RIZOSPASTIS

Μια κατάσταση στην οποία η ΕΕ βάζει τη σφραγίδα της, με την πλειάδα Οδηγιών, εκθέσεων και άλλων κατευθύνσεων οι οποίες εντείνουν την εμπορευματοποίηση και υπερψηφίζονται από κοινού από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά, Ελληνική Λύση, για να μεταφερθούν ως νομοσχέδια στη χώρα μας από τις εκάστοτε κυβερνήσεις.

Αυτή η πολιτική οδήγησε στην Ελλάδα δημόσιες να είναι το πολύ το 60% των δαπανών για την Υγεία, ενώ ένα πολύ μεγάλο ποσοστό (35%) να καταβάλλεται απευθείας από τα νοικοκυριά, με το κράτος να ξεφορτώνεται όλο και περισσότερο τις ευθύνες του για την προστασία της υγείας του λαού.

Στο εμπορευματοποιημένο δημόσιο σύστημα Υγείας γίνονται «κανόνας» οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές, η μείωση των μόνιμων εργαζομένων κατά 23.000 σε μια δεκαετία, η υπερεντατικοποίηση της δουλειάς για όσους απέμειναν να εργάζονται στα δημόσια νοσοκομεία και ό,τι άλλο «έχτισε» η υποχρηματοδότηση χρόνο με τον χρόνο.

Τα παραπάνω είναι το αποτέλεσμα της εξειδίκευσης από τις εκάστοτε κυβερνήσεις της στρατηγικής της ΕΕ για την Υγεία, όπου ξεχωρίζει μεταξύ άλλων το πρόγραμμα «EU4Health» 2021 - 2027, που ήρθε στην ΕΕ προς ψήφιση εν μέσω πανδημίας, τον Μάρτη του 2021, όταν τα κράτη - μέλη μετρούσαν εκατόμβες νεκρών στα υπό κατάρρευση δημόσια συστήματα Υγείας.

Τι προβλέπει το πρόγραμμα, που υπερψηφίστηκε από όλα τα άλλα κόμματα, πλην ΚΚΕ;

Βασική του αρχή είναι η ενίσχυση των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στη λειτουργία των συστημάτων Υγείας, η παραπέρα μείωση του «κόστους» για το κράτος, το όσο γίνεται πιο συρρικνωμένο ελάχιστο πακέτο παροχών για τον λαό, ικανοποιώντας την ανάγκη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στους τομείς της Υγείας και του Φαρμάκου για μεγιστοποίηση του κέρδους.

Στο μεταξύ, ως «καρότο» παρουσιάζεται η χρηματοδότηση της ΕΕ μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης, με το οποίο προωθούνται μερικές ανακαινίσεις σε νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας.

Αυτό που χτίζεται λοιπόν είναι ένα κατ' όνομα «δημόσιο σύστημα Υγείας», όπου τα κρατικά νοσοκομεία που θα έχουν ...σοβατιστεί από τις περιβόητες χρηματοδοτήσεις του Ταμείου Ανάκαμψης θα αποτελούν πεδίο ανάπτυξης της επιχειρηματικής δράσης, με τους ασθενείς - πελάτες να βάζουν το χέρι βαθιά στην τσέπη. Ταυτόχρονα, την κερδοφορία τους θα απογειώνουν και οι επιχειρηματικοί όμιλοι στην ιδιωτική Υγεία, πατώντας πάνω στην ανύπαρκτη Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και τις σοβαρές ελλείψεις στα δημόσια νοσοκομεία.

Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα 31 δισ. ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης για την Ελλάδα, δίνεται μόλις 1,5 δισ. για την Υγεία και ούτε ένα ευρώ απ' αυτά δεν προορίζεται για την κάλυψη των ιατροφαρμακευτικών αναγκών, την πρόσληψη μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Αντίθετα, δίνεται «ζεστό» χρήμα σε επιχειρηματικούς ομίλους για την «ψηφιακή μετάβαση», δηλαδή τους ...ψηφιακούς «κόφτες», την «ενεργειακή αναβάθμιση» των νοσοκομειακών μονάδων, αλλά και την ανακαίνιση ΤΕΠ καθώς αποτελεί βασικό πεδίο επιχειρηματικής δράσης με ιδιωτικά ασθενοφόρα, δευτερογενείς μετακινήσεις μέσω των ασφαλιστικών ομίλων.

Αυτό δηλαδή που «χρηματοδοτείται» δεν είναι η ανάγκη του λαού σε αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν σύγχρονη και υψηλού επιπέδου ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αλλά η προώθηση των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, οι εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, οι «συμπράξεις με ιδιώτες», η όλο και μεγαλύτερη παράδοση υπηρεσιών στους εμπόρους της Υγείας.

Η παραπάνω στρατηγική εξειδικεύεται στη χώρα μας με μεγάλη σφοδρότητα τα τελευταία χρόνια από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, δημιουργώντας συνθήκες - κόλαση για ασθενείς και υγειονομικούς.

Πρόκειται για τις αναδιαρθρώσεις που ξεκίνησαν με τη σύσταση του ΕΟΠΥΥ, ο οποίος χρηματοδοτείται από το κράτος και τις εισφορές των εργαζομένων, μεταφέροντας τελικά τεράστιους πόρους στην «αγορά Υγείας», δημόσια και ιδιωτική.

Στη συνέχεια έρχονται τα δημόσια νοσοκομεία, είτε αποκλειστικά ως τέτοια είτε εντασσόμενα στις περιβόητες συμπράξεις με τον ιδιωτικό τομέα (ΣΔΙΤ), με στόχο να γίνουν τελικά «αυτοχρηματοδοτούμενες μονάδες», απαλλάσσοντας τον κρατικό προϋπολογισμό από ένα «κόστος δίχως όφελος». Οπότε, τη χρηματοδότησή τους πλέον δεν την εγγυάται το κράτος αλλά θα πρέπει να φροντίζουν τα ίδια τόσο για τον «περιορισμό εξόδων» με περικοπές σε προσωπικό και υποδομές, όσο και για την εξασφάλιση εσόδων μέσα από το έργο τους. Αυτό μεταφράζεται στην καθημερινότητα των ασθενών με μια σειρά από μέτρα, όπως τα επί πληρωμή απογευματινά ιατρεία (που λειτουργούν εδώ και 25 χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις) και τα επί πληρωμή απογευματινά χειρουργεία με το νόμιμο φακελάκι (που ψηφίστηκαν από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, παρέμειναν επί ΣΥΡΙΖΑ και εφαρμόστηκαν επί ΝΔ). Επίσης, με τη δυνατότητα που δίνεται σε ιδιώτες να ασκούν ιατρικές πράξεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας, αντλώντας και από εκεί πελατεία.

Εδώ εντάσσεται και η λειτουργία του συστήματος DRG's, που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και εφαρμόζεται - γενικεύεται στα νοσοκομεία από τη ΝΔ, για την «κοστολόγηση» μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια κάθε ασθενούς και υπηρεσίας στο πλαίσιο της λειτουργίας της αγοράς υπηρεσιών Υγείας.

Και, βέβαια, μεγάλο κεφάλαιο είναι η εδραίωση της διάλυσης της δημόσιας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, με τη ζωτική πρόληψη να επαφίεται ολοκληρωτικά στην τσέπη του κάθε ασθενούς και με τα κάθε λογής ιδιωτικά διαγνωστικά να κάνουν πάρτι. Ως προγράμματα πρόληψης βαφτίζονται τα sms για δειγματοληπτικούς ουσιαστικά ελέγχους του πληθυσμού και πάντα με «ατομική ευθύνη», κατοχυρώνοντας ένα πακέτο ελάχιστων παροχών για ένα μέρος του πληθυσμού. Στην ίδια κατεύθυνση εντάσσεται και ο θεσμός του «προσωπικού γιατρού», όχι για την ολοκληρωμένη παρακολούθηση της υγείας του λαού, αλλά ως εργαλείο - «κόφτης» για τις παρεχόμενες υπηρεσίες Υγείας, στη λογική του γιατρού - πορτιέρη που ήδη εφαρμόζεται σε άλλες χώρες της ΕΕ και στη Μ. Βρετανία.

Ολα τα παραπάνω είναι ένα μέρος από το «έργο» των κομμάτων που κυβέρνησαν από το 2011 μέχρι και σήμερα, επιδεινώνοντας δραματικά τόσο την έκταση όσο και τους όρους παροχής της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στον λαό. Μια επίθεση που σήμερα κλιμακώνεται με το σχέδιο για το «νέο ΕΣΥ» της κυβέρνησης της ΝΔ, με κλείσιμο και συγχωνεύσεις μονάδων Υγείας με αντιεπιστημονικά κριτήρια, όπως αυτά της «χαμηλής πληρότητας», σαν να μιλάμε για ξενοδοχεία, των «χιλιομετρικών αποστάσεων» και των «καινούργιων ασφαλτοστρωμένων δρόμων» κ.ο.κ.

Τα αποτελέσματα αυτής της εγκληματικής πολιτικής τα δοκίμασε ο λαός ειδικά κατά την περίοδο της πανδημίας, με πάνω από 30.000 νεκρούς, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τα νοσοκομεία που έκλεισαν και κράτησαν κλειστά οι κυβερνήσεις όπως το Λοιμωδών» («Αγία Βαρβάρα»), στερώντας πολύτιμα μέσα για να σωθεί η ζωή του λαού.

Την ίδια στιγμή, μοντέλο για το πώς λειτουργούν οι εμπορευματοποιημένες δομές είναι το πρώτο Νοσοκομείο ΑΕ, αυτό της Σαντορίνης, που εγκαινιάστηκε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ: Προσωπικό προσλαμβάνεται ανάλογα με την ...εποχή, με μετακινήσεις και «μπαλώματα», με λειτουργία ως επιχειρηματική μονάδα.

Ο λαός με βάση την πλούσια πείρα από τα αποτελέσματα της πολιτικής της ΕΕ και στην Υγεία, μπορεί στις επερχόμενες εκλογές να δώσει ένα γερό χαστούκι στα κόμματα που την συνδιαμόρφωσαν, με ψήφο στο ΚΚΕ.

Στηρίζοντας το ΚΚΕ, τη μόνη δύναμη που παλεύει ενάντια στα δεσμά της ΕΕ, και που γι' αυτό μπορεί να εκφράσει τα λαϊκά συμφέροντα, να παλέψει γι' αυτά τόσο εκεί που ψηφίζεται το τσάκισμά τους, όπως στο Ευρωκοινοβούλιο, όσο και εκεί που δίνεται η μάχη για την υπεράσπισή τους, στους δρόμους του αγώνα.

Με πιο ισχυρό ΚΚΕ, με αδύναμα τα κόμματα που υπερασπίζονται την ΕΕ και την πολιτική της, μπορούν να δυναμώσουν οι διεκδικήσεις του λαού και των υγειονομικών απέναντι στην εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Πρόνοιας, για αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν παροχές, υψηλού επιπέδου.

Γιατί με αυτόν τον αγώνα μπορούν να μπουν εμπόδια στο «νέο ΕΣΥ» που φέρνει η κυβέρνηση με την ουσιαστική συναίνεση των άλλων κομμάτων, και με την ψήφο του ο λαός να «διαδηλώσει» με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι η υγεία του είναι αγαθό και όχι ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα.

Γιατί μόνο το ΚΚΕ παλεύει για την πραγματική διέξοδο, προς το συμφέρον του λαού, την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού, εκεί που ο εργαζόμενος λαός θα μπορεί να απολαύσει τα σύγχρονα επιστημονικά επιτεύγματα που σήμερα αποτελούν προνόμιο των λίγων αφού είναι στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων.