Στο δεύτερο ποτήρι τοποθετείς ένα μεγαλοβιομήχανο, ένα μεγαλοεργολάβο, έναν εφοπλιστή κι ένα μεγαλοεκδότη, προσθέτοντας φωτογραφίες της «Ρικομέξ» και του «Φουρλή» πριν τους σεισμούς, «μακέτες» της γέφυρας Ρίου - Αντιρρίου και της Εγνατίας Οδού, μια αντίκα σαπιοκάραβου που βούλιαξε παίρνοντας μαζί του ναυτικούς και μια ψηφιακή τηλεόραση.

Στο τρίτο ποτήρι τοποθετείς τον Κλίντον, τον Σιράκ, τον Μπλερ, τον Ντ' Αλέμα και προσθέτεις μια πετρούλα από τους βράχους στα Ιμια, ένα συντρίμμι από το «Στελθ» που έπεσε στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, το φίμωτρο με το οποίο έδεσαν το στόμα του Οτσαλάν οι πράκτορες της ΜΙΤ κι ένα ΕΥΡΩ.

Το πρόβλημα είναι πώς θα σερβιριστεί. Το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί σαν «μπάτλερ» τον Λαλιώτη. Τον πλέον ειδικό και ειδικευμένο στο πολιτικό ανακάτωμα. Τον επιλεγόμενο και «μακετίστα». Ως σερβιτόροι χρησιμοποιούνται πολλοί. Ο Σκανδαλίδης στα πολυέξοδα πάρτι γυναικών. Ο Γιαννόπουλος στα μπουζουξίδικα. Η κυρία Δάφνη στα ΚΑΠΗ. Η ΝΔ επιλέγει, κυρίως, τα μπαράκια, με «μπάρμαν» τον ίδιο τον αρχηγό της και «μπαργούμαν» τη συμβία του.

Οι «πότες», προερχόμενοι από τα λαϊκά στρώματα, καλούνται να δοκιμάσουν το κοκτέιλ - «μπόμπα», που προσφέρεται αφειδώς και τζάμπα. Κι ύστερα, μεθυσμένοι θα πάνε στην κάλπη, να ψηφίσουν. Η μέθη σκοτεινιάζει το μυαλό και ο άνεργος, ο ξεκληρισμένος αγρότης, ο πεινασμένος συνταξιούχος, ο αδιόριστος εκπαιδευτικός, ο πάσχων του ΕΣΥ, ο φοβισμένος από την εγκληματικότητα, μπορεί να ψηφίσει το ίδιο με το μεγαλοβιομήχανο, το μεγαλοεργολάβο, τον εφοπλιστή και το μεγαλοεκδότη. Οι τελευταίοι αποφεύγουν τις «μπόμπες» - άλλωστε δεν πίνουν το ποτό τους σε λαϊκά μαγαζιά - αλλά και μεθυσμένοι να είναι, δεν πρόκειται να λαθέψουν στην ψήφο τους, καθώς το ταξικό τους ένστικτο δεν τους αφήνει ποτέ απροστάτευτους.

Αλλωστε υπάρχουν και τα αγνά, τα ανόθευτα ποτά, τα οποία μπορεί να τα γεύεται άφοβα και να παραμένει αμέθυστος. Ιδιαίτερα το κόκκινο κρασί, όχι μόνο δεν «πειράζει», αλλά βοηθάει κιόλας στη διατήρηση της πολιτικής υγείας. Εις υγείαν, λοιπόν, αλλά με καθαρό μυαλό στην κάλπη...