Καινα λοιπόν, για άλλη μια φορά, η Δικαιοσύνη εξοπλισμένη από την κρατική εξουσία με τη λεγόμενη αντιτρομοκρατική νομοθεσία - που ψηφίστηκε από το ΠΑΣΟΚ και συμπληρώθηκε από τη ΝΔ - βγάζει από τη φαρέτρα της ή απειλεί να εφαρμόσει τους τρομονόμους.

Στη Λάρισα, η Δικαιοσύνη προφυλάκισε διαδηλωτές, που συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις με αφορμή τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή στα Εξάρχεια. Στο φάκελο της δικογραφίας που έστειλε η Αστυνομία στον εισαγγελέα «επισύναψε» και την παραβίαση του άρθρου 187Α του Ποινικού Κώδικα. Ως γνωστόν το άρθρο 187Α είναι η ενσωμάτωση στον Ποινικό Κώδικα των αντιτρομοκρατικών νόμων, ο 2829/2001 που ψηφίστηκε επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και υπουργίας του Μ. Σταθόπουλου και ο 3251/2004 επί ΝΔ και υπουργίας του Αν. Παπαληγούρα.

Τοάρθρο 187Α αναφέρεται στις λεγόμενες τρομοκρατικές πράξεις και τιμωρεί όποιον σκοπεύει «να βλάψει σοβαρά ή να καταστρέψει τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού». Παράλληλα, σε άλλο σημείο επιχειρείται να δοθεί ο ορισμός του τρομοκράτη και ως τέτοιος νοείται όποιος «συγκροτεί ή εντάσσεται ως μέλος σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα από τρία ή περισσότερα πρόσωπα που δρουν από κοινού με σκοπό να τελέσουν τρομοκρατικές πράξεις», όπου περιλαμβάνεται ο μισός περίπου Ποινικός Κώδικας.

Ετσι, λοιπόν, μπορούν να χαρακτηριστούν και να διωχτούν ως τρομοκρατικές πράξεις μια σειρά από ενέργειες που αποσκοπούν - κατά τις εισαγγελικές αρχές - στην προσβολή των πολιτικών και κοινωνικών δομών της χώρας. Αυτό είναι που επιτρέπει πιθανές καταχρήσεις σε βάρος των ατομικών δικαιωμάτων και δημοκρατικών ελευθεριών και να χαρακτηριστούν τρομοκράτες οι εργαζόμενοι και νεολαίοι, οι οποίοι διαμαρτύρονται συμμετέχοντας σε πορείες, διαδηλώσεις, και αμφισβητούν την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων και το υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα. Εύκολα όλοι αυτοί μπορούν να φορτωθούν το άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα και να οδηγηθούν στο δικαστήριο, κατηγορούμενοι για τρομοκρατικές ενέργειες.

Οι ποινές που προβλέπονται είναι ιδιαίτερα αυστηρές. Η έννοια της τρομοκρατίας ερμηνεύεται ποικιλότροπα και γίνεται «λάστιχο. Οι βαριές ποινές ισχύουν και για όσους με οποιονδήποτε τρόπο βοηθούν, υποθάλπουν και διευκολύνουν όσους κατηγορούνται με τον τρομονόμο.

Παράλληλα,με την αντιτρομοκρατική νομοθεσία εισήχθησαν ανακριτικές «πρωτοτυπίες», όπως η καταγραφή με συσκευές ήχου ή εικόνας ή με άλλα ειδικά τεχνικά μέσα της συμπεριφοράς του υπόπτου ή γεγονότων (εξαιρείται η κατοικία και ο χώρος επαγγελματικής στέγης), καθώς και η κατάθεση του μάρτυρα χωρίς να παραβρίσκεται στο δικαστήριο κλπ. Με τον τρόπο αυτό διευκολύνεται η δυνατότητα σκευωρίας από τις διωκτικές αρχές, αφού οι κατηγορούμενοι αλλά και η κοινή γνώμη δε θα έχουν τη δυνατότητα να ελέγξουν το βάσιμο των μαρτυρικών καταθέσεων και την αξιοπιστία του προσώπου του μάρτυρα. Με τις ρυθμίσεις αυτές άνοιξε διάπλατα ο δρόμος για χαλκευμένες κατηγορίες και στημένα ενοχοποιητικά στοιχεία.