Με τα γκάλοπ και το φτηνό πόλεμο εντυπώσεων γύρω από το δικομματικό σκυλοκαυγά για την εξουσία, προτιμά να ασχολείται η ηγεσία της ΝΔ, ακριβώς για να διασκεδάσει τις αλγεινές εντυπώσεις που έχουν προκληθεί από την πολιτική στήριξη που προσφέρει στις ΗΠΑ για τη σφαγή του ιρακινού λαού.

Η Ρηγίλλης προτιμά να επιδεικνύει τα «ισχυρό προβάδισμα» που της δίνουν τα γκάλοπ, αλλά την ίδια στιγμή «τρέμει», μήπως ο πόλεμος «παραταθεί» και ανατρέψει τα υπάρχοντα «δεδομένα». Αυτός είναι ο λόγος που φροντίζει να παίρνει έγκαιρα θέση, ώστε να μην «υστερήσει» έναντι της κυβέρνησης σε κανένα «μέτωπο». Στο πλαίσιο αυτό, έχει υιοθετήσει και προωθεί τις θέσεις της ηγεσίας του ΣΕΒ για επαίσχυντη εκμετάλλευση του πολέμου, ώστε να εξαπολυθεί μια νέα αντιλαϊκή επίθεση με στόχο τη «διαφύλαξη» των συμφερόντων της οικονομικής ολιγαρχίας από την κρίση. Την ίδια στιγμή, υποθάλπεται πάλι η τακτική των «δύο γλωσσών», καθώς η τακτική αυτή αποδίδει στην «πολυσυλλεκτικότητα» και την ψηφοθηρία. Ετσι, τα τελευταία εικοσιτετράωρα, βγαίνουν μπροστά ορισμένα στελέχη που τάσσονται κατά του πολέμου (π.χ., Λυκουρέζος, Κακλαμάνης, Λιάπης κ.ά.). Ο τελευταίος, σε συνέντευξή του χθες (στο «Εθνος»), καταφέρεται, αφ' ενός, κατά των ΗΠΑ γιατί «επιστρέφει στο νόμο της ζούγκλας», ενώ, από την άλλη, προσδοκά ότι η ΕΕ θα ανασυνταχθεί και «πολύ πιθανό να βγει κερδισμένη από αυτήν την κρίση». Δεν κρύβει, μάλιστα, το δίλημμα που αντιμετωπίζει η ΕΕ: Είτε θα υποταχθεί στη μόνη υπερδύναμη και θα ακολουθεί τις εξελίξεις ως ένα υποσύνολο, είτε θα αυτονομηθεί πολιτικά και θα γίνει η ίδια υπερδύναμη που θα διαμορφώνει τις εξελίξεις ως «ισότιμος εταίρος της Αμερικής».

Από την πλευρά του, ο Ν. Κακλαμάνης ζητά (στα «Νέα») «πιο ριζοσπαστικές τοποθετήσεις» από το κόμμα του στο θέμα του πολέμου, αποδίδοντας τον «αντιαμερικανισμό των αστών» στο ότι «αισθάνονται προδομένοι από τις ΗΠΑ».