Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2022 το 42% του πληθυσμού στα κράτη - μέλη της ΕΕ δεν μπόρεσε να καλύψει ιατρικές ανάγκες, σε γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων, μεταξύ άλλων για την Ψυχική Υγεία και την Οδοντιατρική. Οι βασικότεροι λόγοι, όπως αποτυπώνονται σε σχετική έρευνα της Eurostat, είναι το υψηλό κόστος, η μεγάλη απόσταση και η μεγάλη αναμονή.

Ενδεικτικά είναι τα εξής:

Μόνο το 2023 πέθαναν στη Βρετανία τουλάχιστον 14.000 ασθενείς περιμένοντας μέχρι και 12 ώρες να εξεταστούν στα Επείγοντα του βρετανικού συστήματος Υγείας. Σύμφωνα με την έκθεση του Βασιλικού Κολεγίου Επείγουσας Ιατρικής (RCEM), οι πολύωρες αναμονές σχετίζονται με 300 θανάτους εβδομαδιαίως! Μάλιστα, ο αριθμός των νεκρών από το εμπορευματοποιημένο σύστημα Υγείας είναι πολύ μεγαλύτερος στην πραγματικότητα, καθώς, όπως σημειώνει το RCEM, στις μετρήσεις δεν περιλαμβάνονται οι χιλιάδες ασθενείς που παραμένουν επί ώρες στα ασθενοφόρα.

Στη Γερμανία, τον Νοέμβρη του 2020, στην καρδιά της πανδημίας, 7.500 κλίνες ΜΕΘ έμεναν εκτός λειτουργίας λόγω ελλείψεων προσωπικού, ενώ το 2021 ο αριθμός τους ήταν μειωμένος κατά 6.400 σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο και το 90% των νοσοκομείων αδυνατούσαν να λειτουργήσουν πλήρως τις ΜΕΘ. Μάλιστα, μόνο το 2023 έκλεισαν 16 δημόσια νοσοκομεία.

Στην Γαλλία, το υπουργικό συμβούλιο συζήτησε πριν λίγο καιρό νομοσχέδιο για «την υποβοήθηση των ασθενών και το τέλος της ζωής», που θεωρείται μία από τις σπουδαιότερες ...δεσμεύσεις για τη δεύτερη 5ετία της κυβέρνησης Μακρόν. Δηλαδή το κράτος θα παρέχει στο εξής τα μέσα στους ασθενείς για να βάλουν εκούσια τέλος στη ζωή τους, τάχα με τον όρο των αυστηρών προδιαγραφών, όπως αν είναι «σοβαρά ασθενείς»...

Στη Φινλανδία, του αγαπημένου «μοντέλου» της σοσιαλδημοκρατίας, η κυβέρνηση προχωρά στη συγχώνευση και μείωση υπηρεσιών Επειγόντων στην Πρωτοβάθμια και στην Εξειδικευμένη Περίθαλψη. Μόνο στην οδοντιατρική φροντίδα οι περικοπές είναι ύψους 130 εκατ. ευρώ ετησίως.

Το 2023 η Ιρλανδία συνέδεσε την πρόσβαση στη φροντίδα γενικού ιατρού (GP), μέσω του προγράμματος Visit Card GP, με το λεγόμενο διάμεσο εβδομαδιαίο εισόδημα, το οποίο παρέχει καθολική πρόσβαση σε δωρεάν πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη σε ένα περιορισμένο πακέτο παροχών. Τα κρατικά επιτελεία της χώρας πανηγυρίζουν ότι με τις προαναφερθείσες υγειονομικές υπηρεσίες κατάφεραν να καλύψουν το 50% του πληθυσμού! Για το άλλο 50%, ανάλογα με τα ασφαλιστικά τους συμβόλαια και όσο αντέχει η τσέπη τους...