Στην αρχή βγήκε ο πρόεδρος του ΣΕΒ και πρόβλεψε διπλασιασμό της ανεργίας περί το ...2010, αν δε γίνουν εγκαίρως οι αναγκαίες (νεοφιλελεύθερες) διαρθρωτικές αλλαγές. Ο Οδ. Κυριακόπουλος αν και δεν είναι σε θέση να προγραμματίζει την επιχείρησή του για τον επόμενο χρόνο, εξαιτίας της ίδιας της φύσης του καπιταλισμού (άναρχη παραγωγή, ανταγωνισμός, «παγκοσμιοποίηση»), διαθέτει όμως μαγικές ιδιότητες όταν πρόκειται για το «απώτερο» μέλλον των εργαζομένων. Προχτές τη σκυτάλη πήρε η Κομισιόν ακολουθώντας την ίδια μέθοδο. Στο όνομα του ότι οι δαπάνες για τις συντάξεις θα διπλασιαστούν ...το 2050, αξιώνει τη λήψη μέτρων «εδώ και τώρα»...

Μέχρι τώρα ήταν γνωστό ότι χρησιμοποιούσαν την κρίση για να εξαπολύσουν νέα επίθεση και να αρπάξουν ό,τι μπορούσαν από τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Τώρα διαπιστώνεται ότι επιχειρούν να πετύχουν τον ίδιο στόχο στο όνομα των επερχόμενων, μελλοντικών κρίσεων... Η διαρκής κινδυνολογία, η ασταμάτητη υποδαύλιση του φόβου για τα «χειρότερα» που έρχονται, είναι ένα ισχυρό όπλο, που αποσκοπεί να παραλύσει την άμυνα του (ταξικού) εχθρού και να εγκαταλειφθεί κάθε ιδέα για αντίσταση και αντεπίθεση... Πρώτα απ' όλα, βέβαια, είναι οι ίδιοι οι νόμοι της καπιταλιστικής οικονομίας που «προγράφουν» την τύχη των εργαζομένων, αλλά η διαιώνιση του συστήματος επιβάλλει τη χρήση κάθε πρόσφορου μέσου για να στήνονται οι εργαζόμενοι με την πλάτη στον τοίχο...

Κάτι ανάλογο, σε παγκόσμιο επίπεδο, εφαρμόζουν οι ΗΠΑ για να επιτύχουν την ηγεμονία τους και να κρατάνε τους λαούς δεμένους χειροπόδαρα. Επισείουν μελλοντικά χτυπήματα της «Αλ Κάιντα» και της «τρομοκρατίας» για να σφίγγουν τις αλυσίδες γύρω από τον αμερικανικό λαό, να δικαιολογούν τις αστρονομικές πολεμικές δαπάνες, να ετοιμάζουν «μικρές» Χιροσίμες... Η παντοδυναμία τους όμως είναι ταυτόχρονα και η «αδυναμία» τους...