«Γυναίκα αν θες αντρίκεια να δουλέψεις για το ξεσκλαβωμό σου δε σε φτάνει να κάψεις, να σκορπίσεις, να ξοδέψεις το χρυσάφι, τη σμύρνα, το λιβάνι στο νέο βωμό. Μέσα σου πρώτα κάψε το τριπλό ξόανο που τους δούλους κάνει: Συνήθεια, κέρδος, προκατάληψη».

Οι στίχοι του Κ. Παλαμά αποτέλεσαν την πυξίδα για εκατοντάδες γυναίκες που συγκεντρώθηκαν χτες στην πλατεία Κλαυθμώνος σε μια γιορτή - διαδήλωση, που διοργάνωσε η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδος (ΟΓΕ) για την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας. Μια διαδήλωση που είχε κεντρικό θέμα την προστασία της μητρότητας με την κοινωνική φροντίδα του κράτους για την υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό την πρόνοια και όχι τη δίωξή της. Μια γιορτή που υπήρξε συνεπής στο πραγματικό νόημα της επετείου.

«Πρέπει να σπάσει η συνήθεια που θέλει κάθε 8 Μάρτη τη μαζική προσέλευση γυναικών στις ταβέρνες. Οι γυναίκες γιορτάζουν κάθε μέρα μέσα από τους αγώνες τους », δήλωσε η ηθοποιός Ελένη Γερασιμίδου, η οποία άνοιξε την εκδήλωση με ένα ποίημα από τα Σατυρικά Γυμνάσματα του Κ. Παλαμά. Βασικό σημείο αναφοράς στη συγκέντρωση ήταν οι επικίνδυνες εξελίξεις στη γειτονική Γιουγκοσλαβία και κοντά στις Ελληνίδες μάνες στάθηκαν και οι μανάδες από το Κουρδιστάν. Οι περισσότερες από αυτές κρατούσαν τα μωρά στην αγκαλιά τους και φώναζαν μια λέξη: «Ειρήνη».

«Ολες οι γυναίκες να συναντηθούμε στον αγώνα για ειρήνη», λέει η Σεραζάτ και στην αγκαλιά της έχει τον μόλις οχτώ μηνών Αγαρ ή αλλιώς Λευτέρη... «Ελπίζω ο Λευτέρης να ζήσει ελεύθερος και ευτυχισμένος, όλες οι μανάδες έχουμε τα ίδια όνειρα». Ενα όνειρο που διώκεται και απ' την ελληνική κυβέρνηση.

Τη δίωξη της μητρότητας, κατήγγειλε η πρόεδρος της ΟΓΕ Καλλιόπη Μπουντούρογλου, η οποία επισήμανε: «Είμαστε εδώ για να καταγγείλουμε τις πολιτικές που μας αφαιρούν στοιχειώδη εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Μας αποστερούν από την προστασία της μητρότητας. Μια μητρότητα που διώκεται αντί να προστατεύεται όταν οι εργοδότες ζητούν διαβεβαίωση από την υποψήφια εργαζόμενη ότι δε θα κυοφορήσει όσο εργάζεται. Οταν η δημόσια υγεία υποβαθμίζεται, η δημόσια και δωρεάν παιδεία μετατρέπεται σε βιομηχανία μαζικής παραγωγής καταρτίσιμων και απασχολήσιμων. Οταν η μητρότητα μπαίνει σε λογιστικούς υπολογισμούς, σε ΟΝΕδείκτες και Ευρωνομίσματα. Οι Ελληνίδες δε θα χαρίσουν τα παιδιά τους στα σκλαβοπάζαρα της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης πραγμάτων».

Αμέσως μετά ακολούθησε γλέντι και χορός από τις σφιχταγκαλιασμένες Ελληνίδες και Κούρδες μάνες. Η Νάντια Καραγιάννη και ο Λάκης Χαλκιάς έδωσαν το δικό τους στίγμα με τραγούδια αφιερωμένα στην ειρήνη. «Οι μέρες που έρχονται θα μας θυμίσουν τις περσινές και ίσως να είναι και χειρότερες», επισήμανε ο Λ. Χαλκιάς, ενώ στο τέλος της συγκέντρωσης διαβάστηκε το ψήφισμα της ΟΓΕ.

Οι δρόμοι στο κέντρο της πόλης γεμίζουν με αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα και όχι μόνο. Ο φόβος γίνεται κραυγή, η ανησυχία γίνεται ορμή. «Οι φονιάδες δε βγήκαν από τη γειτονιά μας, γυναίκες ξαγρυπνάτε, στοχεύουν τα παιδιά μας» και «Γεννάμε τα παιδιά μας να ζούνε ν' αγαπάνε, στο ΝΑΤΟ δεν τα δίνουμε για να πολεμάνε». Τα συνθήματα ηλεκτρίζουν την ατμόσφαιρα. Οι εκατοντάδες γυναίκες κατευθύνονται με γαρίφαλα στο χέρι και υψωμένες γροθιές προς τη Βουλή, για να επιδώσουν το ψήφισμα της ΟΓΕ. Φτάνοντας έξω από την είσοδο της Βουλής βρίσκουν παραταγμένες κλούβες και διμοιρίες της Αστυνομίας. Οι κόρες, οι μανάδες, οι γιαγιάδες αιφνιδιάζονται. «Μα καλά δεν ντρέπονται», λένε ορισμένες. Κάποιες άλλες ξεσπούν σε χειροκροτήματα αποδοκιμασίας. Τα συνθήματα κυριαρχούν και πάλι «γεννάμε τα παιδιά μας για να 'ναι ευτυχισμένα και όχι να πληρώνουμε της ΟΝΕ τα σπασμένα» και «η μητρότητα είναι διαχρονική αξία, το κράτος όμως έχει μόνιμη απαξία». Το ραντεβού ανανεώνεται για την επόμενη μέρα. Για κάθε μέρα στους χώρους δουλιάς, στους χώρους δημιουργίας, στους δρόμους του αγώνα.

Μια τετραμελής επιτροπή επιδίδει το ψήφισμα στη Βουλή και οι γυναίκες αποχωρούν, φωνάζοντας: «Οι μάνες απαιτούν δουλιά για τα παιδιά τους και όχι στη Σοφοκλέους να παίζουν τα όνειρά τους»...