Το ακούσαμε πολλές φορές τις τελευταίες μέρες και από διαφορετικά πρόσωπα, στα «παράθυρα» της τηλεόρασης: «Είναι προσβολή στη μνήμη των θυμάτων της "17 Νοέμβρη", την ώρα που οι αρχές πλησιάζουν στην εξάρθρωσή της, να ακούγονται απόψεις περί προστασίας των δημοκρατικών ελευθεριών και ατομικών δικαιωμάτων..!». Δημοσιογράφοι και πολιτικοί, όσοι υποστηρίζουν αυτήν την άποψη, είναι προφανές ότι απαντούν στο δίλημμα που προβάλλει η κυβέρνηση, διαλέγοντας την «ασφάλεια του κοινωνικού συνόλου» από τις ελευθερίες και τα δικαιώματα!

Πλειοδοτούν στο χρηματιστήριο του πόνου των οικογενειών των θυμάτων και του αποτροπιασμού για τη δολοφονική δράση των τρομοκρατών, για να νομιμοποιήσουν την «αντιτρομοκρατική» δικτατορία. Φυσικά, το πρόβλημα δεν είναι τα συγκεκριμένα πρόσωπα (τα οποία, εξάλλου, και κατά το παρελθόν προσέφεραν ανάλογες υπηρεσίες), αλλά το ότι η κυβερνητική επιχείρηση για την ενεργοποίηση των πάσης φύσεως «τρομονόμων» παίρνει σχήμα και φωνή στα μέσα ενημέρωσης, με προφανή σκοπό τη διαμόρφωση του κατάλληλου κλίματος στη λεγόμενη «κοινή γνώμη» για την προώθηση των σχεδίων της.

Η κυβέρνηση έθεσε ήδη σε ισχύ τον «τρομονόμο», που ψήφισε (μαζί με τη Νέα Δημοκρατία) το 2001, έφερε για κύρωση στη Βουλή τη διεθνή «αντιτρομοκρατική συμφωνία» του 1998, εφαρμόζει ήδη τις αποφάσεις των Συνόδων Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, μετά την 11η Σεπτέμβρη. Ετοιμάζει και νέες νομοθετικές παρεμβάσεις για την ενίσχυση του «αντιτρομοκρατικού» της οπλοστασίου. Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση αξιοποιεί το κλίμα που δημιούργησε η ίδια (με τη βοήθεια της συντριπτικής πλειοψηφίας των μέσων ενημέρωσης), για να δικαιολογήσει την επιβολή ενός νέου καθεστώτος, το οποίο έχει δύο κύρια χαρακτηριστικά: Την περιστολή και την κατάργηση κάθε εγγύησης για την προστασία του πολίτη από την αυθαιρεσία του κράτους και τη δημιουργία μιας «γκρίζας ζώνης» μεταξύ της «τρομοκρατίας» και των ενοχλητικών μαζικών κινημάτων, οργανώσεων, κομμάτων, αλλά και προσώπων, τα οποία αμφισβητούν τις κυρίαρχες πολιτικές επιλογές και μάχονται για την ανατροπή τους.

Ο κοινός παρονομαστής των «τρομονόμων» και των «τρομοσυμφωνιών» είναι η εξαιρετική ενίσχυση των αστυνομικών και των δικαστικών αρχών, που αποκτούν δικαιώματα «υπεράνω του νόμου» (παρακολουθήσεις, έρευνες, συλλήψεις, ανακρίσεις, χωρίς την τήρηση ούτε των στοιχειωδών εγγυήσεων). Το δεύτερο κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι θεωρούν τα μαζικά κινήματα ως «θερμοκήπια» της τρομοκρατίας. Στόχος τους είναι να σιγήσουν μια και καλή οι «ενοχλητικές» φωνές.

Καθώς, λοιπόν, οι ψηφίδες της υπόθεσης «17 Νοέμβρη» μπαίνουν στη θέση τους, όλα δείχνουν ότι αυτή η οργάνωση προσφέρει την τελευταία (;) της υπηρεσία στο πολιτικό σύστημα και τους υπερατλαντικούς «συμμάχους». Συνεπής με όλη την ιστορία της...