Οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της «ΦΑΡΑΝ» δεν έχουν μόνο να θυμούνται τις εφιαλτικές στιγμές που έζησαν στη διάρκεια του σεισμού της 7ης Σεπτέμβρη, όταν μέτρησαν οκτώ συναδέλφους τους νεκρούς και άλλους 14 τραυματίες, από τους οποίους οι δύο ακρωτηριάστηκαν. Ισως το τραγικότερο είναι ότι έξι μήνες μετά - και παρά τις υποσχέσεις κυβέρνησης και εταιρίας για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων δεν υπήρξε καμία μέριμνα, για να τους εξασφαλιστεί δουλιά.

Στις 2 του Οκτώβρη ο υφυπουργός εργασίας, Χρ. Πρωτόπαππας, δήλωνε με στόμφο στα ΜΜΕ ότι κανείς από τους εργαζόμενους στη ΦΑΡΑΝ δε θα χάσει τη δουλιά του. «Στη συνάντηση που είχαμε αρχές Οκτώβρη με τους εκπροσώπους της εταιρίας ενώπιον του υφυπουργού Εργασίας, μάς υποσχέθηκαν ότι οι εργαζόμενοι της εταιρίας θα απορροφούνταν από άλλες φαρμακοβιομηχανίες, οι οποίες είχαν αναλάβει το έργο της ΦΑΡΑΝ. Ομως, μόνο 10 άτομα απορροφήθηκαν και αυτοί με δίμηνες συμβάσεις» λέει στο «Ρ» ο Βασίλης Ωψιμος, συνδικαλιστής και ένας από τους εργαζόμενους στην εταιρία, που έχασαν τη δουλιά τους. «Το πρόβλημα, συνεχίζει, είναι ακόμη μεγαλύτερο για τους μεγαλύτερης ηλικίας συναδέλφους, οι οποίοι αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα εύρεσης νέας εργασίας. Είναι αυτοί οι εργάτες που βρίσκονται σε μη... παραγωγική ηλικία».

Ο Β. Ωψιμος καταγγέλλει και την πλειοψηφία του σωματείου εργαζομένων για τη στάση που κράτησε, όταν ο κόσμος έπρεπε να παλέψει συσπειρωμένος για το δικαίωμά του στη δουλιά: «Οι ευθύνες της εργοδοτικής πλειοψηφίας του σωματείου είναι μεγάλες, αφού έπαιξε ενεργό ρόλο στο να πάνε οι εργαζόμενοι σπίτια τους, για να μην υπάρξει συλλογική διεκδίκηση, για να προσπαθήσει ο καθένας "κατά μόνας" να εξασφαλίσει το μεροκάματο, για να είναι πιο ευάλωτος σε κάθε είδους πιέσεις».

«Η ΦΑΡΑΝ έγινε ο τάφος για οκτώ ανθρώπους», τονίζει ο Β. Οψιμος. «Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να "κλείσει στο συρτάρι" σ' αυτήν την υπόθεση. Ο εισαγγελέας διαθέτει όλα τα στοιχεία που αφορούν την υπόθεση. Ηθικά, στις συνειδήσεις του κόσμου οι ένοχοι έχουν όνομα. Αυτό που μένει είναι να τους κατονομάσει και η Δικαιοσύνη».

«Οι αρμόδιοι γνώριζαν ότι το εργοστάσιο ήταν ετοιμόρροπο. Αυτό από μόνο του μπορεί να χαρακτηριστεί τουλάχιστον ως εγκληματική αδιαφορία», λέει η Αθηνά Σπύρου, που έχασε τον αδελφό της κάτω από τα συντρίμμια της ΦΑΡΑΝ. Σήμερα, η ίδια και η οικογένειά της ζητούν δικαιοσύνη, αλλά, όπως λέει στο «Ρ», πολύ φοβάται ότι «αυτοί που τη "βγάζουν καθαρή" πάντα, θα "τη βγάλουν" και τώρα. Αλλωστε, συνεχίζει, έχει περάσει μισός χρόνος, αλλά δεν έχουν καταλογιστεί ευθύνες. Η εφημερίδα σας, λέει, πριν από λίγο καιρό δημοσίευσε την έκθεση του πολιτικού μηχανικού, που το 1986 έκρινε το εργοστάσιο ΦΑΡΑΝ ως "μη ικανό να αντεπεξέλθει, κυρίως σε περίπτωση σεισμού". Αυτό το γνώριζε η εταιρία και δεν έκανε τίποτα. Αυτό το στοιχείο το γνωρίζει ο εισαγγελέας».