«Κοιτάξτε το! Το βλέπετε; Αυτό δεν ήταν κτίριο. Πηγάδι ήταν, που ρούφηξε και σκότωσε τα παιδιά μας». Ισα - ίσα που αρθρώνονταν οι λέξεις χθες νωρίς το απόγευμα στη «Ρικομέξ» από τους ανθρώπους που έχασαν το μεσημέρι της 7ης Σεπτέμβρη ένα κομμάτι από την καρδιά τους. Είτε πατέρας, είτε μάνα, είτε παιδί ή σύζυγος ήταν ο άνθρωπός τους, ο πόνος το ίδιο έβγαινε μέσα από τα βουβά πρόσωπα, από τα δακρυσμένα μάτια των συγγενών που παραβρέθηκαν στο μνημόσυνο των θυμάτων. Οταν όμως η κουβέντα έφτανε στους υπεύθυνους αυτής της τραγωδίας, τότε ο πόνος γινόταν οργή απέναντι στην πολιτεία, «που έχει χρέος ηθικό απέναντι στα θύματα αυτού του σεισμού». Αλλά και υπόσχεση: «Θα κάνουμε όλοι όσα μπορούμε, για να λάμψει η αλήθεια και να τιμωρηθούν οι ένοχοι».

Εξη μήνες έκλεισαν χθες από τη μέρα της μεγάλης τραγωδίας και οι συγγενείς των 43 ατόμων που θάφτηκαν κάτω από τα ερείπια της «Ρικομέξ», συγκεντρώθηκαν για να αποτίσουν φόρο τιμής στους αδικοχαμένους. Αλλά και για να διαμαρτυρηθούν, γιατί ακόμα δεν έχει βγει το πόρισμα πραγματογνωμοσύνης και δεν έχουν καταλογιστεί οι ευθύνες σε αυτούς που τις φέρουν και οφείλουν να πληρώσουν.

«Εχασα τη γυναίκα μου και ήταν εφτά μηνών έγκυος. Γι' αυτό το έγκλημα δεν πρέπει κανένας να πληρώσει; Το λέω δημόσια πως δεν έχω καμιά χρηματική απαίτηση. Θέλω, όμως, να τιμωρηθούν οι ένοχοι για το θάνατο της γυναίκας και του παιδιού», έλεγε ο Κώστας Ορφανός. Μαζί του, δεκάδες συγγενείς θυμάτων χαρακτήριζαν την κατάρρευση του εργοστασίου και το θάνατο των δικών τους ανθρώπων σαν «δολοφονία του αιώνα» και δεν έκρυβαν την καχυποψία τους, αφού, όπως υπογράμμιζαν, η καθυστέρηση του πορίσματος δεν μπορεί να είναι τυχαία.

«Φοβάμαι πως μαζί με τους 43 ανθρώπους που θάφτηκαν κάτω από αυτά τα ερείπια, θάφτηκαν μαζί και όλοι οι νόμοι που προστατεύουν τους εργαζόμενους και επιβάλλουν κυρώσεις στους υπεύθυνους», είπε ο Ανδρέας Αναγνωστάκης, ένας από τους δικηγόρους που χειρίζονται την υπόθεση «Ρικομέξ»