηκε στα όνειρα που διαψεύστηκαν, για πραγματική έρευνα πάνω σε πραγματικές ανάγκες αλλά και τις ελπίδες για επαγγελματική αποκατάσταση.

«Το 2019, 4 στους 10 υποψήφιοι διδάκτορες δεν είχαν καμία χρηματοδότηση και αναγκάζονται να δουλεύουν παράλληλα σε άλλες δουλειές ή να χρηματοδοτούνται από τις οικογένειές τους. 3 στους 10 χρηματοδοτούνται από υποτροφίες, αλλά είναι ανασφάλιστοι καθώς δεν προβλέπεται ασφαλιστική κάλυψη στις περισσότερες από αυτές. Οσοι "τυχεροί" χρηματοδοτούνται από ερευνητικά προγράμματα, είτε δεν συμπληρώνουν επαρκή αριθμό ενσήμων για να θεωρηθούν ασφαλισμένοι ή έχουν ασφάλιση γιατί απαιτείται, αλλά το πληρώνουν από την τσέπη τους! Αυτή είναι η σύγχρονη πραγματικότητα για τους νέους που "καινοτομούν".

Την εικόνα συμπληρώνουν η συμμετοχή στο διδακτικό έργο με μηδενικά ή αστεία ωρομίσθια, σε πανεπιστήμια διαλυμένα από την υποστελέχωση και την πετσοκομμένη χρηματοδότηση.

(...) Είμαι 42 χρονών και η ζωή μου όπως και όλων των συναδέλφων μου θα μπορούσε να είναι ένα meme από αυτά που γράφουν: - Πώς νόμιζα ότι είναι η ζωή του ερευνητή - Πώς νομίζουν οι γονείς μου και οι φίλοι μου ότι είναι η ζωή του ερευνητή - Πώς πραγματικά είναι!».

Αναφέρθηκε επίσης στο ποιος καθορίζει τις κατευθύνσεις της έρευνας, λέγοντας ότι όλες οι κυβερνήσεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) «φτιάχνουν ένα πανεπιστήμιο που θα απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τις κοινωνικές ανάγκες, από τις δυνατότητες που υπάρχουν να διαδίδεται η γνώση που παράγεται σε αυτό, να δίνει απάντηση στα λαϊκά βάσανα, στις αγωνίες μας. Κατεβάζουμε προτάσεις ερευνητικές όχι για να λύσουμε προβλήματα κοινωνικά αλλά επιχειρηματικά. Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να σκεφτούμε κάθε φορά, είναι ποιο θα είναι το τελικό προϊόν και ποια εταιρεία θα το πουλήσει! Τα πανεπιστήμια δεν συνδέονται με τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας. Ολα είναι θέμα κόστους και οφέλους. Η γνώση και η έρευνα είναι πλέον εμπόρευμα».

Και απαντώντας στο ερώτημα αν μπορεί να γίνει κάτι διαφορετικά, είπε: «Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Το ΚΚΕ αναλύει σωστά την κατάσταση, καταδεικνύει τους ενόχους, δίνει ελπίδα για το μέλλον και δείχνει τον δρόμο και για την έρευνα και για τον αγώνα. Ο κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός της παραγωγής και μία έρευνα συνδεδεμένη με τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας θα είναι η λύση και τότε δεν θα υπάρχει ταβάνι στο τι θα μπορούμε να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε».