Δε νοιάζονται για τα προσχήματα. Αν χρησιμοποιούν κάποια διπλωματία, είναι αυτή ακριβώς. Δηλαδή, να κάνουν άμεσα γνωστές οι ΗΠΑ τις επιθετικές τους προθέσεις. Μ' αυτήν τη μέθοδο επιτυγχάνουν «πολλά τρυγόνια», ταυτόχρονα. Δίνουν την εντύπωση πως η Νέα Τάξη Πραγμάτων είναι τελειωμένη υπόθεση και να μην περάσει από το μυαλό κανενός η δυνατότητα αντίστασης. Στέλνουν, δηλαδή, μήνυμα στους λαούς πως «ό,τι θέλουμε κάνουμε...». Παράλληλα, στέλνουν μήνυμα σε ανταγωνιστές ιμπεριαλιστές, να τους αναγνωρίσουν για «αφεντικά» του συστήματος και να αρκεστούν στα μερίδια, που θα κόβουν αυτοί κατά περίπτωση. Φυσικά, τίποτα απ' όλα αυτά δεν είναι και δεν μπορεί να είναι διαμορφωμένη οριστική πραγματικότητα. Οι λαοί δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχτούν τον ιμπεριαλισμό σαν οριστικό σύστημα και να υποταχτούν στις ορέξεις του. Αλλά ούτε και οι ανταγωνιστές - ιμπεριαλιστές πρόκειται ποτέ να παραιτηθούν από τις διεκδικήσεις των δικών τους μονοπωλίων και να του κάνουν τη χάρη να μετατραπεί σε ...υπεριμπεριαλισμό!

Επειδή έτσι έχουν τα πράγματα, ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ βυθίζεται όλο και περισσότερο στην επιθετική επιλογή. Θέλει να δείχνει παντοδύναμος, για να μην αποκαλύπτονται οι εσωτερικές σύμφυτες αδυναμίες. Χώρια, που έτσι παρασέρνει και τους ανταγωνιστές σε ανάλογη πρακτική με την ελπίδα να εξαντληθούν ακολουθώντας τον, να υποταχτούν, ή μακροπρόθεσμα, αν έχουν δυναμώσει, να επιχειρήσουν να λύσουν τις διαφορές τους με άμεση σύγκρουση.

Στα πλαίσια αυτά, δεν ήταν καθόλου «κεραυνός σε ξάστερο ουρανό» η προχτεσινή ψηφοφορία στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, που ανάβει «πράσινο φως» στην έρευνα και ανάπτυξη νέας γενιάς μικρών πυρηνικών όπλων. Ούτε τα μέτρα για το λεγόμενο εκσυγχρονισμό του στρατού των ΗΠΑ, για να είναι πιο αποτελεσματικός σε επιχειρήσεις στο εξωτερικό πρέπει να αιφνιδίασαν κανένα. Οι ΗΠΑ δεν έχουν σταματήσει να απειλούν έτσι και αλλιώς τους λαούς όλου του κόσμου. Καθημερινά σχεδόν, όλο και καινούριες χώρες προστίθενται στον αυθαίρετα λεγόμενο «άξονα του κακού». Επίσης, οι διαβεβαιώσεις του Ντ. Ράμσφελντ, πως μόνον η έρευνα τον ενδιαφέρει και όχι η χρήση των μικρών πυρηνικών, έχουν την αξία του «ρώτα τον θείο μου τον ψεύτη...». Το «μικρά πυρηνικά» και μόνον περιέχει τον κίνδυνο της άμεσης χρήσης, τάχα, για να εμβολίσουν «κρησφύγετα τρομοκρατών» κλπ. Μήπως λίγο πριν τον πόλεμο στο Ιράκ δεν αποκαλύφτηκε πως ο Πρόεδρος των ΗΠΑ είχε υπογράψει εγκύκλιο, που έδινε στα στρατεύματά του τη δυνατότητα χρήσης και πυρηνικών;

Μόνον έτσι μπορεί να σκέπτεται και να δρα ο ιμπεριαλισμός. Δε γίνεται να αρνηθεί τον εαυτό του. Οσοι παριστάνουν πως είναι δυνατή η συμβίωση μαζί του με τον όρο να γίνει «πιο ανθρώπινος» καταλήγουν, αν δεν είναι ήδη, άμεσοι σύμμαχοι και συνένοχοι σε όλα τα εγκλήματά του. Αρα, ο αγώνας για να μην περάσουν τα σχέδιά του μπορεί να είναι αποτελεσματικός, μόνον αν στοχεύει ταυτόχρονα και στη ριζική ανατροπή του.